Το χαραγμένο τριαντάφυλλο της πληγής (μελλοντική ιστορία)

Κεφάλαιο 2

Έμαθε η Αλεξάνδρα για το ρομαντικό ειδύλλιο που αναπτύχθηκε ανάμεσα τους και σύννεφα οργής και απέχθειας εξαπέλυσε ενάντια στην δύσμοιρη Τόνια.

« Έχεις εξασφαλισμένο φαγητό, και στέγη χωρίς να πληρώνεις. Δεν ντρέπεσαι παλιοκόριτσο; Πως τόλμησες να ριχτείς στον άντρα μου; Ποια νομίζεις ότι είσαι που θα γυρίσει να κοιτάξει εσένα και να παραμερίσει τη γυναίκα του; Μια φτωχή, περιττή, ασήμαντη από άποψη λόγου οικιακή βοηθός. Ωραία ερωμένη επέλεξε για να του καλύπτει το κενό της σεξουαλικής του ζωής ο Ιλλύριος μου!» της μίλησε επιθετικά και επικριτικά η γυναίκα του.

Την χαστούκισε κ η Τόνια πάλευε να προφυλαχτεί από τα ακόλουθα χτυπήματα κρύβοντας το πρόσωπο της. Ευτυχώς δεν ακολούθησαν μαλλιοτραβήγματα και διάφορες άκαρδες κακομεταχειρίσεις, καθώς γύρισε το παιδί της Αλεξάνδρας από το σχολείο πιασμένο από το στοργικό χεράκι του θείου του(αδερφού της μητέρας του). Ο θείος αμέσως μόλις πήγε στο χώρο της κουζίνας διέκρινε μια τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ της αδερφής του και της υπηρέτριας της αλλά προτίμησε από διακριτικότητα να μην κάνει νύξη για το θέμα. Αισθάνθηκε λύπη και συμπόνοια όμως για την Τόνια η οποία κατά τη γνώμη του υφίστατο άδικη κακία από το ''μένος'' της αδερφής του.

Η Τόνια δεν κάθισε πολύ καιρό σε εκείνη την οικία μετά από το περιστατικό της παραλίγο κακοποίησης της. Ο Ιλλύριος τη παρακάλεσε και έφτασε στο σημείο να τη πιέσει να ζήσει κοντά τους, αλλιώς θα έπρεπε να σκεφτεί το ενδεχόμενο να βρεθεί χωρίς εισόδημα και αυτό θα τη δυσχέραινε. Ποιος θα έκλεινε τις πληγές της; Πληγές που ήταν δίκοπες, κοφτερές και πονούσαν τη ψυχή της;

Η Τόνια άλλαξε ζωή, επειδή μια καινούρια αίσθηση δίψας για αυτή την κατέκλυζε. Ο όμορφος, ισχυρογνώμων αλλά επιπόλαιος και ευτελής πρώην της είχε εγκατασταθεί σε ένα ντουλάπι για να της θυμίζει πόσο σημαντική, ερωτευμένη και αξιοπρόσεκτη υπήρξε κατά τη διάρκεια του δεσμού τους αλλά δίχως συνέχεια και θετική εξέλιξη να διαγράφεται (για τη σχέση). Για αυτό ο χωρισμός τους επιβαλλόταν.

Οι μήνες πέρασαν και ένα φθινόπωρο που ήρθε για τα καλά, η Τόνια νόμιζε πως είχε αφεθεί να τη παρασύρει το κύμα και ο άνεμος του χρόνου χωρίς να γίνεται τίποτα μεγάλο και ενδιαφέρον στη ζωή της. Με αυτά που είχε ωστόσο τα ερμήνευε σαν πληρότητα, που να πάει το μυαλό της ότι σύντομα η ζωή θα τη στόχευε απρόβλεπτα.

Βρέθηκε να φροντίσει και να προσέχει ένα ορφανό και άμοιρο παιδάκι με χρέος στοργικότητας και αγάπης, γιατί αυτό ήταν το πιο σημαντικό χρέος που ξεπερνούσε όλα τα υπόλοιπα. Είχε συσσωρεύσει πολλά από χρέη χρημάτων, οφειλών και δανείων όταν αναγκάστηκε σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής της. Από δω και πέρα προείχε το ηθικό συναισθηματικό χρέος που αφορούσε το μεγάλωμα ενός μικρού κοριτσιού απελπισμένου από τη μοίρα.

Δίπλα σε ένα σιντριβάνι στον παραδεισένιο κήπο κάθονταν μια ημέρα η Τόνια και η μικρή. Είχαν αποφασίσει με δύο γνωστές-που εξελίχθηκαν σε φίλες της- να την ονοματίσουν Έλσα. Η Τόνια της χάιδευε το προσωπάκι και της μιλούσε τρυφερά διότι σαν παιδί της την αισθανόταν, ύστερα από τόσο διάστημα. Κατάφερε να ανοίξει, να τη δεχτεί και να τη βάλει στη καρδιά της.

« Τι σου συμβαίνει Έλσα; Σε κοιτάζω αλλά δεν σε βλέπω καθαρά γιατί μου έκρυψες τα συναισθήματα στα κλειστά ματάκια σου. Πιστεύω πως είσαι μελαγχολική »

« Είμαι έτσι επειδή σκέφτομαι...» η Έλσα της μιλούσε με κατεβασμένο κεφάλι, μάτια που επέμενε να κρατά κλειστά και μουτρωμένο, λυπημένο βλέμμα.

« Τι πράγμα καρδιά μου;»

«...γιατί να μην γεννήθηκα σε ένα μεγαλύτερο σπίτι που να το φώτιζαν οι αληθινές χαρές, τα γέλια, η τρυφερότητα και η αγάπη; Αληθινές χαρές δεν γνώρισα, καθώς ότι περνούσα στο παλιό μου σπίτι ήταν άθλιο, ακατάλληλο, κακό, άρρωστο και ανεπαρκές. Ανεπαρκές στο απόθεμα αγάπης που χρειάζεται να λαμβάνει οποιοδήποτε παιδί από την οικογένεια του » την κοίταξε στα μάτια έντονα, ώριμα και θλιμμένα.

« Γλυκιά μου! Μην στεναχωριέσαι» εκφράστηκε συμπονετικά η Τόνια και συνέχισε « έχεις εμένα, τη Κάτια και το σπίτι στο οποίο διαμένεις περιλαμβάνει όλα αυτά που αναφέρεις και αποζητάς. Με θλίβει που δεν τα βίωσες με τους βιολογικούς γονείς σου, αλλά θα τα ζήσεις τώρα στο έπακρο και με το παραπάνω » της υπογράμμισε με σιγουριά και επισήμανση κοιτώντας την βαθιά στα μάτια.

Καινούριο κεφάλαιο( θα ενωθεί με επιπλέον κομμάτια γεγονότων που δεν μπόρεσα να τα δέσω προς το παρόν). Ελπίζω να σας αρέσει 🌷❤️😘