Oyuncak Bebek BXB

Tanıtım

Yazardan

Yağmur damlaları cama vururken Ferit kahvesini yudumluyordu.Hava da onun düşünceleri gibiydi.Karmakarışık ve karamsar...Sürekli  haftaya yapılacak olan fotoğraf çekiminin hazırlıklarını düşünüyordu.

Kendisi ,Türkiye'de oldukça ünlü bir giyim markasının sahibiydi.Kıyafetlerin tasarımından,podyumda kıyafetleri taşıyacak mankenlerin seçimine kadar hepsi ilk Ferit'e sorulurdu.

Şirketteki insanlarla sürekli ters düşerdi.Herkes onun ne kadar mükemmeliyetçi ve titiz olduğunu bilirdi.Ona teklifler sunarken buna göre davranırlardı.

Bu günlerde şirketle anlaşamadıkları başka bir konu gündemdeydi:Defiledeki baş manken...

Ferit'in karşısına bir türlü istediği gibi bir manken çıkmamıştı.

Anlamlı bakan gözler,güzel bir gülüş ve zarif bir duruş istiyordu Ferit sadece...

Seçmelere gelen mankenlerden hiçbiri bu özelliklerin hepsini birlikte taşımıyordu.

Şirkettiler Ferit'in isteklerini başka bir şekilde anlıyorlardı.O sadece sarı saç,mavi göz,beyaz ten istemiyordu ki!

Sorun sarı saç ve mavi gözde de değildi.Onlar da olsa olurdu.

Ama mavi gözler boş baktıktan sonra ne anlamı kalırdı ki?

Güzel bakan gözler ve içini sımsıcak yapan bir gülümseme...

Çok şey mi istiyordu Ferit?

Düşüncelerini kesen telefonun sesi oldu.

Sıkıntılı bir nefes verip arayana baktı.

Babam...

Kendini hazırlayarak telefonu açtı.

"Ferit Alp Çetin!" Babasının bağırmasıyla telefonu kulağından uzaklaştırıp yüzünü buruşturdu.

"Şirketten aradılar.Hala mankende karar veremediğini söylediler!"

Bir de çalışanları kendisini babasına şikayet etmişti...Ne güzel!

"Sana iki gün veriyorum.İki günün sonunda bu iş hallolacak!"

İki gün?

"Baba iki gün az-"

"Babanla beni oraya getirtme!Semih babanın tersi pistir,biliyosun!"

İki babanın olmasının laneti...Her konuda birbirlerini tutarlardı.Evlatlarına karşı bile!

"Tamam baba.İki güne halledeceğim.Siz beni düşünmeyin tatilinize devam edin.Her şey yolunda."

"Öyle olsa iyi olur!"

"Öyle olacağına emi-"

Ve telefon yüzüne kapatılmıştı...Babasından trip yemeye alışkındı Ferit.Söz konusu iş olunca ise daha sıkıntılı bir hal alıyordu.

Şimdilik bunları düşünmek istemediğine kanaat getirip kafasını toplamak için dışarı çıkmaya karar verdi.

Askılıktan ceketini ve şemsiyesini alıp kapıdan dışarı attı kendini.

Yağmurlu havada yürümek her zaman kendisine iyi gelirdi.

Yürüdü,yürüdü ve yürüdü...Yağmur şiddetini arttırınca bir otobüs durağına sığındı.

Kısıtlı olan görüş alanıyla etrafa bir göz gezdirdi.

O sırada durakta oturuyor vaziyette olan oyuncak bebeği gördü.Merakla onu eline alıp incelemeye başladı.

Oyuncak bebek yağmurdan dolayı oldukça ıslanmıştı.Öyle ki sonbaharda turunculaşmış yaprak gibi olan saçları ıslaklıktan dolayı gözlerini kapatmıştı.

Ferit saçlarını hafif yukarı kaldırıp bebeğin gözlerini açığa çıkardı.Güzel zeytin yeşili gözlerini...

Ferit şaşırmıştı.Tam da aradığı manken gibi görünüyordu.

Üstündeki mavi ceket ve lacivert pantolon ise ona ayrı bir yakışmıştı.

"Keşke gerçek bir insan olsaydın.Daha kimseyi aramaz, direkt seni seçerdim." dedi bebeğin saçlarını okşarken.

Ferit dediği şeyle kendisine güldü.

"Bugün fazla çalıştım galiba.Baksana bebekle konuşuyorum!"

Bir süre daha oyuncak bebekle ilgilendi.Yağmurun dinmeye başladığını fark edince yavaşça bebeği aldığa yere bıraktı.

"Üzgünüm ama gitmem gerek."dedi  bebeğe bakarken.

Bebek ise öylece duruyordu.

Omzunun üstünden son kez durağa baktı ve yürümeye başladı...

Birkaç adım atmıştı ki onu durduran bir şey olmuştu.Nedenini kendisi de bilmiyordu.

Arkasına döndü ve bebeğe doğru adımladı.Bir süre kısık gözlerle bebeğe baktı.Kafasında bir şeyleri ölçüp tartıyor gibiydi.

O bebeğe,bebek de kendisine bakıyordu.

"Şanslı günündesin.Seni yağmurdan kurtarıyorum."diyip bebeği aldı.

Islanmasın diye ceketinin içine koydu ve ikisi birlikte Ferit'in sıcak  evinin yolunu tuttular...

*******
Soft,komik bir kurgu olacak gibi.Yani çoğunlukla...Kafamı dağıtmak için böyle bir kurguya ihtiyaç duyduğumu fark ettim.

Umarım seversiniz.Okuduğunuz için teşekkürler 🤍