AYRILAN KALPLER (Sevda Serisi-1)

BAYRAM ÖZEL BÖLÜMÜ

Herkesin bayramı mübarek olsun. Bu bölüm sadece geçmiş zamana aittir.. Günümüz ile alakalı olan bölüm bayramdan sonra gelecektir. O yüzden instagram adresini takip edin.

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum. Allaha emanet olun..

Keyifli okumalar

(4 sene önce)

"Kızlar hadi sizi bekliyoruz." Diyerek seslendi kapıdan Safiye hanım bir kez daha, ikizler Esma ve Kübra bir türlü aşağıya inememişlerdi. Hüsna, dedesinin koluna girmiş dedesine gün içinde yaptıklarını büyük bir iştahla anlatıyordu. Safiye hanım sinirle son kez seslenmek istediğinde evin yeni gelini Şeyma ayakkabılarını çıkardı. "Anne dur sen seslenme, ben bakıp geliyorum." Diyerek içeri girdi.

"Sanırsın defileye katılacaklar. Biz neden bekliyoruz ki onları, çıkıp gelsinler. Yolu mu bilmiyorlar. Ezanı ben okuyacaktım, Enes akıllılık yapıp camiye koştu. Hep bu ikizler yüzünden." Dedi Süleyman öfkeyle.

"Oğlum sen sakin ol bari, gece gece kızlar tek başına mı gelsinler. Yarın da ezanı sen okursun." Dedi Safiye hanım merdivenlerden inerek diğerlerin yanına geldi. Kayınvalidesinin koluna girdi. "Anne, baba biz gidelim. Onlarda Süleyman ile gelsinler. Şimdi ezan okunacak." Diyerek bahçe kapısına doğru yürüdüler.

Süleyman tam bağıracağı sırada, ikizlerin kapıda gözükmesiyle sustu. "Ömrümün iki törpüsü, uyuz kardeşlerim. Hızlı olun, geç kalacağız. Sizi bekleyene kadar bugün ezanı ben okurdum." Diyerek yanına gelen karısını koluna taktı.

"Hayatım kızma kızlara, anca giyinmişler." Dedi Şeyma tebessüm ederek. Kübra kapıyı kilitledikten sonra Esma ile beraber hızla yürümeye başladılar.

Tüm aile taş yolda yürürken, Hüsna arkadan gelen kardeşlerine baktı. "Ooo sonunda teşrif ettiniz assolist ikizler.." Diye gülerek önüne döndü. Koluna girdiği dedesine eğildi. Kardeşlerinin duyacağı şekilde konuştu. "Dede geç hazırlandıklarına göre kesin bunlar bir iş çeviriyor. Demedi deme, yoksa camide kime süslenecekler. Kadınlara mı?" Diyerek güldü.

"Yok kızım, ne iş çevirsinler. İkizlerin süslenmesi bitmiyor. Sui zanda bulunma." Dedi Hüsrev dede.

"Yüzlerine karşı diyorum dede, arkalarından konuşmuyorum." Dedi Hüsna.

"Olsun kızım, yüzlerine bile demen doğru değil. Belki niyetleri farklıdır. Sen kötü zanda bulunuyorsun. Hem ayeti kerimede geçmiyor mu; 'Zannın çoğundan sakının' diye, sen güzel düşün." Dedi Hüsrev dede, torununun kalbini kırmamaya özen göstermeye çalışmıştı.

"Yok yok dede, bugün fazla bir özendiler sanki, Hüsna çok haklı." Diyerek başını arkaya çevirerek gözlerini kısarak öfkeyle dikti Süleyman, koluna girmiş karısının kolunu dürtmesiyle önüne döndü.

"İlk teravih özenelim dedik. Ne manalar çıkardınız ya." Dedi Kübra, ikizinin kolundan çıkarak dedesinin diğer koluna girdi. "Dede sana ne anlatacağım." Dedi muzip bir sesle.

"Söyle kızım." Dedi Hüsrev dede torununa dönerek. Kübra, Hüsna'ya baktıktan sonra dedesine baktı. "Geçen sular kesilmişti bizde suya gitmiştik ya, işte orada Hüsna ablam, yoldan geçen bir arabaya taş attı."

"Yok artık" Dedi Hüsna, sesi yükselmişti. "Hatta bomba attım. Bana bak Kübra, seni bir gün elimin altına alacağım haberin olsun. Her şeyi yalan yanlış anlatma. Bak senin bu huyundan nefret ediyorum haberin olsun." Dedi öfkeyle.

"Kızım sakin ol, öfkelenme. Öfke şeytandandır. Sakin ol kızım, hem ben sana ne dedim. Köpek gördüğün zaman ya tebbet suresini oku yada 'Kıtmir'in selamı var' de demiştim." Diyerek sakinleştirmeye çalıştı Hüsrev dede.