Zoraki Evlilik /Chanbaek

"Se..Sehun y-yardım et... ç-çok..a-cıyor. k..a-n"

Ertesi sabah, Baekhyun uyandı ve kahvaltı hazırlamaya gitti. Yemek pişirirken pirinç ve yağının bittiğini fark etti, bugün işten sonra süpermarkete gitmeyi aklına not etti. Chanyeol merdivenlerden inerken, gülümseyerek ve telefonuna mutlu bir şekilde mesaj atıyordu,
Baekhyun'un  işi bitmişti ve masayı hazırlıyordu. , onu böyle gülümsetebilecek tek kişinin Kyungsoo olduğunu bilerek hafifçe iç çekti.Masaya oturdu ve sessizce tek başına yemeye başladı. Kısa bir süre sonra Chanyeol ona katıldı ve hiçbir şey konuşulmadı. Bitirdiklerinde Baekhyun ayağa kalktı, Chanyeol'ün tabağını alacakken Chanyeol "hey, bırak." dedi.

Baekhyun şok oldu ama yine de ona cevap vermeyi başardı. "Sorun değil ben yıkayabilirim, zaten kimse yıkamayacak."

Bunu duyunca, Chanyeol kalbinde bir sızı hissetti ve Baekhyun'a nasıl cevap vereceğini bilemedi bu yüzden yavaşça ayağa kalktı ve işe hazırlanmak için odasına gitti. Baekhyun işini bitirdiğinde odasına gitti ve işe gitmek için hazırlandı. Evden çıkmak üzereyken Chanyeol onu aradı, "Hey Cüce, seni bırakmamı ister misin?"

"Hayır, gerek yok, otobüse binebilirim." diye cevap verdi ve evden çıktı. Chanyeol nasıl tepki vereceğini bilemedi, sadece kalbinde başka bir suçluluk sancısı hissetti. 

Birkaç saat sonra

Baekhyun

Akşam saat 5'te, işimi bitirdim ve bu akşamki akşam yemeği için gerekli tüm malzemeleri almak için süpermarkete gittim. Pek çok şeyimiz tükeniyordu, bu yüzden neden bugün her şeyi satın almayayım diye düşündüm. Sonunda bir paket pirinç, bir şişe yağ, iki şişe soya sosu, bir şişe istiridye sosu, bir şişe süt, bir kep yumurta, biraz et ve biraz sebze aldım. Çok ağırdı ve taşımak benim için zordu.

Eşyaları ödemeyi başardım ve plastik poşetlerdeki her şeyi otobüs durağına taşıdım. Otobüsün gelmesini yaklaşık 10 dakika bekledim ve geldiğinde süper kalabalıktı ve hiç koltuk yoktu. (y/n: çok saçma o hamile yani yer verilmesi, lazım )Ama saat 6.30'du ve eğer eve acele edip yemek pişirmezsem, Chanyeol eve gelecek ve muhtemelen yine bana bağıracaktı. Bunun düşüncesi beni korkuttu ve otobüse bindim. Uzun uğraşlar sonucu otobüse binmeyi başardım ve otobüsün kapısı kapandı. Otobüsün önündeydim ve rahat bir nefes aldım. Plastik poşetleri yere bırakıp bir direğe tutundum.

Otobüste insanların bana tiksintiyle baktığını, parmaklarını bana doğrulttuğunu ve birbirlerine fısıldadıklarını hissedebiliyordum. O kadar utandım ki başımı öne eğdim. Aniden otobüs durdu neredeyse düşüyordum ama neyse ki düşmedim. Bunun yerine karnımı direğe çarptım ve karnımda keskin bir ağrı hissettim. Onu görmezden gelmeye çalıştım ve bir süre sonra geçti. 10 dakika sonra otobüs, evime yaklaşık 7 dakikalık yürüme mesafesindeki evimin yanındaki otobüs durağına ulaştı. Yerdeki plastik poşetleri almak için eğildim ve aldığım onca bakışla daha fazla otobüste kalmak istemediğim için hemen otobüsten indim. Zorlukla plastik poşetleri taşıyarak eve gidiyordum ki otobüste hissettiğim acı bir anda tekrar geldi. Yürümeyi bıraktım ve yol boyunca yan korkuluklara tutundum. Ağrımı dindirmek umuduyla karnımın ağrıyan kısmına bastırdım. Ağrı biraz azaldı ve öyle olduğuna sevindim, hemen eve döndüm. Eve Ulaştığımda plastik poşetleri mutfak tezgahına koydum ve tam pişirmeye başlayacaktım ki ağrı geri geldi ama bu sefer o kadar acıydı ki dayanılmazdı, yere düştüm. Uyluklarımdan aşağı ılık bir sıvının süzüldüğünü hissediyordum, aşağı baktığımda pantolonumun çoktan kana bulanmış olduğunu gördüm. İkizlerime bir şey olacak diye çok korktum. Acıya katlanarak telefonuma uzanmak için yavaşça kanepeye emekledim. Sehun yurt dışında olduğu için kimin numarasını arayacağımı bilmiyordum. Tek seçeneğim Chanyeol'ü aramaktı, Chanyeol'ün numarasını çevirdim.

