AYDAN GELEN : ELPADORA

...TANITIM...

...🔮🌑🪽...

Kiraz ağaçları çiçek açmıştı. Rüzgârın etkisiyle savrulan çiçekler adeta görsel şölen yaşatıyordu. Bugün günlerden dolunaydı. Ay tanrıçası saf güzelliği ile halkın önüne sunulacaktı. Fakat bugün her dolunayın aksine gökyüzü kızıldı. Bu felaket alameti olarak nitelendirilirdi. Kimi ise bunun asla gerçekleşmeyeceğini ve bunun bir mucize olduğunu söylerdi.

Tüm elpler sessizlikle geceyi beklediler. Elpadora'nın onlara her dolunayda sunduğu nimetleri dört gözle bekliyor fakat içlerindeki korkuyu da bastıramıyorlardı.

Ve beklenen gece gelmişti...
Dolunay kiraz çiçeklerinin arasında tüm ihtişamı ile elplere gözüktü. Lakin Elpadora her zaman ki gibi sessiz değildi. Rüzgâr tüm sertliği ile ağaçların arasında geziyordu. Yağmur tüm sertliği ile yıldırımlar eşliğinde yere iniyordu. Dalgalar tüm gücüyle kıyıya vuruyordu. Toprak sessizliğini bozmuş yakarırcasına sarsılıyordu. Ateşler elplerden uzak bir köşede dans edercesine hareketleniyordu. Nilpler tüm büyüsü ile aya çekiliyorlardı. Yer ve gök haykırırcasına inliyordu. Ulu elpler öne çıktılar adım adım aya yaklaştılar. Kanlı aydan gelecek mucizeye kucak açtılar.

Tanrıça onlara bir nimet sundu. Bu nimet elplerin kurtuluşu oldu. Elpadora bir ruh bahşetti. Kanatlı bir bebek yer yüzüne indi ve evet o kehanetlerdeki bebekti. Yıkımıda varoluşuda o verecekti çünkü asıl var olan kendisiydi. Savaş ve barış, iyilik ve kötülük, doğuş ve yok oluş ondan gelecekti. Artık tüm güç o bebeğindi.

...🔮🌑🪽...

Var olan....

Erişilenler...

Duyulanlar ...

Kaybolanlar...

Onlar deli değil, onlar var olana erişebilenlerdir!

Gerçek varlık kaybolanı bulmaktır.

Duyulanlar erişebilirse var olana, bulunursa kaybolanlar ve denge bozulmadan yok olursa hissizler kilit kırılır kapılar kutsanır.

Elpadora sana açılır...