Sözleşme +18

29. Bölüm

Sabah kalkıp perdemi açtım ve aşağı bakmaya başladım. Alkın hâlâ oturup odama bakıyordu.. Beni gördüğünde aşağı indim. "alkın lütfen git"

"Güzelim tamam karışmıyorum kal burda"

"Alkın git"

"Verda ben çok büyük bi hata yaptım çok özür dilerim, seni çok seviyorum.."

"alkın git dedim"

"verda çok yanlış anladım, benim hatam özür dilerim"

"bana güvenmen gerekirdi.."

"Evet, güvenmedim.. çok özür dilerim.." bir şey söylemeden arkamı dönüp eve girdim. Annem yanıma gelip, "Kızım ben konuşayım onunla?"

"Olur ben odamdayım" odama çıkıp yatağa yattım. Ben olsam bende o şekilde davranırdım belki.. Tedavi olduğunu bana söylememişti, aramız da saklı bir şey olmasını istemiyordum ama sürekli hakkında farklı bir şey öğreniyorum bu beni çok yıpratıyordu..

Her şey bir kenara artık, üzülmemeye çalışacağım, bebeğimi kaybedemezdim..

^^^

Uyandığımda akşam olmuştu, aşağı indiğimde yemek hazırdı. "Uyandın mı canım benim, bende seni uyandıracaktım şimdi"

"Uyandım anne" diyip masaya oturdum. Annemde oturduktan sonra konuşmaya başladım. "Ne konuştunuz?"

"isteyerek yapmadığını söyledi, 3 gün bu fırat denen çocuk ve senin hakkında bir şeyler düşünmüş, her gün ilaç kullanması gerekiyor normalde yoksa sinir krizi geçiriyor kendine hakim olamıyor, ilaçları yutmamış umursamamış, kendini kaynetmiş, anlayacağın sana söyledikleri hepsi yanlış düşünceler"

"İyi mi şimdi?"

"Evet, mutfakta yemek yiyor"

"anne ne işi var burda?"

"Kızım ben ne anlatıyorum sana?"

"Anne burnu sürtülsün bir daha böyle bir hata yapmasın"

"bak kızım hamilesin, affet, eğer bir daha yanlışı olursa sana bırakacağım"

"Anne ben zaten affedeceğim, biraz burnu sürtülsün"

"İyi sen bilirsin ama çok üzme çocuğu"

"Tamam tamam" dediğimde alkın mutfaktan çıktı. "Ben mutfaktayım" diyip annem ayağa kalktı ve gitti. Alkın yanıma gelip oturdu. "Verda senden her şey için özür dilerim, tedavilerimi öğrenmişsin, korktum, beni bırakırsın diye korktum.."

"keşke öncesinde söyleseydin bunu.."

"Çok korktum, beni bırakırsın diye düşündüm, gerçi annen her şeyi açıklamış, ben çok özür dilerim, artık affet beni, evimize gidelim"

"hayır alkın olmaz"

"Güzelim yalvarırım sana, bir daha asla aramızda böyle bir şey geçmeyecek senden bir şey saklamayacağım söz"

"Şimdi lütfen git" Diyip ayağa kalktım ve yukarı çıktım. Onu hâlâ çok seviyordum, geçmişte çok kötü şeyler yaşadı, hak veriyorum aslında biraz, ben olsam bende şüphelenirdim ama söylediği şeyler..

Televizyonu açıp izlemeye başladım. Uykum yoktu gündüz tamamen uyumuştum. Bebeğim 1 aylıktı ve yavaş yavaş karnım çıkıyordu..

Bir kaç saat izledikten sonra uzandım ve düşünmeye başladım. İleri de güzel bir yuvamız olacaktı, 3 kişi oluyorduk..

^^^

Sabah kalktığımda üzerimi değiştirdim, dışarı çıkıp bir şeyler almak istiyordum. Aşağı inip kahvaltı masasına oturdum, "Günaydın anne"

"Sanada kızım, nasılsın?"

"İyiyim sen?"

"Bende iyiyim, ne bu neşe?"

"Alışveriş yapmak istiyorum"

"Dışarı mı çıkacaksın?"

"Evet gezmek istiyorum"

"Tamam birlikte çıkalım o zaman annecim"

"Tamam, hadi hızlıca yap kahvaltını" annemle kahvaltımız bittikten sonra annem hazırlandı ve evden çıktık. Alkın arabanın içinde bekliyordu. Arabadan inip yanıma geldi, "Güzelim nereye?"

"Senin ne işin var burda?"

"Ben seni bekliyordu-"

"Bekleme alkın, beni bekleme"

"Alkın oğlum ne konuştuk?"

"Off iyi tamam, o zaman cenan götürsün sizi"

"Alkın hayır"

"Ya güzelim lütfen bak bir şey gelir başınıza"

"Kızım, alkın haklı"

"Aman anne hemen savunma yap, gitmiyorum ben" diyip eve girdim ve bahçeye çıkıp oturdum. Tedavi görmüş tamam anlıyorum o yüzden o kadar laf etti ama bir kaç gün kafa dinlemek istiyorum üzmeden bir şeyler söylüyorum ama dinlenmiyor.

Ayak sesini duyduğumda gözümden akan yaşı sildim. Alkın yanıma oturduğunda hâlâ karşıya bakıyordum.

"Bak beni tedavi gördüğüm için affetmeni istemiyorum ciddiyim, ben seni artık yalnız bırakacağım, tüm karar senin ama sakın beni tedavi gördüğüm için hasta olduğum için affetme"

"Sen hasta değilsin"

"Verda bu bir gerçek, yıllardır nasıl ne kadar tedavi olursam olayım düzgünce iyileşemiyorum.."

"Eğer bunu öncesinde söyleseydin birlikte başarırdık.."

"Özür dilerim, tekrar tekrar özür dilerim senden, her şeyi aptal gibi sakladım.."

"Tamam yeter artık özür dileme"

"Bebek nasıl?" dediğinde göz yaşlarım dökülürken bir kahkaha attım. "İyi.. yarın kontrolü var"

"Bak senden tek istediğim kendine dikkat etmen, dışarısı senin için çok tehlikeli bunu öncesinde de yaşadın, o yüzden cenanı buraya göndereceğim o sizinle ilgilenecek, nereye gidersen onunla gidiyorsun"

"yarın sende gel istersen?"

"Cidden istiyor musun gelmemi?"

"Evet"

"İyi tamam, o zaman şimdi çarşıya çıkın ama cenan yanınızda olsun"

"Tamam" ayağa kalkıp arabaya doğru yürüdüm. Birlikte çarşıya gidip gezmeye başladık.

Bölüm sonu

Biliyorum bölüm çok kısa oldu ama 2 gün boyunca bölüm atamayacağım o yüzden kısa bile olsa atmak istedim bu bölümü.

Yorum ve vote atmayı unutmayın ⭐