အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၁၈၀)

အပိုင်း(၁၈၀)အဖွဲ့ဝင်မဟုတ်သူများအတွက် အကျိုးခံစားခွင့်

၎င်းကိုကြားသည့်အခါ ရှောင်မိန်က လေးလေးနက်နက်ခေါင်းညိတ်သည်။

မြင်သာမြင်ရ မကြင်ရသည့်အဖြစ်က တကယ်ကို စိတ်ဒုက္ခရောက်ပေသည်။

ဤကဲ့သို့ဖြစ်မျိုးကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ကြက်ဥထမင်းကြော်တစ်ပန်းကန်ဖြင့် ဗိုက်မဝသော်လည်း ဒုတိယတစ်ပန်းကန်အတွက် ယွမ် ၃၀၀ ထပ်ပေးရန် ဆန္ဒမရှိချေ။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူမသည် အသားနည်းနည်းလောက်စားရန် အလွန်စိတ်အားထက်သန်နေသဖြင့် သူမဆိုင်သို့ပြန်ရောက်ပြီးနောက် အသားစားခဲ့သော်လည်း အလွန်ပေါ့ရွှတ်ရွှတ်နိုင်သလို ခံစားရသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ဘေးဆိုင်မှ အသားများကို တွေးမိပြီး သူမ သွားရည်ကျလာသည်။

ဇီးသီးကို တွေးကြည့်ကာ ရေငတ်ပြေစေသည်က သိပ်အလုပ်မဖြစ်ပေ။

ထို့ကြောင့် ရှောင်မားနှင့် မန်နေဂျာမှာ နည်းနည်းပို၍ မြန်မြန်စားလိုက်ကြသည်။ စားပြီးသည်နှင့် နွားနို့တစ်ခွက်သောက်ကာ ပြန်ကြရန် အဆင်သင့်ဖြစ်သွားသည်။

သူတို့ထရပ်လိုက်သည်နှင့် အသားပေါက်စီများမှာ ကျက်သွားလေသည်။ ကျန်းဟန်က မီးဖိုပေါ်တွင် ပေါင်းထားသည့် ဝါးပေါင်းဖိုများကို ဖွင့်လိုက်၏။ အငွေ့တစ်အုပ်က ထောင်းခနဲတက်လာသည်။

ထိုနောက် ပြင်းရှသည့် အသားပေါက်စီရနံ့များက လွှင့်ပျံလာ၏။

"ဒါက..."

မန်နေဂျာမှာ အသားပေါက်စီနံ့ ပြင်းပြင်းကို ရလိုက်ပြီး သူ၏ဗိုက်ထဲက ဂလွီဆိုသည့် အသံနှစ်ခုထွက်လာသည်။ သူသည် ဖျစ်ညှစ်ပြုံးလိုက်ပြီး ခေါင်းယမ်းကာ ခြေလှမ်းများကို ခပ်သွက်သွက်လှမ်းလိုက်၏။

"အနံ့က အရမ်းမွှေးတာပဲ။ ဖေဖေ သမီးတို့ အခုစားကြတော့မှာလား"

ထိုအခိုက်တွင်ပင် ကာတွန်းကားပြီးသွားလေသည်။ မင်းသမီးလေးသည် တီဗီကို ပိတ်လိုက်ပြီး ရီမုဒ်ကို ဆိုဖာပေါ်တင်ကာ နောက်လှည့်၍ ကျန်းဟန်အား ကလေးသံလေးဖြင့်မေးလိုက်သည်။