In the end ... ? (YiZhan)

Part 17

Unicode

ဆွစ်​စလန်​ကပြန်​ရောက်​ပြီး​နောက်​ရက်​မှာ ကျွန်​တော်​ကျောင်းပြန်​တက်​ခဲ့တယ်​။​ကျောင်းပြန်​တက်​တဲ့​နေ့မှာ ဝမ့်​ကိုပထမဆုံးအ​နေနဲ့​ကျွန်​တော်ေ​တွ့ချင်​ခဲ့တယ်​။ သို့ပင်​မဲ့ ဝမ့်​ကို​တွေ့ချင်​နေတဲ့စိတ်​ကို စာ​တွေပြန်​ကူးရဦးမယ်​ဆိုတဲ့စိတ်​နဲ့ဖုံးအုပ်​ထားလိုက်​တယ်​။

ကျွန်​တော်​ဝမ့်​ကို လွမ်း​မ​နေခဲ့ပါဘူး။ သတိရ​နေခဲ့ရုံပါပဲ။ လွမ်းဆွတ်​ခြင်းရယ်​သတိရခြင်းရယ်​ဆိုတဲ့ ခံစားချက်​နှစ်​ခုဟာ တူမလိုလိုနဲ့အလွှာပါးပါး​လေးတစ်​ခု​ကကြားခံရှိတယ်​။ အကြာကြီးမ​တွေ့ရပဲ​နေခဲ့ရတဲ့​နေ့ရက်​တွေအတွက်​ဝမ့်​ကိုကျွန်​တော်​တွေ့ချင်​ခဲ့ပါတယ်​။ စကား​တွေမ​ပြောကြရင်​တောင်​၊ တစ်​ယောက်​မျက်​နှာတစ်​ယောက်​ထိုင်​မကြည့်​ရရင်​တောင်​ဘေးချင်းယှဉ်​လျက်​တော့ ထိုင်​ပြီးနီးနီးကပ်​ကပ်​ရှိချင်​ခဲ့တယ်​။ ကျွန်​တော့်​အနားသူရှိတယ်​ဆိုရုံ​လေးနဲ့ ကျွန်​တော်​ရောင့်​ရဲနိုင်​တယ်​။ သို့ပင်​မဲ့ ခံစားချက်​အ​ပြောင်းအလဲသိပ်​မြန်​တဲ့ဝမ့်​ကို ကျွန်​တော်​ဒီ​ထပ်​ပိုပြီး သံ​ယောဇဉ်​လည်းမတွယ်​ချင်​တော့သလို၊ ဒီထပ်​ပိုပြီးလည်း​ခံစားချက်​တွေမရှိချင်​တော့ဘူး။ မသိချင်​ယောင်​ဆောင်​ရတာ၊ ခံစားချက်​မရှိချင်​ယောင်​ဆောင်​ရတာ​တွေကလည်း တကယ်​ကိုပင်​ပန်းရတယ်​။ 

ပိတ်​ရက်​အပြင်​သုံးရက်​လောက်​နောက်​ကျပြီးမှ​ကျောင်းတတ်​တဲ့ကျွန်​တော့်​ကို ကျွန်​တော်​ကျောင်းပြန်​စတတ်​တဲ့​နေ့မှာပဲ ကူးဟာစိုးရိမ်​တကြီးနဲ့ ကျွန်​တော့်​အခန်းရဲ့ပြတင်းေ​ပါက်​ဆီ​ရောက်​လာတယ်​။

ကူးဟာ​ရှေ့ဦးစွာပဲ ကျွန်​တော့်​နှဖူးကိုစမ်းသပ်ခဲ့​တယ်​။ ကျွန်​တော်​မေးလိုက်​တယ်​။
"ဘာလဲ"

"နင်​ထပ်​ဖျားပြန်​ပြီလား"

"မဖျားပါဘူး"

ကျွန်​တော်​ငြင်းလိုက်​တဲ့အခါ ကူးဟာဆူပုပ်​ပုပ်​နဲ့ပြန်​မေးတယ်​။
"ဒါဆိုဘာလို့​ကျောင်းပျက်​တာလဲ"