Bir Sevda Meselesi; AkAlp ♾️💙🌹

Zafer daima Hakk aşığı Türklerin⚔️🔥

-Bir gün sonra-

Merv'e geri dönmek için hazırlıklar yapılıyordur. Burada işler bitmiştir. Türklerin yeni hedefleri Anidir. Ama önce başlamayan bir toyu bitirmek vardır. Bunun için hazırlıklar başlamıştır.

Alparslan atabeyinin rızasını bu sefer sevdiğinin öz babasının o olduğunu bilerek sorar. Ve atabeyinden olumlu yanıt alır. Hasan Alparslana "canından çok sevdiği kızını en az onun kadar sevecek biriyle yoldaş olmasından mutluluk duyduğunu" söylemiştir.

Hazırlıkların son günüdür. Herkes gitmek için hazırlanıyordur. Vaspurakan kontrolü de karargah gibi Batur Beydedir. Onun alpleri ve birçok alp vardır. Sultan Tuğrul güvenlik için bütün tedbirleri almıştır.

Hasan Akçayı göremeyince olacağı yeri tahmin edip Alpagutun mezarına doğru gitmiş. Akça uyandığından beri Alpagutun mezarının başındadır. Kolyeye bakıyordur.

Hasan mezara yaklaşıp Akçaya bakar. Akça babasını fark edince gülümser. Sonra mezara bakıp durur. "Uyandığından beri mezarın başındaymışsın." Akça kolyeyi tutup mezara doğru bakar. Başını sallar. "Bugün gideceğiz. Alpagut tek kalacak. En azından gidene kadar yanında olmak istedim. "
Hasanın gözü dolar. Alparslan dinliyordur.

Hasan yere bakar. Yutkunur. Sonra kızına bakar. "Alpagut yalnız değil ki kızım bak bir yanında babası var diğer yanında annen var. " Akça bakıp gülümser. Mezara bakmaya devam eder.

Alparslanda onlara bakıyordur. Baba kızın kavuştuğunu gördüğü için mutludur.

Hasan yavaşça eğilir

"Kendini suçlu hissediyorsun değil mi?" der Hasan. Akçanın gözleri dolar. Başını sallar. "Yıllarca babasının mezarının birazcık uzağındaydı. Ve hiçbir zaman o mezara gidemedi. Her şey bitti. Bu seferde beni korumak için öldü. Ve gidemediği mezarın yanında... Eğer Alpagut benim peşimden gelmeseydi bunlar olmayacaktı."Hasan gülümser.

"Yanılıyorsun kızım. Olacak olan her zaman olur. Eğer Alpagut senin peşinden gelmeseydi yine bu savaşta olacaktı. Ve belki de yine şehit olacaktı. Yüce Rabbimiz en güzel ve tek yazandır. Bize seçimler verir. Biz seçeriz. Ama başı da sonu da bellidir." Akça babasına bakar.

"Allah yolunda ölenler ölmez. Onlar hep bizimledir. Kavi tuttuğumuz ülkü yüreklerimizde olduğu sürece onlarda hep bizimle olacak. Alpagut her birimizin yüreğinde olacak. Allah ve devlet yolunda kılıç sallayan her kılıçta,bu uğurda yazılan bütün yazıların kaleminde tutulan her elde onlarda olacak."

Akça kolyeyi tutar. Alpagutun ona kılıç tutmayı öğrettiği zaman aklına gelir. Gülümser. Hasan ona bakar.

"Ne oldu?" Akça nefes alıp verir.

"Bana kılıç kullanmayı ilk Alpagut öğretmişti. Öğrettiği çoğu şey gibi... Kılıç kullanmayı en başta hiç sevmezdim çünkü ok ve yay hep daha cazip gelirdi." Hasan gülümser. "Daha cazip geldiği için mi? Emin misin?" Akça gülümser.

"İtiraf edeyim daha iyi olduğum için... İşte Alpagut da iyi olduğun yönünü değil kötü olduğun yönünü geliştirmelisin demişti. Oku ve yayı saklamıştı. Ve atımı da bulmayacağım bir yere sakladı."Hasan başını sallar. "Şimdi neredeyse benden iyisin" der Hasan. Akça gülümser.

"Atıma çok bağlıydım. Alpagut öyle bir yere saklamıştı ki bulamadım. Bende kılıçtan başka çarem olmadığını anlayınca sabah akşam kılıç çalışmıştım. Çok iyi kılıç ustalarından eğitim aldım. Ve sonunda Alpagutu yenince o da aldığı her şeyi verdi. Bende bu sayede çalışmayı,emek vermeyi ve sabretmeyi öğrenmiştim"der gülümser.