"Tüm hastalıkları boşver, güzel Lilith. Yolun sonunda senin kanının, o güzel bedenin tadına varmak varsa her şeye katlanabilirim."
slow update!
(opening sequence by tomorrow by together)
Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
❝Kendine benim gibi "lanet olası kasırga" diyor musun?❞
✞
"Nakil başarılı. Seojoon, iki tüp kan daha lazım, hastayı tehlikeye atamayız."
"İki tüp kanın yeterli geleceğini sanmıyorum Doktor Choi. Seojoon iki tüp kan fazladan hazırla."
"Peki Doktor Kim."
Yaklaşık iki saat süren bir ameliyatın içerisindeydim. Beni geren şey hastanın tam on beş dakika önce ölümden dönmesi veya tekrardan karşılaşma ihtimalimizin olduğu tehlike değildi. O şey tam anlamıyla karşımda duran, altı senedir peşimi bırakmayan meslektaşım, eski bir vampir soyundan Kim Donghyun'du.
Nedensiz bir şekilde her zaman eş sıramdaydı. Fakültede notlarımız birbirine tutulurdu. Girdiğim ilk asistanlık ameliyatımda da yanımdaydı. İlk girdiğim nakil ameliyatında da.
"Hastanın nabzı düşüyor Doktor Choi. Kapatalım mı?" Yanımdaki asistanın sesiyle kendimi daldığım yerden çıkarıp sol elimi uzatttım ona doğru. "Penset lütfen-"
"Hayır. Hasta biraz daha dayanabilir. İkinci bir ameliyata gerek kalmadan karaciğer naklini de gerçekleştirebiliriz."
Gözüm gittikçe azalan kan tüpüne kaydıktan sonra karşımda asistanından malzeme isteyen Donghyun'a kaydı. "Zaten şu an kritik bir kalp naklini gerçekleştirdik Doktor Kim. Eğer karaciğer naklini şimdi yaparsak hasta kan kaybına dayanamayabilir. Ki yaklaşık yarım saat sonra anestezi etkisinden çıkacak, bu tehlikeyi göze alamayız." Elimdeki penseti harekete geçeceğimi göstererek hastaya yaklaştırdığımda tekrardan karşı çıktı.
"Yeterince kanımız var Doktor Choi. Yarım saat ise bize oldukça yetecek bir süreç. Devam edebiliriz."
Çapraz üst tarafımızdaki camın arkasında oturan asistanların şaşkınlığını görebiliyordum. Her ne kadar sinirlensem de elimdeki aleti sivri tarafı kendimi gösterecek şekilde tutup ona uzattım. Olmasa bile profesyonel bir şekilde davranıp önce hastayı düşünmesi gerekirken bunun yerine kendini rezil ediyordu.
"Şu an ameliyata girdiğin hastayla beş aydır ilgilendiğimi ve tüm bu süreç sayesinde ameliyata tek başıma girmeye hak kazandığımı unutma Kim. Eğer bu ameliyata girip ilk defa nakil gerçekleştirdiysen unutma ki bunların hepsi benim sayemde. Şimdi işini yap, yerini unutma. Ha eğer unuttuysan diye söylüyorum, bu kapıdan çıktığın an karşında gördüğün tahtada asistandan başka bir şey olmadığın yazıyor."
Bana sinirle bakan gözlerinden uzaklaşıp saate baktım. "Herkesin ellerine sağlık arkadaşlar. Hastayı kapatıyoruz. Mina, portegü ve makas!"
