Embracing the Heartless Lies (Isla Lavinia Series 2)

Kabanata 24

Kabanata 24

Intentions

I was taken aback with the waiter's word. He seems so serious with it that he didn't really leave when I'm still processing it.

What? Umalis kasi ayaw ng may-ari? Do they hate us that much?!

Pride doesn't matter really at me and I was raised that kind heart is always better. But now, seems like all my ego crashed down amd it does affect me a lot! Ang maisip na si Easton ang nagpatupad ng lahat ng ito ay halos mandiri ako!

“Are you serious?” I almost exclaimed.

Pilit na ngumiti ang lalaki. Sa paraan ng pagtingin niya ay tila dapat pa akong magpasalamat na hindi sila ganoon kahigpit na paalisin ako nang mabilisan. What the hell. Just what the hell, right?

“Ma'am, nautusan lang po ako. Mas mabuti pong umalis na kayo bago pa po kami masisante.” He gestured me to stand up and point out the way out.

I blink twice. May iilang taong nakarinig sa usapan namin at napalingon. Hindi ko maiwasang hindi mapasulyap sa mga babaeng nakarinig dahil nagbulungan sila. Hindi lamang sila at may iilan pang matatandang mabilis na naghusga na mukhang pinarinig talaga sa akin.

“Iyan ba 'yung pinagmamalaking apo ni Aletta na nag-aral kuno sa America at nag-graduate nang Magna Cum Laude?” tanong ng matanda sa katabi.

Nagsisinghapan ito.

“Malamang ay nag-graduate 'yan nang may medalya pero hindi rin naman siya naghihirap. Mga kabataan ngayon ay imbis na sila ang mag-aaral, pinapagawa sa iba at magbabayad,” sabi nito. “Lalo na't sa batang 'yan. Tingnan mo naman sa postura, halatang walang interes sa pag-aaral. Tutulad 'yan sa Tatay niya.”

“Tama ka riyan, at ano naman maipagmamalaki niyan kung wala rin naman siyang hiya na tumungo rito, hindi ba? Matapos nilang bastusin ang manugang na babae ni Donya Meredith na si Teodorica ay lakas na loob pa silang tumungtong dito.”

“Narinig ko nga ay iyan din ang naging dahilan kung bakit mabilis na nailipat ang pamamahala ng resort ng Lavarias sa bunsong anak ni Teodorica. Mga walang hiya!”

I swallowed hard when I can't stop myself to listen to them. Nanlalamig ang tyan ko. I couldn't take all their false accusations and judgements. Despite how I make myself hard, I felt the sting on my heart hearing all their words. Their accusations how I made it here, how I finish studies, and even comparing me to my father.

Nangingilid ang luha ko nang pinilit kong tumayo.

My heart aching so bad that I just wanna run. I don't even know anything anymore about what happened years ago. Pero halata ngayon na Lavarias nga ang kinakampihan ng kadalasang tao rito. Wala naman akong pakialam, pero hindi ko makuha-kuha kung bakit kailangan na mangganito sila nang tao sa pagkampi nila sa mga Lavarias.

Their remarks and accusations continued as my eyes pooled and heart breaking. Natigil lamang sila nang puntahin sila nang isang waiter din upang papasukin sa loob dahil umaambon na. Maging ang ibang customer ay pinapasok sa loob dahil pabagsak na ang ulan.

Hindi ko maramdaman ang ambon dahil sa pagiging manhid ko. Image of Easton and his family hating me, came to my mind. All the rage towards me. I felt numb. Lahat na mga costumer ay pinapasok na, ako lamang yata ang kaharap ng isang waiter na pinaalis.

“Ma'am, umalis na po kayo,” aniya.

I gulped and faintly smiled at him. Tumango ako sa pagpaalis niya upang hindi na humaba ito. Parang ang ulan na mistulang babagsak ay siyang luha rin sa aking mata. I wanted to call all these things a petty and wanted to asked myself why am I even hurt?! Parang mas lalong nadepina ang pagkamuhi ko sa ginagawa sa amin ng pamilya nila.