နေရောင်ဟာမျက်၀န်းထဲသို့
စူးကနဲ ကျလာတဲ့အခိုက်အတန့်
ဒီချိန် သူတွေးမိတာဆိုလို့
ချစ်ရတဲ့ယောကျာ်းအကြောင်းပင်။
ညကတည်းက
အမေ့ကိုကူကြည့်ပေးဖို့ဆိုပြီး
မနက်ရောက်တဲ့အထိ အခန်းထဲပြန်၀င်မလာ။
ကုတင်ပေါ်က ဆင်း၍
မျက်နှာသစ် သွားတိုက်
မနက်စာစားဖို့အောက်ထပ်ကို
ဆင်းလာရင်း
အောက်ထပ်ကစားပွဲမှာ
ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင် မနက်စာစားနေကြတဲ့ သူတို့သုံးယောက်။
သူ့ညီမဆိုတာကလည်း
မနေ့က အလောတကြီးလာခေါ်တဲ့
ပုံစံနဲ့ တခြားစီပင်။
သူအမေကလည်း
ကြည့်ရတာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့တဲ့ပုံအတိုင်းပင်။
"ချွေးမလေး...လာလေ
ရုတ်တရက် သူမရဲ့
သွေးမတော်သားမစပ် မိခင်၏
ခေါ်သံ
"ဟုတ် အမေ"
ဘာမှမတွေးဘဲ စားပွဲဆီကိုသာ
လျှောက်လာခဲ့တယ်။
"အမေ သက်သာပြီလား"
"ဟမ်...အော်အေး
သက်သာပါပြီကွယ်"
ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့ပြန်ဖြေဆိုသည်။
"မိန်းမ ကိုယ်အလုပ်သွားတော့မယ်နော်"
စားပွဲပေါ်မှထကာ မိန်းမဖြစ်သူကို
ကြည့်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
"အင်း ဖြည်းဖြည်းသွားဦး
------🍂
"ဒါ..! အမေတို့နေတဲ့လမ်းကြား
မလား..."!
ynလည်းပျင်းလို့ဖုန်းထိုင်သုံးနေရင်း ရုတ်တရက် တက်လာတဲ့
သတင်းတစ်ခုကြောင့် သူမအတော်လေး လန့်ဖြတ်သွားခဲ့တယ်။
ဆိုသည်ကား။
'45လမ်း နဲ့ 46 လမ်းကြားရှိ
နေအိမ်တွင် ဖောက်ထွင်းခံရပြီး
နေအိမ်ရှိ အသက်20၀န်းကျင်
ကောင်လေး တစ်ယောက်
အသတ်ခံရ။
ထိုလမ်းက
သူမမိခင် နေတဲ့လမ်းမလား။
သူမအတော်လေး
စိတ်ပူပြီး ထိတ်လန့်သွားခဲ့တယ်။
#မိုပက်🍂
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းတရားရဲ့ချုပ်နှောင်ခြင်း
FanfictionTaeHyung shii! "ရှင်ကရှင့်ညီမအတွက်နဲ့ကျွန်မကိုကွာရှင်းမယ်ပေါ့လေ!ရတယ်ကွာရှင်းကြတာပေါ့" "ကျွန်တော်ynမရှိဘဲဘယ်လိုနေရမှာလဲ" "Oppa!ynရှိနေရင်ညီမကိုတွေ့ရမယ်လို့လုံး၀မထင်နဲ့"!
