Minik kalplere sahip olmanın en güzel getirisi saflığınız ile yaşanılan kötü olaylardan uzaklaşıp bir çikolata için mutluluk dansları edebiliyordunuz. Dünyanın merkezine doğru akan bu sıcaklık Melanie'nin evinden geçiyordu.
Tom parmak uçları ile zile uzandı bir elinde beyaz renkte ve kırmızı London pulları olan mektup varken diğer eli ile zile bastı.
Ding dong .
Birkaç küçük ayak sesi geldi öncelikle kapının arkasından. Bu seslerin ardından Bert
"Kedi ordusu ve komutanları bize doğru yaklaşıyor Tom siper al!"
Diyerek elleri ile yüzünü kapattı, birkaç kahkaha sonrası kapıyı açan kişi, Melanie oldu. Onların gözünde kedilerine komutanı. Melanie bu iki küçük oğlan çocuğu görünce neşe ile onları kucakladı. Büyükçe sarılıp saçlarını okşadı bağrına bastığı bu çocuklar kendilerini tıpkı o kediler gibi hissettiler. Bir nebzede olsa tattıkları bu sevginin bağımlısı haline gelmiş minik vücutları sevgiden uzak kaldıkça yaşlanıyordu sanki. İşte bu yüzden her gün Melanie için bir posta olmasını Tanrıdan dualar ile istiyorlardı. Melanie ise her gün onlar için bir posta ayarlıyordu. Tek amacı onlara bu sevgiyi vermek ve korumaktı. Aslına bakılırsa onları evlat edinmeyi çok isterdi fakat bu sevgisine enerjisine karşın Melanie mahallede bunak olak adlandırılan biriydi. Mahkeme ya da yasalar bu gibi tabiirlere ve yaşlı bir kadına asla bu iki çocuğu vermezdi. Fakat kimse onlara sevgisiz kalmanın daha ağır bir ceza olacağını söylememişti.
İçeriye davet edilen iki küçük bunu kabul edemediler, yetişmesi gereken çok fazla posta vardı ve tek sarı bisikletleri vardı. Bu reddin üzerine Melanie
"Lütfen güzellerim en azından sizin için bir paket yapayım hemencecik. Atıştırmalık olarak siz iki beyefendi için leziz kurabiyeler yaptım."
Melanie'i konuşurken bacaklarının arasına dolaşan iki yavru kedi vardı biri gri diğeri ise siyahtı. Aslında birazda olsa Tom ve Bret'e benziyordu yavrular.
Bert neşe ile Melanie'nin kucağına atladı. Sulu sulu öpücükler bıraktı yanağına. Tom ise daha mütevazi ve utançla eteklerine yapışıp, "Teşekkür ederim, meleğim." Dedi.
Birkaç dakikanın ardından bez örtüye sarılı leziz kurabiyeleri alıp oradan ayrıldılar.
Tom şarkı söylemeye devam etti
"Birgün bizde seveceğiz, çocukların en sevdiği çikolataları yiyeceğiz."
Tom yine kendi kendine şarkılar uydurmuş yüklerine rağmen bisikletin pedallarını çevirmeye devam etti..
Bret ise yaramaz sorular sormaya
"Dünya neden bu kadar acımasız Tom? Yoksa bizim dünyamız mı bu kadar küçük?"
Tom sadece sustu susurken düşündü. Dünyasının nereden nereye olduğunu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
