အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၁၃၂)

အပိုင်း(၁၃၂)ကြီးကျယ်ခမ်းနားသည့်ဖျော်ဖြေပွဲ

"ဟားဟားဟား..."

ရှားရှန်ဟောင်သည် မျက်လုံးထောင့်မှနေ၍ ကျန်းဟန်၏အမူအရာကို စောင့်ကြည့်နေရင်း မုန့်မုန့်ကို ကြည့်နေသည်။ မုန့်မုန့်လေး ပြုံးရယ်သည်ကိုမြင်ပြီးနောက် ကျန်းဟန်၏အမူအရာမှာ အနည်းငယ် ပျော့ပြောင်းလာသည်ကို သူတွေ့လိုက်၏။ ဤအရာက ရှားရှန်ဟောင်အား စိတ်သက်သာရာရစေသည်။ သူသည် တောက်ပစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး

"သူဌေးကျန်း မင်းမှာ အရမ်းထက်မြက်တဲ့ သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတာပဲ"

"အမှန်ပဲ"

ကျန်းဟန်က ပြန်ပြောသည်။ ထိုကဲ့သို့သော ချီးမွမ်းစကားကြားသည့်အခါတိုင်း သူသည် အမြဲတမ်း ခေါင်းညိတ်သည်။

"မင်းမှာ မကြာသေးခင်က ပြဿနာတွေကြုံလိုက်ရတယ်လို ငါကြားတယ်။ ဒါကြောင့် ငါ ဒီကို ရောက်လာတာ။ တစ်ဖက်မှာ ငါမင်းဆီကို အလည်လာတာပေါ့။ တစ်ဖက်မှာတော့ မင်း ငါနဲ့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ဖို့ စိတ်ကူးရှိလားဆိုတာ မေးမလို့။ လက်ရှိအခြေအနေကို မင်းသိပြီးပြီလို့ထင်တယ်။ မင်း ငါနဲ့ ပူးပေါင်းရင် မင်းလိုချင်တာ ဖြစ်စေရမယ်လို့ ငါဂတိပေးတယ်"

ရှားရှန်ဟောင်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောသည်။

ထိုစကားများက ‌အခြားတစ်ဖက်ရှိ ဟောင်လျန်နှင့် အခြားသူများအား ထိတ်လန့်သွားစေသည်။

သူတို့သည် ထိတ်လန့်တကြားဖြင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ကြည့်လိုက်ကြသည်။

စောစောလေးကတင် သူတို့သည် ဤစားသောက်ဆိုင်အား ဘာအဆင့်မှမရှိသည့် အဆင့်နိမ့်သည့်စားသောက်ဆိုင်ဟု ပြောနေခဲ့၏။ စောစောလေးကတင် အစားအသောက်များ အရသာမကောင်းပါက စားသောက်ဆိုင်အား ပိတ်ပစ်မယ်ဟု ပြောနေခဲ့ကြသည်။

ယခုတော့ ရှားရှန်ဟောင်မှာ ဤနေရာသို့ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ရောက်လာပြီး နိမ့်နိမ့်ချချဖြင့် ဖိတ်ခေါ်နေရသူက သာမန်လူတစ်ယောက် မဟုတ်ဘူးဆိုသည်ကို သူတို့ သဘောပေါက်လိုက်ကြပေပြီ။ ဤစားသောက်ဆိုင်က အဆင့်မရှိဘူးလား။ ရှားရှန်ဟောင်ပင်လျှင် တစ်ချိန်လုံး မတ်တပ်ရပ်ပြီး စကားပြောနေရသည်။