Sana Teslim Oluyorum (Umut Serisi 7)

10. "Öncü"

Ani gelen ilhamla, alev alev bir bölüm atıyorum buraya. 

Yüsra kapıyı kapattı. Ellerinin titremesini saklamak için, evin içinde işe girişti. Adamın da odanın ortasında, sudan çıkmış balık gibi durduğunu fark etti. Yüsra biraz üşüdüğünü hissediyordu. Titredi ve adama bakmadan sobaya ilerledi. Kapağını açtığında içini doldurmayı unuttuğunu fark etti.

Adam arkasından geldi ve öne eğildi. Yüsra'nın omzu adamın sıcak göğsüne değdi. Kulağının arkasından konuştu. Yüsra bunu omurgasına kadar hissetti.

"Sobayı doldurmamız gerek."

Yüsra doğrulamadan adam dışarı çıktı. Elinde odun ve kömür dolu kovayla geri döndü. Yüsra daha önce hep kendi yaptığı için, adamın kendinden çok daha hızlıca doldurup ateşlemesini hayretle izledi. Soba tutuşunca üstüne su koymak için harekete geçti. Çay içmeliydi. Banyo etmesi de gerekiyordu ama adam evin içindeyken bunu düşünemiyordu bile. Üstelik, eskiden eve gelir gelmez üstünü değiştirirdi. Şimdi şalını bile çözmemişti. Beyaz elbisesi yer yer kirlense de, kendine üstünü değiştirme izni vermedi. O kadar rahat davranamazdı.

Sobanın üstünü doldurduğunda, adamın onu seyrettiğinin bilinciyle sordu. "Açsın değil mi?"

Tugay incelediği kitaplardan uzaklaşarak ona döndü. "Ne pişirmeyi planlıyorsun?"

Yüsra planlamamıştı. Tugay'ın ne yediğini, yemediğini bile bilmiyordu. "Ne seversin?" diye sordu. Hallerine gülmek istedi. Ama ağlamak da istiyordu. Neredeyse dört senedir aşık olduğu adamla evlenmişti. Üstelik onun ne yediğini, nasıl uyuduğunu, ev halini bile bilmiyordu. 

"Yemek ayırmam," dedi Tugay. "İstersen yardım edebilirim."

Yüsra kızardı. "Fena olmaz."

Yolda pek konuşmamışlardı. Arada inceleyenler olacağı için aynı evde olmak zorundaydılar, bunu tabur komutanı bizzat söylemişti. Hatta artık Tugay'a akşamları evine gitme izni verilmiş, uzun bir zaman diliminde nöbetini de arkadaşları almıştı. Yüsra bu kadar sıkı denetlenmelerini anlamıyordu. Ama zaten Yüsra'ya göre evlilik oyuncak değildi. Tugay bu işe nasıl bakarsa baksın, Yüsra için Allah katında evli olmaları işi ciddi kılıyordu. 

Ama iş şurada kopuyordu. Gerçekten evli gibi davranmak vardı, bir de bunu uygulamak... Daha önce istese bile dokunamadığı adam bir adım ötesinde, ona helaldi ancak Yüsra onun ne istediğini, ne beklediğini bilmiyordu. Belki de adam mesleğini kurtarmak için bir süre evli kalmak, sonra da boşanmak isteyecekti. Yüsra bunu gururuna yedirmezdi. Düşüncesi bile korkunçtu.

"Ne düşündüğünü sormaya korkuyorum." Adam buzdolabına bakarken konuştu. "Düşünmeyi şimdilik bir kenara bırak. Aç karnına kafan çalışmaz."

Yüsra iç çekti. "Ev bir erkekle yemek yapıyor olduğuma inanamıyorum sadece."

Tugay ona gülümseyerek baktı. Belli ki bu sözler hoşuna gitmişti. "Daha önce bir erkekle yemek yapmadığın için mutluyum."

Yüsra kızardı. Böyle sözler söylerken nasıl etkilenmezdi? Nasıl gerçek bir evlilik gibi görmez ve adamın kendine alaka duyduğunu düşünmezdi? Eski Tugay'a öyle çok benziyordu ki...

Yüsra dolaptan malzemeleri çıkardı. Adama seçenekler sundu ve beraber soslu tavuk yapmaya karar verdiler. Yüsra temizledi, Tugay sosunu hazırladı. Ne kadar ince ve iyi çalıştıklarını görmek Yüsra'yı derin bir üzüntüye soktu. Yine kendine şunu sordu. "Üç yılımızı heba mı ettim?"

Yemek hazırlanırken Tugay ağzını açmadan şarkı mırıldandı. Yüsra, onu izlerken izlemiyormuş gibi yaptı. Ekmek doğradı, tepsi hazırladı ama tüm bunlar olurken, adamın garip bir şekilde mutlu gözüktüğünü fark etti. Onun da içinde endişeden çok merak ve heyecan vardı. Bu yeni dünyaya nasıl alışacaktı? Arsızca sordu kendine. Ondan ellerini nasıl uzak tutacaktı? Düşüncelerinin kaydığı yönü fark edere daha beter kızardı. Ondan kaçar gibi sofrayı kurdu. Tugay, tavuğu hazırladığı tavayı getirdi ve köy sofrasını andıran sofralarının etrafına kuruldular. Elektrik o anda gitti. Yüsra artık alıştığı için uzandı ve bulabildiği bir kaç mumu yaktı. Sobanın önünden yansıyan ateş sofrayı aydınlatıyor, gölge oyunları oynuyordu. Yüsra oturdu. Tugay da küçük sofrada tam yanına oturdu.