bankzitters zijn stoegg

Hoofdstuk 46

POV Robbie 

Ik ben een klein beetje bijgekomen en we gaan avondeten. We zitten op de bank en Raoul heeft pizza besteld. Na 20 minuten hoor ik de bel en Tess staat op. Ze loopt naar de deur en komt terug met 2 tassen in haar handen. Ze zet de tassen op tafel en ze geeft iedereen zijn pizza. Ik scheur de pizza stukken uit elkaar en doe er wat knofloooksaus op. Ik begin aan het eerste stukje en er komt een plakje salami in mijn keelgat terecht. Ik zet de pizza snel weg en ik begin te hoesten. Iedereen kijkt naar me en raakt in paniek en ik ben ook helemaal in paniek. Matthy tilt me op en ik ga recht staan. Hij dwingt me om te hoesten maar het gaat niet. Matthy duwt op me maag zodat de salami uit mijn keel komt maar het lukt niet. Na een tijdje belt Tess 112 en ze zegt nadat ze ophangt dat er een ambulance komt. Ik begin een beetje ligt te voelen in mijn hoofd en opeens is het zwart voor me ogen. Ik voel alleen nog dat ik op de grond val en ik hoor een paar mensen schreeuwen.

POV Tess

We zitten onze pizza te eten en ik zie dat Robbie nogsteeds tranen in zijn ogen heeft nadat we hem het nieuws hebben vertelt. Hij eet een stukje pizza, maar zodra hij een stukje heeft afgebeten zet hij zijn pizza weg en begint te hoesten. Hij wijst naar zijn keel en we raken allemaal in paniek. Matthy tilt hem op en hij begint te duwen op zijn maag. Na een tijdje besluit ik 112 te bellen en ze te vragen wat we moeten doen. Er worden wat dingen gezegd en ik geef ze door aan Matthy maar ze helpen niet. Ik krijg te horen dat er een ambulance aan komt en er word opgehangen. Ik vertel alles aan de andere jongens en natuurlijk aan Lynn en opeens zie ik dat Robbie niet meer stabiel staat. Hij valt langzaam om in de armen van Matthy. We leggen hem op de grond neer en kijken of hij nog ademt. Raoul houd zijn oor bij robbies mond en hij concludeert dat Robbie niet meer ademt. Matthy begint met te reanimeren en na 10 minuten komt de ambulance aan. Ik ren naar de deur en maak het pad vrij zodat de dokters makkelijk en snel naar binnen kunnen. Ik loop achter ze aan en geef nog wat informatie over wat er is gebeurd. Ze gaan verder met reanimeren en Matthy loopt naar buiten. Ik loop achter hem aan en ik zie dat hij tranen in zijn ogen heeft maar dat hij ze wilt verbergen. Hij gaat op een bankje zitten en ik kom naast hem zitten. Zonder iets te zeggen wrijf ik hem over zijn rug en hij legt zijn hoofd op me schouder. Ik voel een traan op mijn schouder en als ik kijk zie ik dat Matt aan het huilen is. Ik kan mijn tranen ook niet langer inhouden. We zitten samen op het bankje totdat ik Raoul hoor schreeuwen. 'Tess en Matt, kom snel'. We rennen naar de woonkamer en iedereen kijkt verdrietig. 'Matt, Tess, Robbie heeft het niet overleefd.....' zegt Koen. Matthy stort in elkaar en we geven elkaar een lange groepsknuffel.

5 maanden later

Ons kind is gezond en de bevallig ging goed, Juultje en Koen hebben een heel mooi kind gekregen en we hebben het allemaal nog heel zwaar met de gedachte dat Robbie is overleden. Zijn familie heeft een begrafenis gehad en natuurlijk waren wij erbij. Matthy heeft een aanzoek gedaan en uiteraard heb ik ja gezegd!!! Lynn is nu ook getrouwd en zwanger van haar eerste kindje. We denken nog elke dag aan Robbie, maar we moeten wel verder gaan met het leven.

Hoi allemaal, dit is het laatste deel. Ik wil jullie super erg bedanken voor het lezen van het verhaal. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en misschien komt er nog wel een nieuw verhaal! Super bedankt en hou van jullie!! Xx Emma