Το κορίτσι της διπλανής πόρτας

Κεφάλαιο 3ο

      Έμμας POV:

7:15...Το ξυπνητήρι χτυπούσε ασταμάτητα. Δεν ήθελα να σηκωθώ από το ζεστό μου κρεβατάκι. Έπρεπε όμως γιατι είχα την επιθυμία να δω την Νταϊάνα.

Σηκώθηκα πάνω και έκανα ένα γρήγορο ντουζ. Έβαλα ένα απλό τζιν με μια μπλούζα και την αγαπημένη μου ζακέτα. Πήρα τσάντα, κινητό και κατέβηκα κάτω στην κουζίνα.

Το σπίτι είχε πολύ ησυχία αφου η μαμά μου είχε φύγει πολύ νωρίς για την δουλειά. Χμμ από ότι βλέπω δεν έχει φτιάξει κάτι όποτε θα πάρω ένα μήλο και θα πάω κατευθείαν στην Νταϊάνα.

Κατευθυνόμουν προς το σπίτι της Νταϊάνας και είδα τον Μάνο να περνάει με το αυτοκίνητο του. Αηδιαζω μόνο που τον βλέπω! Η αλήθεια είναι όταν η Νταϊάνα μου είπε την μικρή τους περιπετειούλα ζήλεψα πάρα πολύ και δεν ξέρω γιατί, ελπίζω να μην το κατάλαβε.

Με τόσες σκέψεις μέσα σε 5 λεπτά είχα φτάσει στο σπίτι της μιας και ήταν σχεδόν δίπλα. Με έπιασε ένα άγχος και πριν προλάβω να χτυπήσω το κουδούνι η πόρτα άνοιξε. Ήταν εκείνη.

Νταϊάνα: Καλημέρααα

Έμμα: Καλημέρα, τώρα μόλις πήγα να χτυπήσω το κουδούνι.

Νταϊάνα: Χαχα το ξέρω για αυτό άνοιξα, σε περίμενα. (Με κοιτάει και  χαμογελαει. Χριστέ μου ανατρίχιασα  ολόκληρη)

Έμμα: Με περιμενες; (την ρωτάω και κοκκινίζω ολόκληρη χωρίς να το καταλαβω)

Νταϊάνα: Ναι καλέ αφού έχουμε αργήσει.

Έμμα: Ααα για αυτό;

Νταϊάνα: Όχι μόνο για αυτό.

Έμμα: Και για τι άλλο;

Με κοιτάζει με ένα παράξενο βλέμμα, πήγε να μου απαντήσει αλλά τότε βγήκε η μαμά της.

Έμμα: Καλημέρα κυρία Ειρήνη.

Μαμά Νταϊάνας: Καλημέρα Έμμα μου, πάτε σχολείο;

Έμμα: Ναι μόλις φεύγαμε.

Μαμά Νταϊάνας: Ωραία, να προσέχετε τον δρόμο και μην αργήσετε.

Νταϊάνα: Εντάξει μαμά ηρέμησε δίπλα είναι το σχολείο. Άντε φεύγουμε.

Η Νταϊάνα με πιάνει από το χέρι χωρίς να προλάβω να μιλήσω στην μαμά της. Σε όλη την διαδρομή με κοίταγε και δεν μου άφησε το χέρι. Τι συμβαίνει με αυτήν την κοπελα;

Νταϊάνα: άντε γρήγορα γιατί θα χάσουμε την πρώτη ώρα.

Δεν ήθελα να μπω για μάθημα οπότε πήρα την πρωτοβουλία να της πω να φύγουμε.