SAKIN! ARDINA BAKMA

12.BÖLÜM

Herkese merhabaaa canlarım uzun bi aradan sonra tekrar bir aradayızz. Lafı pek uzatmıyacağım vote ve yorum atmayı unutmayın ❤️

12.BÖLÜM : Sonunda büyük gün gelip çatmıştı. Bütün iş adamları ve tanınmış kişiler sırf beni görmek için bir arada toplanıyorlardı. Leyla Hanım büyük bir telaş içerisindeydi her şeyin dört dörtlük olması için çabalıyor ve benim partiyi maaf etmemem için defalarca uyarıyordu.

Benim ise tüm bu olanlar umurumda bile değildi. Bir robot gibi ne komut verilirse onu yapıyordum.

"İşte hazırsın" dedi Nisa olduğu yerde zıplayarak.

Elini uzattı ve "gözlerini kapat" dedi. Ben ise onun dediklerini yaptım elini tuttum gözlerimi kapattım ve onun yönlendirdiği yöne doğru yürümeye başladım.

"Şimdi açabilirsin gözlerini" dedi heyecan dolu sesiyle. Göz kapaklarımı araladım ve boy aynasında kendime baktım.

"Peri masalından fırlamış gibisin" diyerek heyecandan etrafta zıplamaya başladı Nisa.

Kıkırdayarak onu durdurmak için kolundan tuttum.

"Tüm bu olanlar... Yani az önce gördüklerim... Şu anki ben hepsi senin sayende bu kadar güzel gözükmemi sağlayan kişi sensin" dedim Nisa'ya.

Bana doğru bir adım attı ve sarıldı. Kulağıma doğru eğilerek" sen her halinle çok güzelsin Elvin iki tane makyaj parçasına ihtiyacın yok" dedi ve geri çekildi.

Söyledikleri beni mutlu etmişti ilk kez benimle aynı düşünen birisi vardı. Makyaj malzemelerine değil doğal güzelliğe önem veren birisi.

"Teşekkür ederim "dedim boğuk ses tonumla" her şey için "diyerek söylediklerime ekleme yaptım.

Kapı iki kez iki çaldı ve hafif aralandı.

"Gelebilir miyim Kızılım " dedi abim tebessüm ederek. "Tabi gelebilirsin abi " diyerek cevap verdim abime.

Abim gri bir takım elbise giymişti bu ona çok yakışmıştı.

Yanıma geldi, ellerimden tuttu ve gözlerimin içine bakarak "çok... çok güzel olmuşsun Kızılım" dedi ve bana sarıldı.

Abimin kollarının arasında kendimi huzurlu hissetmiştim sanırım buraya geldiğimden beri en huzurlu hissettiğim an diyebilirdim.

Derin huzurlu bi nefes aldım bugün benim için çok stresli bir gündü ve henüz daha başlamamışken böyleyse davetlilerin yanında nasıl stres yaparım bilemiyorum.

Tüm gözler benim üzerimde olacaktı. Onlarca iş adamları, tanınmış kişiler, magazinciler ve tabi ki Leyla Hanım, gözleri tüm gece boyunca üzerimde olacaktı. Hata yapmamam için an be an takip altında olacaktım.

Abimin kollarının arasında ne kadar güvende ve huzur içerisinde olsam da bu anın bi son bulması gerekiyordu.

"Birazdan aşağıda olacaklar pek alışık olmadığın şeyler, ama unutma ki ben hep yanında olacağım üzerinde bi baskı varmış gibi hissetme şu anda ne isen aşağıda da öyle olmanı istiyorum rahat ol güzelim" dedi abim.

Bu söyledikleri yanımda oluşu beni gerçekten rahatlatmıştı.

Kapı aralandı gelen Leyla Hanımdı "demek hazırsın" dedi bana bakarak sonra gözlerini Nisa'ya çevirdi "iyi iş çıkarmışsın her zaman ki gibi" dedi gülümseyerek ve sonra ekleme yaptı.

"Beni Elvin' le yalnız bırakabilir misiniz? "dedi. Abim ve Nisa odadan çıktıklarında istemsiz bir şekilde kendimi kötü hissetmiştim.

Bu eve geldiğimden beri bu kadının bana iyi davrandığı bi anı hatırlamıyordum. Aksine her zaman kötü davranmıştı. Yanımda olmadığı zamanlarda bile hep üzerimde bir baskı hissi vardı.