အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၁၀၄)

အပိုင်း(၁၀၄)

"မဟုတ်ဘူး မုန့်မုန့်က ဝက်မဟုတ်ဘူး။ ဖေဖေကမှ ဝက်။ ဟွန့် ဖေဖေ့ကို မချစ်တော့ဘူး" မုန့်မုန့်သည် စိတ်ထဲက မပါဘဲ ပြောလိုက်သည်။ မင်းသမီးလေးမှာ အလွန်အမင်းပင် ချစ်စရာကောင်းနေတော့သည်။

"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ" ကျန်းဟန်သည် ရယ်မောကာ ခွင့်လွှတ်ပေးရန် တောင်းဆိုလိုက်သည်။ "ဖေဖေမှားသွားပါတယ်။ မုန့်မုန့်က ဝက်ကလေးမဟုတ်ဘူး။ ဖေဖေကမှ ဝက်"

"ဟေးဟေး ဖေဖေက ဝက်ကလေး ဝက်ကလေး..." မုန့်မုန့်သည် သူမ၏လက်ကလေးကို ပျော်ရွှင်စွာဝှေ့ယမ်းက ကလေးဆန်သောအသံကလေးဖြင့် ပြောပြီးကာမှ တစ်ခုခုမှားနေသလိုခံစားလိုက်ရသည်။ နောက်အသက်ရှူကြိမ်တွင် သူမလေး၏နူးညံ့သည့်အသံလေးဖြင့် "ရုပ်ချောတဲ့ဖေဖေက ဝက်ကလေးမဟုတ်ဘူး" ဟု ပြောလိုက်သည်။

"သမီးရဲ့ဖေဖေက ဝက်ကလေးမဟုတ်ဘူးလား။ ဒါဆို ဘယ်သူက ဝက်ကလေးလဲ?"
ကျိုးဖေးသည် မုန့်မုန့်နှင့်ကစားသည့်အနေဖြင့် တစ်ပြိုင်နက်မေးလိုက်သည်။

"အန်တီလေ။ အန်တီဖေးဖေးက ဝက်ကလေး။ အန်တီက အစာစားပြီးပြီးချင်း တစ်ခါတည်းတန်းပြီးတော့ လှဲချအိပ်နေတာ။ အန်တီ အရမ်းပျင်းတာပဲ" မုန့်မုန့်သည် လေးနက်စွာဖြန်င့ ပြန်ပြောသည်။

ကျိုးဖေး၏မျက်နှာမှာ ‌ကျောက်တုန်းကဲ့သို့ မာကျောသွားပြီး နဖူးမှာ အနက်ရောင်မျဉ်းကြောင်းများပင် ပေါ်နေသည်။

"ဟားဟား...." ဇီယန်နှင့် ကျန်းလီမှာ သဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

"ကောင်းပြီ ဒါဆိုရင် အန်တီဖေးဖေးက မုန့်မုန့်ကို မချစ်တော့ဘူးနော်။ ဝက်ကလေးက ဘယ်သူလဲဆိုတာကိုပြောဖို့ သမီးကို နောက်ထပ်အခွင့်အရေးတစ်ခုပေးမယ်" ကျိုးဖေးသည် မုန့်မုန့်အား စိုက်ကြည့်ကာ ဟန်မူရာပိုကာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ဟွန့်!" ကျိုးဖေးကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိဘဲ မုန့်မုန့်သည် ဇီယန်၏ရင်ခွင်ထဲသို့ တိုးဝင်ကာ "အဲ့ဒါ အန်တီဖေးဖေးပဲ။ အန်တီဖေးဖေးက ဝက်ကလေး" ဟု ပြောလိုက်သည်။

"ကောင်းပြီလေ ဒါဆိုရင် အန်တီဝက်ကလေးက မင်းကို ဘယ်လိုမျိုးအပြစ်ပေးမလဲကြည့်လိုက်‌တော့" ကျိုးဖေး၏လက်များသည် မုန့်မုန့်၏ကိုယ်ပေါ်တွင် ပြေးလွှားကာ ကလိထိုးလိုက်ရာ အိမ်ထဲတွင် ရယ်မောသံများဖြင့် ပြည့်လွှမ်းသွားသည်။