Πυρόξανθη-Το Κορίτσι των Σκιών [✓] - ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

15. Ήλιοι, Ρούνοι και Στάχτες

Το κόκκινο της ζωής θα αναμειγνύεται με το σκοτάδι του θανάτου με την υγρή μορφή πόνου που κατρακυλάει στα μάγουλα της...

Αιφνιδιάζω τη Σκιά και τα κοφτερά της νύχια εισχωρούν βαθιά μέσα στο δέρμα μου. Νιώθω το σώμα μου να έχει τυλιχτεί στις φλόγες, αλλά καμία φωτιά δεν μας έχει περικυκλώσει.  «Τι συμβαίνει», αναρωτιέμαι ψιθυριστά και η Σκιά καταφέρνει να διακόψει την επαφή, μα το σώμα της αρχίζει να διαλύεται.

Εγώ το κάνω αυτό;

«Τι νομίζεις ότι κάνεις;!», με ρωτάει εξοργισμένη. «Θες αλήθεια να θυσιαστείς για εκείνους; Για τους γονείς σου, εκείνη τη ψυχολόγο και ολόκληρο το τάγμα;»

«Μην μιλάς σα να τους γνωρίζεις. Ναι, θέλω.», τα λόγια μου βγαίνουν με δυσκολία, το κόκκινο αίμα έχει αντικατασταθεί από το βρώμικο μαύρο και τα αυτιά μου βουίζουν.

«Ηρέμησε μικρή σπίθα.», κάνει μικρά αστεία γύρω από το άτομο μου και είμαι σίγουρη ότι αν είχε ανθρώπινη μορφή θα έκανε κύκλους γύρω από το σώμα μου, σαν κάποιο αρπακτικό που παρατηρεί καλά το θύμα του προτού το καταβροχθίσει. «Αυτό που αντίκρισες στο όνειρό σου είναι όλα όσα σου επέτρεψα εγώ. Η μισή αλήθεια. Πώς νομίζεις ότι σε εντοπίσαμε; Μέσω εκείνης της ψυχολόγου.»

«Δεν είσαι τόσο καλή στο να χειραγωγείς ανθρώπους. Η τουλάχιστον εμένα.», την προειδοποιώ.

«Θα έπρεπε να είχες πεθάνει ήδη.», παρατηρεί και αρπάζει βίαια το χέρι μου.

«Και εσύ δεν πας πίσω», της δείχνω με το βλέμμα μου τις στάχτες που έχουν αντικαταστήσει τη μαύρη πίσσα.

«Τι είναι αυτά τα σημάδια;», αλλάζει θέμα.

«Τατουάζ με άσπρο μελάνι, Μοίρα.», ψεύδομαι. Για να ρωτάει τόσο ανήσυχη, σημαίνει ότι είναι κάτι σημαντικό, και δε πρόκειται να της το προσφέρω απλόχερα.

«Άσπρο μελάνι;»

«Ναι, δε σε κατηγορώ, είχες σχεδόν είκοσι χρόνια να βγεις από εκείνο το μαντείο, έχεις μείνει πίσω στις νέες τάσεις», αρχίζω να το διασκεδάζω.

«Είναι ρούνος. Κάποιος σε προστατεύει.», τη κοιτάω ανέκφραστη. Ποιος; Οι γονείς μου; Το ταίρι μου που μου είχε αναφέρει ο πατέρας μου; Εκείνη η Σκιά που με είχε επισκεφτεί όταν ήμουν ακόμα παιδί; Μπορεί καμία από τις δύο να μην γνωρίζει ποιο είναι το άτομο που με προσέχει, αλλά τουλάχιστον μόλις επιβεβαιώθηκα ότι εάν της είχα αναφέρει πως πρόκειται για σημάδια εκ γενετής, πιθανών να μην κέρδιζα αυτή τη πληροφορία.