Çok fazla ara verdiğimin farkındayım fakat bölümler uzun zaman sonrada olsa gelmeye devam edecek haberiniz olsun.
Destek olursanız çok sevinirim,
✨Şimdiden iyi okumalar✨
🖤
Bu bir tesadüf müydü yoksa başka bir şey mi? Kerem'e şu an yaşadıklarımı anlatsam kesin onunla dalga geçtiğimi falan düşünürdü fakat gerçekti... Resmen bana doğru yaklaşan adam barda tartıştığım kişiydi.
Bana doğru attığı her adımda kalbim daha da hızlandı, göz göze gelmemek için verdiğim uğraşlar fazlalaştı, içimden ettiğim küfürlerin ardı arkası kesilmiyordu. Gömleğinin kollarını sıyırıp yanıma doğru geldi ve tam da yanımdaki sandalyeyi çekip oturdu. Ablamın kayınbabası "Başlayabilirsiniz." Dedikten sonra herkes yavaşça yemeğe başladı ben ise şansımı sorguluyordum aklımda büyük bir soru yığını vardı o da, bu adam ya ablama bu akşam orada olduğumu söylerse??
Öylece yemeğe bakarken daha fazla dikkat çekmemek için önümdeki mantar sotenin tadına baktım o sırada Ablamın kayınbabası "Uzun zaman oldu bütün aileyi böyle bir arada görmeyeli," gülümsedi ve tekrar devam etti "Biliyorsunuz ki hastalığım devam ediyor belki hiçbir şey eskisi gibi olmayacak fakat şu zor günlerde artık kavga, gürültü bu tür şeyleri hayatımda istemiyorum. Sizden de bu konuda destek istiyorum en azından güzel kızım Asel evlenene kadar."
Asel'in evlendiğini bilmiyordum. Açık konuşmak gerekirse bu ailedeki bir çok şeyi bilmiyordum. Ablam eniştemle annemden izinsiz evlenmişti ben ne bu aileyle tanışmıştım, ne de bu aileyi biliyordum. Annem özellikle ablam konusunda konuşmama izin bile vermezdi fakat ben ablamla gizliden de olsa arada bir görüşürdüm. Ablam anneme çoğu kez eniştemle evlenmek istediğini söylesede annem bu aileyi hiç istememiş sebebini ablamda bilmiyor istemiyormuş ablamın bu aileye gitmesini.
Uzun bir sessizliğin ardından eniştem sessizliği bozdu "Burası hepimizin evi herkes rahat bir şekilde hareket edebilir ayrıca artık çocukta değiliz herkes nerede ne yapması gerektiğini bilir diye düşünüyorum." Eniştemin lafının ardından pek konuşulmadı.
Yemek yendikten sonra herkes izin alıp odasına dağılmıştı ben de odama gelir gelmez üstümdekileri çıkarıp daha çok yazlık kıyafetleri üstüme geçirdim. Yazın artık gelmiş olmasına içten içe seviniyordum aklıma annemle gittiğimiz piknikler ve o huzurlu anlar geliyordu.
Biraz yatağımda uzandıktan sonra ayağa kalkıp kapıyı yavaşça açtım hemen ardından merdivenlerden aşağı inmeye başladım.
Ablamı yemekten sonra hiç görmemiştim ona söylemem gereken bir şey vardı o da; yarın okulda vermem gereken son bir resim ödevim vardı ona söylemeyi unutmuştum bir gün içinde onca şey yaşayınca aklımdan tamamen çıkmıştı.
Merdivenlerden inince etrafa bakınmaya başladım fakat kimse yoktu sadece balkondan gelen gülüşme sesleri vardı. Belki oradadır diye düşünüp balkonun kapısını açtığım anda gülüşen kişilerin ablam değilde Asel ve barda gördüğüm adamlar olduğunu fark ettim kısacası o da buradaydı. Hepsi bir anda bana bakarken "Şey ben ablama bakmaya gelmiştim, pardon." Tam geri çekileceğim sırada Asel "Ya! Bizimle oturmaz mısın?" Dedi. Başta hayır demeli miyim diye çok düşünsemde ayağa kalkıp kolumu tutup "İzel dimi ismin?" Diyerek yavaşça tam önüne oturmamı sağladı. Kafamı onu onaylarcasına salladım. Bana dikkatli ve enerjik bir şekilde bakıp "Bak unutmamışım işte!"diyerek kendini alkışladı.
