အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၉၈)

အပိုင်း(၉၈)

ဒမ် တမ် တမ်!

လူတိုင်း အသံလာရာသို့ လှည့်ကြည့်လိုက်ကြသည်။

ကျန်းဟန်၏လက်ချောင်းများသည် စန္ဒယားပေါ်တွင် လှုပ်ရှားကခုန်နေချေပြီ။

အစပိုင်းတွင် အလွန်သာယာငြိမ့်ညောင်းသည့် မယ်လိုဒီတေးသံလေးပင်ဖြစ်သည်။ ၎င်းမှာ မယ်လိုဒီတစ်ခုသာ ဖြစ်သော်လည်း လက်ကွက်၏အရှိန်မှာ သာမန်သီချင်းများထက် များစွာ ပို၍မြန်ပေသည်။ လက်ကွက်မှ များစွာပို၍ ရှုပ်ထွေးပြီး သူ၏အနေအထားမှာ အခက်ဆုံးသီချင်း ၁၀ ပုဒ်အနက်မှ တစ်ပုဒ်ဖြစ်ကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။

"ဒါက...."

ကျိုးဖေးမှာ အလွန်အံ့ဩသွားသည်။

မိနစ်အနည်းငယ်ပဲ ရှိသေးတယ်မလား? သီချင်းလက်ကွက်လေးကို ကြည့်လိုက်ရုံနဲ့ တီးတတ်သွားပြီလား? ဘယ်လို ဖြစ်နိုင်မှာလဲ? သေချာပေါက် သူ အစက သူများတွေကို အရူးလုပ်ခဲ့တာပဲဖြစ်ရမယ်။

ခဏအတွင်းပင် ထိုအတွေးများအားလုံးသည် ကျိုးဖေး၏စိတ်ထဲတွင် ပေါ်လာခဲ့သည်။ ရိုးရှင်းစွာပင် လူတစ်ယောက်သည် သီချင်းတစ်ပုဒ်လုံးကို မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်း မှတ်မိနိုင်မည်ဟု သူမ မယုံကြည်ပေ။

ထိုအချိန်တွင် ဇီယန်၊ ကျန်းလီနှင့် ကျောက်ဖုန်းတို့၏မျက်လုံးများအတွင်း၌ ထူးဆန်းသည့်အကြည့်များ ရှိနေကြသည်။

ဇီယန်နှင့် ကျန်းလီသည် ကျန်းဟန် ခဏလေးအတွင်း ၎င်းကို တီးနိုင်လိမ့်မည်ဟု အမှန်တကယ် မယုံခဲ့ကြချေ။ အကြောင်းမှာ ၎င်းက အလွန်ပင် မယုံနိုင်စရာကောင်းလွန်းပေသည်။

သို့သော် ကျောက်ဖုန်း၏စိတ်ထဲတွင်တော့ သူဌေးသည် တကယ်တမ်း ပြပွဲကို ဘေးမှကြည့်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်ရမည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။ ကျန်းဟန်အပေါ် သူ၏ယုံကြည်မှုသည် အကြီးမားဆုံးဖြစ်သည်ဟု ပြော၍ရပေသည်။

ပထမတွင် သူတို့သည် အနည်းငယ်စိတ်ရှုပ်နေခဲ့ကြသော်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဂီတသံစဉ်တွင် သူတို့ကိုယ်သူတို့ နစ်မြော စီးဝင်သွားကြသည်။

ကျန်းဟန်သည် တတိယမြောက်ကွန်ချာတိုကို တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပင် တီးခတ်သွားသည်။ မယ်လိုဒီ၏ သာယာငြိမ့်ညောင်းမှု မူရင်းသံစဉ်ထက် ပို၍ပင် နှေးကွေးကာ၊ သီချင်းမှာကျစ်လစ်လာသည့်အချိန်တွင် သူ၏အမြန်နှုန်းမှာ မဖြစ်နိုင်လောက်အောင် အလွန်ပို၍မြန်ဆန်သည့်အတွက်ကြောင့် သီချင်းသည် စိတ်ဝိဉာဉ်ကိုပင် လှုပ်ခတ်သွားစေခဲ့သည်။