seni unutmak istemiyorum. gülüşünü, kokunu, sesini... hiçbir şeyini. hem içimdeki özlem, hem de unutmamak isteyişim bunu tercih etmeye zorluyor beni. istemedim sevgilim, bizi kavuşturan bir diğer yolun ölüm olmasını istemedim. ama sana doyamadan kayıp gittin ellerimden. önceki gün tuttuğumda sıcacık olan ellerin, o gün buz gibiydi. ölüm gibiydi. ilk dokunduğum an nefret etsem bile, ölüm soğuğu taşıyan ellerini tutmanın verdiği hisse bile muhtacım artık.
adını duyunca bile ürperdiğim morglardan artık korkmuyorum.
