AFARİD MUSALLATI - Sapkın Tuzağı

Sayfa 1

Adım Buğra. 16 yaşında doğuştan yürüme engelli bir gencim. Babam ben 2 yaşımdayken vefat etmiş. Bu yüzden annem evi tek başına gündelik ev temizliği işlerine gider benide yanına götürürdü. İyi kötü aç kalmadan günlerimizi geçirirdik. Yine günlerden bir gün Ersin Beylerin konağına temizliğe gittik. Ben tekerlekli sandalyemde oturmuş televizyon izliyor annem ise temizlik yapıyorsun. Ersin Bey bu evde tek başına yaşıyordu. Normalde biz temizliğe geldiğimizde Ersin Bey fazla durmaz ve işine giderdi. Ancak bugün evde kalacaktı. Yarım saat kadar televizyon izledikten sonra tuvaletim geldi ve bana yardım etmesi için anneme seslendim. Ancak annem beni duymuyordu. Alt kattaki lavabo bozuk olduğundan üst kattakini kullanmam gerekiyordu. Ancak yürüyemediğim için birinin yardımı olmadan merdivenleri çıkamazdım. Tekrar tekrar anneme seslendim ama kadın cağız bir türlü beni duymuyordu. Daha fazla dayanamadım ve tek başıma sürünerek yukarı çıkmaya karar verdim. Merdivenin başına tekerlekli sandalyem ile geldim. Ardından korkuluklardan tutunarak kendimi basamaklara oturttum. Kollarımdan kuvvet alarak yukarı çıkmaya başladım. 7-8 basamak kadar çıktığımda yukarıdan hararetli bir tartışmanın sesini işittim. Ses Ersin Bey ve annemden geliyordu. O an annemin "burda olmaz" dediğini duydum. Ersin Bey telaşlı telaşlı "ben size burda bakarım. Çalışmanada gerek kalmaz. Hem sen benim ihtiyacımı görürsün. Hemde ben seninkini görürüm. Sen yeter ki he de bana" diyordu. Aklıma kötü kötü şeyler geliyordu. Bu konuşmanın nereye varacağını düşünmek bile istemiyordum. Hemen anneme tüm gücümle seslendim. Annem hemen apar topar merdivenlerden koşarak yanıma indi. Telaşla "olum senin burda ne işin var" dedi. Bende kendisine lavaboya gideceğimi söyledim. Annem bana yardım etti ve lavabo işimi hallettim. Evde kendimi iyi hissetmiyordum. Anneme dışarı çıkıp hava alacağımı söyledim. Annemde beni sokağa çıkardı ve temizlik için tekrar Ersin Bey'in evine girdi. Sokakta sandalyemle boş boş takılırken bir yandan da annem ve Ersin Bey'in konuştuklarını kafamdan çıkarmaya çalışıyordum. Düşüncelere dalmış giderken bir anda kafamın arkasına küçücük bir taş parçası denk geldi.