...🔮🌑🪽...
Var olan....
Erişilenler...
Duyulanlar ...
Kaybolanlar...
Onlar deli değil, onlar var olana erişebilenlerdir!
Gerçek varlık kaybolanı bulmaktır.
Duyulanlar erişebilirse var olana, bulunursa kaybolanlar ve denge bozulmadan yok olursa his...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ve bir varmış... Ve bir yokmuş... Asırlar birbirini kovalarken akrep yelkovanı kovalarken bir kız çocuğu doğup büyümüş. Kalbindeki güç tohumu yavaşça filizlenmiş,büyümüş,serpilmiş. Ağzından çıkan her söz emir bilinmiş, elinden gelen büyüsü ile iyilik olmuş.
Savaş kapıdan göründüğünde soğuk bir kış dört bir yanı sardığında kiraz çiçekleri solmuş ateş sönmüş dalgalar çekilmiş hava tüm sertligi ile felaketi getirmiş.
Bir gizemin aynası halka yansıdığında etraf tamamen karanlık olduğunda Ay geceden çekildiğinde bir daha ne gün doğmuş nede gece aydınlık geçmiş zifiri karanlık ile lanetlenmiş her yer ve laneti kurabilecek tek varlık artık yokmuş....
(...🔮...)
Başka biri gelip bana yaşadıklarımı kendi yaşamış gibi anlatsa ona deli gibi bakıp kahkalarımla gülerdim.
Gün yüzüne çıkmasını beklediğim gerçek bunlar değildi. Duyduğum ilk dakika Sira'ya kaydı gözlerim sonrası tabiri caizse anırarak gülmek oldu. Ağlayabilirdim. Ben kesinlikle ya şizofrendim ya da komadaydım. Bu mantıksız şeylerin başka mantıklı bir açıklaması yoktu...
Olmamalıydı...
(...🪽...)
Gerçeklerin doğduğu zaman...
Leo arkasına yaslanmış her şeyi anlatması için topu Alex'in üstün atmıştı.
'Ben susuyorum General. Söz senin.' yüzümdeki ifade nasıldı bilmem ama Leo'yu güldürmüştü. Sira tahammülü bitmiş bir nefes verdi. Hepimizin Alex'in ağzının içine bakıyorduk. Sira hariç.
'Luna bu bebe konuşuyorda ben mi duymuyorum? Ağzından lafı kerpetenle mi çıkacağız acaba?'
Leo her zamanki gibi kahkaha attı.
'Senin bu asabiyete papatya tarlası bile etki etmez. Kolaysa sen anlat her şeyi seni görmeyen birine.'
'Bir daha kahkaha atarsan seni görmediğim için tanrına dua ediyor olursun.'
Leo gülerek bana baktığında ağzından bir şeyler mırıldandı. Ne dediğini duymamıştık. Alex de bu gereksiz laf dalaşına son vermek adına olaya bi kafa atmış bulundu. Daha doğrusu günahsız masayi yumruğuyla dövmüştü. Yerimizde sıçradık yani en azından ben sıçradım. Bu masayı kırarsa kalan parçaları o güzel yüzünde ben kırardım.
'Tamam. Yeter susun. Kolay değil.' Ağzımı bile açmadım hayalet beyciğim.
'Elinin ayarına... Neyse hadi anlatta kurtulalim şu kırmızı kafadan yoruldum ben.'
