BOZBEY

"Birinci bölüm"

Merhaba.

Yeni hikâyeme hoşgeldiniz.  Öncelikle düşüncelerinizi çok merak ediyorum. İlk bölüm aslında giriş gibi. Umarım seversiniz....

Roya kitabını devam ettirdiğim için bu kitaba sınır koyarak bölüm atacağım.

Vote: 80
Yorum: 200

Orange blossom, Ya sidi
Dolu kadehi ters tut, Gitme

🍃

"BİRİNCİ BÖLÜM"

Aynanın karşısında durup belirgin olan göbeğime bakarken içimdeki tarifsiz duygularım, gözlerimde şekil buluyor dudaklarımdan dışarı süzülüyordu.

Göğüsüme bağlı havlunun sağ köşesini açtığım an ayak uçlarıma doğru boşluğa süzülür bir şekilde düştü. İç çekerek parmaklarımı beş aylık olan bebeğime doğru uzatırken dudaklarımı kemirmekten kanattığımın farkındaydım.

Heyecanlı ve bir o kadar da korku doluydum.

"Şimdi sen burada mısın?" diye sorarken sesim, kendime yabancı sesim boş odanın içerisinde bir emare oluşturdu. "Benimle misin?"

Seninleyim.

Hissettiğim kıpırtıyla nefesim boğazımda takılı kaldı. Onu hissetmek mucizeydi.

Benim mucizem.

Benim.

Piraye Vumar'ın mucizesi. Yermi iki yaşımda evlenmek üzere olduğum adam tarafından terk edilmiştim. Böyle bir hatayı nasıl yaptığımı bilmiyordum. Hatırlamadığım bir geceydi ve ben o hatırlamadığım geceden gebe kalmıştım. Ne kadar kötü bir durumdu... Nasıl bir acıydı... Hamile olduğumu öğrendiğim an evliliği daha erkene almayı düşünürken nişanlımın firar ederek kaçması sonucu ortada kalmıştım. Ne yapacağımı bilmez bir şekilde göbeğim belli olana dek çözüm arasam da bulamamış, bulduğumda ise dedem tarafından yakalanmıştım.

Bir kadın, bir erkekle evlenmeden yan yana gelemezdi.

Bu doğruydu fakat ben nasıl hamile kaldığımı hatırlamıyordum ki... İçki içmezdim ama o kara gün Ensar, biricik sevgilim tarafından içki içirtilmiştim. İçtiğim vişne suyuna içki eklemişti... En son baygın olduğumu hatırlıyordum sadece. Ertesi sabah kasık ağrısıyla uyanmış yaşadığım dehşet anlarla yıkılmıştım. Fakat o bana sarılıp benim de istediğimi ve zorla asla bana dokunmadığını anlatmıştı.

Bilmiyordum gerçeği.

Ben isteyerek değil tecavüz edilerek hamile kaldığımı bilmiyordum.

İstemeyerek olmuştu.

Bu gerçeği bana bir iyilik yaptığını sanan Ensar firar etmeden önce bir mesaj yoluyla anlatmıştı. Eğer bilseydim bu gerçeği onunla evlenmeyi bırakın kafasına ilk gördüğüm an da sıkardım. Sonra parça parça, bölük bölük o anlar canlanmaya başlamıştı gözümün önünde ve ben canıma kıymaya kalkışmıştım.

Gözlerim dolu dolu çıkmış karnımı izledim. Onun pisliğini kendi canımdan olan bir bebeğe çektirecek değildim. Evet, belki ilk başta istememiştim ama sonradan... Benden vazgeçmediği gibi ben de vazgeçmemiştim.

Dedem, Macit Vumar'a gerçekleri anlatmak o kadar zordu ki... O günler bir depremdi. Macit Vumar'a gerçekleri anlatmak zorunda kalmıştım. Anlatmasam dahi neler olduğunu öğrenecek kadar güçlü biriydi. O benim bu hayattaki tek ailemdi. Ağlayarak yardım istemiştim. İlk defa, hayatında ilk defa bir yanlışı doğru bulmuş beni sarıp sarmalamıştı. Çerkez kuralları katıydı.