Eğer animeyi izlemeyen veya manga okumayan biri varsa lütfen bunun biraz spoiler içerebileceğini unutmasın!!
-- Takemichi Hanagaki ölüm görmekten ve sürekli başarısız olmaktan bıkmıştı...kendisini geliştirmek için 22 yıl geri gitmiş, son kumarını oy...
Takemichi önündeki adama cevap vermedi. Suratı yerdeki düzensiz tuğlalara takılıydı.
Takeo:"Vay be odaklanamıyorsun. Eğer başka bir zaman olsaydı kesinlikle beni öldürürdün."dedi yere mendilini koyup mendilin üstüne otururken.
Takeo:"Kabul etmem gerekiyor ben olsam bende annem öldüğünde üzülürdüm."dedi iç çekerek "Ancak en sevdiğim oyuncaklardan birini salakça duygular yüzünden kaybetmem yazık olurdu değil mi?"
Gece karanlık, şehrin ışıkları yüzünden zar zor görünen yıldızlar onları can kulağıyla dinliyordu.
Takemichi:"Seninle uğraşacak bir havada değilim. Lakin seni burada öldürmek istememem yapmayacağım anlamına gelmiyor."dedi lacivert gözlerini kısarken genç adamın her hareketini gözlemliyordu. Ceketinde savurmaya hazır çakısını gösterdi.
Takeo:"Hoho hazırlıklıyız bakıyorum."dedi ellerini teslim olduğunu gösterircesine kaldırdı.
Takeo:"Sadece aynı olduğumuzu göstermek için geldim."
Takemichi:"Saçmalama, ikimiz çok farklıyız."dedi gözlerini devirerek.
Tetta'dan bir kahkaha kazandı:"Çok yanılıyorsun...hahaha...gülmemi bastıramıyorum AHAHAAHA" biraz daha güldükten ve siyah saçlı oğlan dan umursamaz bir bakış aldıktan sonra ara verdi.
Şimdi gülümsemesi tehlikeli ve hatta korkutucu bir hal almıştı:"Bir insan hayatında bu kadar yanılamazdı herhalde. Görmüyor musun? İkimizde insanları öldürdük, direkmen ya da dolaylı olarak hiç fark etmez. Gözlerindeki bakış benim her yansımama baktığımda ki görüntü."
Takemichi:"Haklısın, ben insanları öldürdüm fakat onlarla birlikte kendimide öldürdüm. Biz aynı değiliz sadece birer katil olmamız ortak tarafımız."dedi hırlayarak.
Takeo:"Peki bir katil olmana rağmen nasıl o yüzle arkadaşlarının karşısına çıkma girişiminde buluna bilirsin ? Ya annen, bayan Hanagaki'nin cenazesine o kanla kaplı ellerinle mi gideceksin?"dedi şu ana kadar yaptığı durumdan hoşnut şekilde rakibine baktı "Arkadaşlarını da öldürdüğüm de yüzün bu ifadeyi alacak mı~?"
Soğuk bir ürperti omurgasın da gezinince irkildi Takemichi. Tetta'nın yanından kalktı ve ona öfkeyle baktı.
Takemichi adamı yakasından tuttu ve onu ayağa kaldırdı. Bunu beklemeyen Takeo şokla yüzü gerildi ama geri gülümsedi.
Takemichi:"Arkadaşlarıma dokunduğun vakit bir katil olarak seninle beraber cehennemde yanacağım! Sonsuza kadar tekrar tekrar seni öldürmek için orada olacağım!!"dedi dişlerini sıkarak.
Takeo zevkle gülümsedi:"Sen bunları başaramadan ben her şeye hükmedeceğim. Cennet ve Cehenneme bile."dedi ve yakasını kurtarıp onlara bakan küçük grubun arasında kayboldu.
Takemichi:"Şerefsiz p!ç"diye mırıldanarak geri hastaneye girdi. O insanların önünde olduğu için çok şanssızdı. Olmasaydı buçağı çoktan en büyük Tetta'nın kafasına gömülü olurdu.
Takemichi odanın kapısını açıp en içten gülümsemesiyle cesede yaklaştı:"Seni seviyorum anne. İstediğin gibi eğer babamla karşılaşırsam yüzüne iyi bir yumruk geçireceğim...ve özur dilerim."dedi soğuk ele dokunurken istesede gözyaşı dökemedi:"Seni koruyamadığım ve...en azından arkandan ağlayamadığım için özür dilerim."diye fısıldadı. . . . . . .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
