အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၁၁၁)

အပိုင်း(၁၁၁) သီချင်းအကြောင်း အသေးစိတ်ဆွေးနွေးခြင်း

လီဖန်းသည် မုန့်မုန့်ကို ချီကာ ဆင်းလာသော ကျန်းဟန်ကို မြင်သည်နှင့် စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် သူ့ဆီသို့ လျှောက်သွားသည်။

"ဟားဟားဟား...မစ္စတာကျန်း တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်"
လီဖန်းသည် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲဖြင့် လက်များကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။

"အင်း"
ကျန်းဟန်လည်း လက်တစ်ဖက်ထုတ်လိုက်ပြီး သူ့အား လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

"မင်္ဂလာပါ မစ္စတာကျန်း။ ခင်ဗျား ဘာကြိုက်တတ်လဲ မသိလို့ အသီးတွေပဲ ဝယ်လာခဲ့လိုက်တယ်"
ရွှယ်ချမ် လက်ထဲမှ အိတ်ကို မြှောက်လိုက်သည်။

"အဲ့မှာပဲ ထားလိုက်ပါ"
ကျန်းဟန် ခေါင်းညိတ်ကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရှိ လက်ဖက်ရည်စားပွဲကို ညွှန်ပြလိုက်သည်။

"အသီးလား မုန့်မုန့် နည်းနည်း စားချင်တယ်"
မုန့်မုန့်မှာ လက်ဖဝါးလေးများကို ဝှေ့ယမ်းကာ ပြောသည်။

ဇီယန်မှာ အသီးကြိုက်သူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မြောက်အမေရိကတွင် ရှိစဉ်က နေ့တိုင်း သစ်သီးအချို့ စားလေ့ရှိသည်။ အလားတူပင် မုန့်မုန့်မှာလည်း ငယ်စဉ်ကတည်းက အသီးအနှံ့များကို စားခဲ့ရသောကြောင့် မိခင်၏အမွေကို ဆက်ခံကာ အသီးအနှံ့ကြိုက်နှစ်သက်သည်။

သို့သော် ကျန်းဟန်နှင့် အတူရှိကတည်းက အသီးအနှံ့များကို မကြာခဏ စားရခြင်း မရှိတော့ချေ။ ကျန်းဟန်သည် အသီးအနှံ့များကို ကိုယ်တိုင် စိုက်ပျိုးရန် ကြံစည်ထားပြီး အပြင်မှ အသီးအနှံ့များကို ဂရုစိုက်ခြင်း မပြုတော့သောကြောင့်ပင်။

ထို့ပြင် ဈေးကွက်ထဲရှိ အသီးများမှာ အမြတ်အစွန်းကို အဓိကထားပြီး ဗရမ်းဗတာပင်ဖြစ်သည်။ အသီးများအားလုံးမှာ သူတို့ ရှင်းပြထားသကဲ့သို့ အာဟာပြည့်ဝခြင်း မရှိချေ။ ဥပမာအားဖြင့် ဈေးကွက်ထဲရှိ ပန်းသီးအများစုသည် ပိုးသတ်ဆေးအကြွင်းအကျန်များ ကျန်ရှိနေသည့် ပြဿနာများကို ကြုံတွေ့ရပြီး ရေဖြင့် ဆေးကြောသည်ပင် ပြောင်စင်အောင် မသန့်ရှင်းနိုင်ပေ။