"M-merhaba, Chanyeo-" Konuşmaya başladığım anda Chanyeol tarafından kesildim.

"Beni arama şimdi meşgulüm. Görüşürüz." dedi ve telefonu kapattı.

Artık Sehun'un numarasını çevirmekten başka seçeneğim yoktu. Sehun'dan yardım istemek için telefon numarasını çevirdim.

"Se..Sehun y-yardım et... ç-çok..a-cıyor. k..a-n" Sehun aramaya cevap verdiğinde hemen dedim ve ondan sonra dünyam karardı.

Chanyeol

Telefonum TEKRAR çaldığında Kyungsoo'ya sarılıyordum. "Aptal, sinir bozucu piç kurusu. Neden beni aramayı bırakmıyor!!!" (yn: pi,ç misin evet öylesin) Öfkeyle ayağa kalktım ve beni sinirlendirdiği için onu azarlamayı aklıma not ettim. Telefonuma baktığımda beni arayan Baekhyun değil Sehun'du. Telefonumu elime alıp aramayı cevapladım.

"Evet ne istiyorsun! Biliyor musun sadece-"

"Üzgünüm Chanyeol ben yurtdışındayım, bu çok acil. Baekhyun az önce beni aradı, karnının ağrıdığını ve kanla ilgili bir şey olduğunu söyledi. Sanırım sonra bayıldı!! Lütfen şimdi eve döner misin?!!"

"NE!!" diye bağırdım ve hemen telefonu kapattım. Eşyalarımı hızlıca toplamaya başladım ve tam odadan çıkmak üzereyken Kyungsoo beni durdurdu.

"Chan bebeğim nereye gidiyorsun? Ne oldu?"

"Kyungsoo gerçekten üzgünüm ama şimdi geri dönmem gerekiyor. Sanırım Baekhyun bayıldı."

"O sürtük kahretsin! Neden umursuyorsun ki, bırak o ve bebek ölsün. Böylece, o kaltak olmadan da evlenebiliriz!!"

"NE SAÇMALIYORSUN KYUNGSOO!!! NE DEDİĞİNİN FARKINDA MISIN. HAKKINDA KONUŞTUĞUN BENİM DE BEBEĞİM!!! SENİN BU TÜR BİR İNSAN OLDUĞUNU BİLMİYORDUM, SENİNLE SONRA KONUŞACAĞIM!! ÇEKİL YOLUMDAN!!" Dedim ve Kyungsoo'yu yolumdan çektim sonra ofisten çıktım.

Eve gidebildiğim kadar hızlı sürdüm ve yaklaşık 8 dakika sonra eve ulaştım. Arabamı düzgün bir şekilde park etmeye bile tenezzül etmedim ve arabayı kilitleme zahmetine bile girmeden arabadan indim. Ön kapıyı açtım ve içeri daldım, Baekhyun'u yerde baygın halde yatarken buldum. Yerde yatıyordu Baekhyun'un pantolonunda kan vardı. Çok solgun görünüyordu ve soğuk terler döküyordu. Hemen yanına koştum ve onu kucağıma aldım. Ne kadar hafif olduğunu hissettiğimde kaşlarımı çattım. Onu arabama taşıdım ve olabildiğince hızlı hastaneye sürdüm. Hastaneye vardığımda onu içeri taşıdım. Doktorlar ve hemşireler koşarak yanımıza geldiler, Baekhyun'u acil servise getirdiler. Hemen hastaneye gelmeleri için ailemle iletişime geçtim ve Baekhyun'un haberlerini beklemek için acil servisin dışına çıktım. Şu anda çok endişeliydim ve Baekhyun'un bana ihtiyacı olduğunda orada olamadığım için kendimi suçlu hissettim. (yn: Sehun söylemeseydi gelmicektin ama)

BÖLÜM NASILDI ÇEVİRENE KADAR CANIM ÇIKTI. BU ARADA BAZI YERLERİNİ DEĞİŞTİRİYORUM ÇÜNKÜ ANLAŞILMIYOR UMARIM BEĞENİYORSUNUZDUR ÇÜNKÜ YAZARINIZ YAZANA KADAR PERT OLUYOR.    

YAZARINIZ ARADA CHANYEOL İLE KAVGA ETTİ. KHFKJTSLUDT

OY VE YORUMLARI UNUTMAYIN KELEBEKLER...