បើយើងស្តាប់តាមកំលាំងសន្ធឹកជើងលាន់ឮសូរ ផាប់ៗពីសំណាក់នៃការជាន់ផ្ទៃទឹកដែលក្រាលនៅលើផ្លូវ កំលោះតូចល្អិត teahyung ស្រវាបើករបងទ្វាររួចបន្តគោះទ្វារផ្ទះហៅម្តាយគេឲ្យបើកអោយ
<< Kim teahyung ទីបំផុតដាច់ចិត្តមកវិញហើយ >> លោកស្រី namhe ដែលកំពុងរងចាំកូនប្រុសត្រលប់មកពីធ្វើការវិញទាំងអន្ទះសា ដោយសារស្វាមីគាត់លោក dong seabyung រអ៊ូរជានិច្ចថាឃ្លាន
<< អ្នកម៉ាក់...! >> ក្មេងតូចហាក់ភ័យខ្លាចណាស់ពេលសម្លឹងឃើញកែវភ្នែកសស្លែតរបស់ម៉ាក់នាយ ពេលឃើញនាយទទឹកញ័រញាក់ពេញទាំងរាងកាយ ដោយអំណាចនៃភ្លៀងដ៏សន្ធោសន្ធៅ
<< Kim teahyung នេះយើងប្រាប់ឯងប៉ុន្មានដងហើយ ថាហាមធ្វើខ្លួនទទឹកបែបនេះ ម៉េចក៏ឯងមិនស្តាប់ហាស៎!? >> លោកស្រី ស្រែកជេរបណ្តើរក៏ទាញរំពាត់មកវាត់លើខ្នងក្មេងតូចយើងបណ្តើរ
<< អូយ៎...! ម៉ាក់ខ្ញុំដឹងខុសហើយម៉ាក់ ថ្ងៃក្រោយខ្ញុំលែងហ៊ានហើយម៉ាក់ឈប់វៃខ្ញុំទៅ ខ្ញុំខ្លាចហើយ ហុឺហុឺ....>> ក្មេងតូចយំផងលើកដៃសំពះអង្វរផង ដើម្បីឲ្យម៉ាក់នាយមេត្តា តែគាត់នៅតែបន្ត ជេរផងវាយផងដូចមិនយល់ទេថា សាច់មនុស្សឈាមមនុស្សឲ្យតែប៉ះទង្គិចនឹងការប្រើកំលាំង វាសុទ្ធតែឈឺចាប់ពិបាកទ្រាំមិនខុសពីគាត់ឡើយ
<< ស្លាប់ទៅៗ! យើងនិយាយម៉េចក៏ឯងមិនចាំ...បើមិនចាំយើងនឹងវៃឯងឲ្យស្លាប់ ហឹស៎!!! >> អ្នកម៉ែបន្តស្រែកជេរឮៗ សូរសំឡេងគាត់លាន់ឮទ្រហឹងប្រជែងនឹងសូរទឹកភ្លៀងធ្លាក់ គាត់លើកដៃវាយដំសាច់កូនប្រុសស្ទើរបែកចេញឈាម ប្រឹងប្រលះឲ្យអស់ពីកំហឹងដែលនៅក្នុងខ្លួន
<< វាស្អីទៀតហើយ មិចក៏ឡូឡាសម្បើមម្ល៉េះ? >> លោក dong ចុះមកពីខាងលើបន្ទប់ដោយសារតែសម្លេងស្រែកជេរឡូឡារំខានដល់គាត់ ប៉ុន្តែស្របគ្នានឹងចំណោទចោទសួរ គាត់ក៏ត្រូវបើកភ្នែកធំៗមាត់ចំហរស្ទើររុយពងដាក់ ព្រោះតែដងខ្លួនស្រលូនស្តើងរាងរាវចង្កេះតូចមួយក្តាប់ សាច់មុខសរម៉ត់ផូរផង់កំពុងឈរបង្អួតរាងនៅចំពោះមុខគាត់តាមរយៈការចាប់បោចសក់ផ្ងោយឡើងទៅលើពីស្នាដៃអ្នកម្តាយរបស់រាងតូចនេះឯង គាត់ចាប់ផ្តើមលេបទឹកមាត់ក្អឹកចូលផ្សើមបំពង់ករគាត់
