KARDELEN ÇİÇEĞİ

Yeni Bir Başlangıç

Hayret ve şaşkınlığını gizlemeye çalışarak sohbeti devam ettirdi. Karma karışık duygular içerisindeydi. Bir an için minibüs yolculuğunun, bilinç altının bir oyunu düşüncesine kapıldı. Sanki zihninde kendisine açtığı odadan yine zihninde oluşturduğu dışarıya çıkmış gibi hissetti. Senelerdir; ikiside aynı semtte farklı firmalarda çalışan ve aynı semtte farklı mahallelerde oturan, ortak sömürünün emekçileri olduklarını sohbetlerinin devamında ayırdına vardılar.
Kardelen, Ferdi nin şaşkınlığının aksine konuştukça dahada açılmaya, daha sempatik, sevecen tavırlar sergilemeye başlamıştı. Bu hali Ferdi yide rahatlatıyordu. Belirli aralıklarla sessizlik oluyor ama hemen bu sessizliği ya Ferdi yada Kardelen bozuyordu. Minibüsteki diğer yolcularsa kendi anlamsız ahenginde kulaklıkla müzik dinliyor, yol arkadaşı olan günün değerlendirmesini yapıyor, kimileri insanın cebini delen enflasyon ve hayat pahalılığı hakkında sitem ediyorlardı birbirlerine.
_ Seninle çoğu zaman aynı minibüse bindiğim oluyordu.  Bazen işe giderken denk geliyoruz. Bazende eve giderken. Göz aşinalığı oluyor. Bazen hep gördüğün ama konuşmadığın birini göremediğinde anlamsız bir merakediş hali oluyor insanda.
_ Pek etrafına bakan, dikkatlice insanları süzen biri değilim. Zaten ona uygun bir dönemde değiliz. Toplumumuzda hiç alışılmadık benlikler peydah oldu. O yüzden insanları bakışlarıyla, hareketleriyle rahatsız etmekten çokça sakınıyorum. Belki delilik gibi gelicek ama kendi içimde bir odada, kendi salt iyiliğim çerçevesinde sıkılmadan ve  gizli saklı olmadan konuşmak daha doğru geliyor.
Gülerek: " Platonik arkadaşlık gibi birşey heralde." dedi Kardelen. ve devam etti:
_ Haklısın. İster istemez insan selam verircekken bile çekiniyor. Binlerce maske altında tek bir insan. Karşısındakinin dikkatini çekmek için kırk takla atıyor hele bazıları. Kadın içinde aynı erkek içinde.
_İnsanların içinde iyi duygular kaldıysa gerçekten en azından bu duyguları sömürüye açmamalı.

Ne iş yaptıkları, kaç senedir çalıştıklarını, iş yoğunluğunu, iş sitresleri hakkında sohbetleri devam ederken Ferdi tadına doyamadığı ve sanki bin yıldır özlemini çektiği bu sohbetin sona ermek üzere olduğunu imâ ederek
_ İneceğim durağa varmak üzereyiz
_ Biliyorum.
_ Acaba dedi ve diyeceğinden vazgeçer gibi oldu Ferdi. Kardelen, Ferdi nin söylemekten vazgeçtiği düşüncesini anladı. Sıcak bir tebessüm ile toparlanıp kapıya yanaştılar. 
_ Bizim alt mahallede oturuyorsun. Hava karanlık. yanında yürümemde bir sakınca olur mu?
_ Memnun olurum gerçekten. Son zamanlarda bir kadının tanıdık bir arkadaş, bir koruyucu ile yürümesi, yanlız başına yürümesinden daha güvenlidir. Keşke Özgecan nında o minibüste iyi bir dostu ve koruyucusu olasaydı.

Bunu söylediğinde zamanın soluklaştığını, karanlığın  dahada zifirileştiğini ve tüm insanlığın alınlarındaki kara lekelerin ortaya çıkıp kendi vicdanlarındaki sessiz çığlıklarını duyar gibi oldular. Bu sessiz çığlıklar vicdanları sağır edecek kadar çok. Ferdi boynunu bükerek ve derin ah çeker gibi: " Keşke" diyebildi sadece. Kardelen yorgunluğunda etkisiyle yavaş adımlarla Ferdi nin yanında yürüyordu. Birbirleriyle konuşup, tanışmış olmanın  memnuniyeti mimiklerinden belliydi. Aynı susmuşlukları yaşamış gibiydiler. İçtenliği,  iyi niyeti birbirlerinde henüz yeni yeni ve tatlı tatlı hissetmeye başlamışlardı. İnsanlar;  ilişkilerinde tadına doyamadıkları, hiç bitmesin istedikleri o doyumsuz bağ hep ilklerdir. Malesef ki bu ilkleri, ilkeselleştiremediklerinde, kurulan bağlar hiçliğe yönelmeye meyilli oluyor.

Senelerdir yürüdüğü sokak lambalarının eşlik ettiği kaldırımların bu akşam başka bir havası vardı. Yanyana yürüdükleri halde birbirlerini kaçamak bakışlarla süzüyor her mimiklerini hafızlarına kaydetmek istiyorlardı. Sokağın son lambasının altında durdular.
Ferdi:
_  Burda yolumuz ayrılacak sanırım
Kardelen:
_ Evet ben burdan alt sokağa geçicem
Ferdi:
_ Tekrar görüşecek konuşacak mıyız?
Kulaklığını çıkarıp telefonu uzattı Ferdiye
_ Numaranı yazarsan sana mesaj atarım. Eğer beni bilinçaltında kendine açtığın salt iyilikler dünyasının bir kahramanı olarak yaratmadıysan ve bu akşam ki sohbetimiz bilinçaltının sana olan bir oyunu değilse görüşmemizde de konuşmamızda da bir sakınca yok dedi son bir gülümseme ile. Birbirlerinin elini sıkarak son kez gözlerinin deryasında kaybolurcasına kısa süreli bir seyre dalıp evlerinin yolunu tuttular.