Το χαραγμένο τριαντάφυλλο της πληγής (μελλοντική ιστορία)

Κεφάλαιο 1(μέρος β)

Μια ανίερη αγάπη αναπτύχθηκε ανάμεσα στην Τόνια και τον εργοδότη της Ιλλύριο μια απαγορευμένη που δεν έπρεπε να αρχίσει, αλλά ήταν πλέον αργά για να βάλουν εμπόδιο στο πεπρωμένο τους. Όμως δεν κατόρθωσε να κρατηθεί μακροχρόνια.

Η Τόνια διάβηκε τα μαρμάρινα σκαλιά του επιβλητικού σπιτιού του οποίου θα σημάδευε ένα μέρος της ζωής της απρόσμενα και μοιραία. Είχε φοβερό άγχος αλλά και μεγάλη ανάγκη- και η οποία ήταν μεγαλύτερη και υπερέβαινε κάθε είδος ανησυχίας-για δουλειά εκείνη την εποχή μιας και οι φτωχοί γονείς της στην επαρχία δεν μπορούσαν να της δώσουν  τα απαραίτητα που ζητούσε σε επάρκεια. Το ότι εισήχθη στο πανεπιστήμιο με άριστα χωρίς την παραμικρή βοήθεια του   φροντιστηρίου  αποτελούσε ένα θαύμα. 

Οι εργοδότες της ένα ζευγάρι νέο σε ηλικία σχετικά γύρω στα τριάντα και κάτι της άνοιξαν τη πόρτα του σπιτιού και της ζωής, αλλά όχι της καρδιάς τους. Δεν την υποδέχτηκαν με εγκαρδιότητα αλλά με τυπική ψυχρότητα και θεσμικό πλαίσιο κανόνων. Δεν τους παρεξηγούσε η κοπέλα, για τα αφεντικά της πρόκειται επομένως λογικό ήταν να μην της συμπεριφέρονταν με ευγένεια καθώς η σχέση τους θα κινούνταν στα τυπικά και αυστηρά όρια.

« Τόνια είσαι είκοσι χρονών  και δεν διαθέτεις εμπειρία είπες, παρά μόνο ένα χρόνο απασχόλησης σε μαγαζί ρούχων ως πωλήτρια » κατέληξε η Αλεξάνδρα μια λεπτή, ξανθομαλλούσα δυναμική κυρία που απέπνεε κυριαρχία και ικανότητα άσκησης εξουσίας. Στα  ίδια χαρακτηριστικά επιτυχημένα εξίσου κινούνταν και ο άντρας της Ιλλύριος.

« Είχα μια μικρή εμπειρία με τα παιδιά, διατέλεσα το έργο της νταντάς για τα νήπια των συγγενών και ανθρώπων της γειτονιάς μου. Επομένως γνωρίζω πολλά βασικά πράγματα για την φροντίδα και προφύλαξη ενός μικρού παιδιού » τους εξήγησε με σαφήνεια η Τόνια. Η σαφήνεια της αυτή τους κέρδισε περισσότερο όπως επίσης και τα  αρμονικά χαρακτηριστικά της γλυκύτητας, υπευθυνότητας και καλοσύνης της. Αποφάσισαν να τη προσλάβουν ως babysitter των παιδιών τους και ήταν σίγουροι πως δεν θα άλλαζαν γνώμη ούτε θα το μετάνιωναν στη πορεία.

Όμως ο Ιλλύριος από τη πρώτη φορά που γνώρισε τη νεαρή μέσω της συνέντευξης και έπειτα της έριχνε κλεφτές, κρυφές ζωηρές και δριμείς ματιές που την έκαναν να ξεροκαταπίνει με αγωνία, αμηχανία και να έρχεται σε δύσκολη θέση όταν κατάλαβε πως το ενδιαφέρον του μεγάλωνε και παρέμενε επίμονο και σταθερό.

Πίσω από τζάμια παραθύρων,

πίσω από καθρέφτες

πίσω από μισόκλειστες πόρτες δωματίων

αλλά και οπουδήποτε αλλού...οι ματιές του εργοδότη της την καραδοκούσαν.

Του άρεσαν οι ματιές της, ...μόνο εκείνης φαινόταν να της προξενούν σωρεία πολλών προβλημάτων και ταραχών. Όμως μπροστά στον έρωτα δεν μπορείς να αρνηθείς λέγοντας όχι συνεχώς.

[....]

Ο Ιλλύριος αναζητούσε τον έρωτα τα βράδια στην αγκαλιά της Τονιας. Σηκωνόταν απ το συζυγικό σταθερό κρεβάτι του με προσοχή για να μην ξυπνήσει τη γυναίκα του και κατευθυνόταν εκστασιασμένος και μαγεμένος στο δωμάτιο που ζούσε η νταντά και υπηρέτρια Τόνια. Εκείνη του άνοιγε ξεψυχισμένη από την αγωνία, τον αγκάλιαζε με ένταση και φιλιόντουσαν ανεξέλεγκτα εωσότου αποκαλύψουν τα κορμιά τους και ξαπλώσουν στο κρεβάτι της ζώντας το μεγαλείο της ενεργούς έντασης του σαρκικού έρωτα τους.

Η Τόνια έγειρε στο μαξιλάρι της και εξέφρασε την ανησυχία για το αβέβαιο και την δύσκολη δοκιμασία του ατοπήματος τους « Θεε μου τι κανουμε; Πως θα αντικρίζω καθημερινά τη κυρία Αλεξάνδρα ύστερα από αυτό που κάνουμε τις νύχτες; Με τι είδους υπόληψη και ιδίως συνείδηση; Με μια κατεστραμμένη και αδιαμφισβήτητα ανέντιμη συνείδηση θα τη κοιτάζω στους οφθαλμούς και θα πρέπει να της δείχνω την εικόνα της καλή και αγαθής νταντά ενώ διαπράττω τη χείριστη, αποτρόπαιη και ανόσια απόκλιση απέναντι της »

« Δεν χρειάζεται να ανησυχείς, δική μου γυναίκα είναι άσε με να τη χειριστώ εγώ... τον έρωτα μας θελω να κοιτας. Πόσο σημαντικός και ανεκτίμητος είναι ο ερωτας μας, καρδιά μου » την ενθάρρυνε ο αγαπητικός της που θεωρούσε δικό της μόνο εκείνες τις κλεφτές και αθέατες στιγμές τους. Αθέατες καθώς έμαθαν καλά να κρύβουν το παράνομο βίωμα τους ώστε να μην φαίνεται και να μην πέφτει στην αντίληψη των άλλων.

Η Αλεξάνδρα άρχισε να γίνεται πιο φιλική και μαλακή στη στάση και στην επικοινωνία της με την νταντά της. Για αυτό η Τόνια αισθανόταν τύψεις καθώς χρειάστηκε μερικές φορές που η κυρία της μελαγχολούσε να την παρηγορήσει από μια επερχόμενη-παραλίγο συγκίνηση και να γίνει η προσωπική 'φίλη' της, πρόθυμη να ακούσει τον πόνο και τα παράπονα της.

Όταν προχωρήσουν τα κεφάλαια και η καλύτερη εξέλιξη της θα ανεβάζω πιο συχνά... Πως σας φαίνεται το παρακάτω απόσπασμα; Τι πιστεύετε θα γίνει με Τόνια- Ιλλύριο-Αλεξάνδρα; Δύσκολη η κατάσταση λόγω του τριγώνου τους;