Το κορίτσι της διπλανής πόρτας

Κεφάλαιο 13ο

......Έμμα: Σαγαπω πολυ! Μου είπε και χώθηκε στην αγκαλιά

Νταϊάνα: Αντε σηκω τώρα να πάμε κάτω για να κανονίσουμε την κατάσταση.

Έμμα: Ναι ναι έχεις δίκιο.

Σηκωθήκαμε από το κρεβάτι και κατεβήκαμε κάτω, ο Γιώργος ήταν ήδη στον καναπέ και η Χριστίνα βρισκόταν στην κουζίνα.

Άντε τι ταινία θα δούμε; είπα και έκλεισα το μάτι στον Γιώργο.

Γιώργος: Λεω να δούμε μια δράσης, έτσι χαλαρή μου είπε και γέλασε.

Εντάξει του απαντάω και κάθομαι στον άλλον καναπέ, η Έμμα πήγε μέσα στην Χριστίνα.

Μετά από λίγο ήρθαν και εκείνες. Η Έμμα έκατσε δίπλα μου και η Χριστίνα έκατσε με τον Γιώργο. Ο καημένος είχε γίνει κόκκινος σαν το πατζαρι.

Ξεκινήσαμε να βλέπουμε την ταινία, βέβαια δεν έδινα και πολύ σημασία διότι σκεφτόμουν την Έμμα και όλα αυτά που έγιναν.

Και εκείνη φάνηκε να μην πολύ βλέπει την ταινία αφού κάθε τρεις και λίγο καταλάβαινα ότι με καρφωνε με το βλέμμα της.

Αχ δεν αντέχω άλλο! Καλύτερα να φύγουμε από τώρα.

Νταϊάνα: Έμμα αγάπη μου πάμε μια βολτα;

Χριστίνα: Μα που να πατε; φεύγετε στο καλύτερο.

Γιώργος: Ναι ναι μην φυγετε.

Έμμα: Όχι πρέπει γιατί έχουμε να συζητήσουμε και κάποια πράγματα. Είμαι σίγουρη θα είστε εντάξει μεταξύ σας, είπε και έκλεισε το μάτι στην Χριστίνα.

Ωραια καλά θα πάει αυτό σκέφτηκα.

Νταϊάνα: Λοιπόν παμε;

Έμμα: Ναι πάμε.

Σηκωθηκα λοιπόν, πήρα τα κλειδιά του αυτοκινήτου και βγήκα έξω.

Μετά από λίγο ήρθε και η Έμμα.

Νταϊάνα: Που θες να παμε;

Έμμα: Όπου θέλεις εσύ.

Νταϊάνα: Εντάξει.

Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινησα να οδηγώ. Σε όλη την διάρκεια της διαδρομής δεν πολύ μιλήσαμε..

Μετά από 20 λεπτά φτάσαμε στο αγαπημένο μου μέρος.Την θάλασσα.

Έμμα: Γιατί ήρθαμε εδω;

Νταϊάνα: Η θάλασσα είναι το μέρος όπου ηρεμώ και σκέφτομαι πιο καθαρά. Ερχόμουν εδώ κάθε φορά που οι γονείς μου μάλωναν, κάθε φορά που εγω ήθελα να ξεφύγω από την καθημερινότητα στην οποία ζούσα. Ερχόμουν εδώ όταν είχα τάσεις αυτοκτονίας έτσι ώστε να ηρεμήσω.