Aşkın Ateşi | Texting (+18)

7. İlk Yakınlaşma

Kokteyl siparişlerini yetiştirmeye çalışırken arkamdan birinin seslendiğini duydum.

"Ahsen, bir gelir misin?"

Ahsen burda tanınmamak için küçük bir önlem olarak gördüğüm takma adımdı.

Sesin geldiği yöne doğru döndüğümde Engin Bey'i gördüm. Kendisi burda bardan ve bizden sorumlu kişi. Yanına doğru ilerledim.

"Efendim Engin Bey."

"Şurdaki tepsiyi al. Karşı köşede locada oturan kişiyi görüyor musun? Garen Bey, buranın ortaklarından biri. Siparişini senin getirmeni istedi."

O yöne baktığımda arkası bize dönük bir şekilde oturan Garen'i gördüm. Ne yapmaya çalışıyordu? Garson olarak çalışmıyorum bile. Tepsiyi alarak onun locasına doğru ilerlemeye başladım. Burda çalışmaya başladığımdan beri istisnasız her gün Garen kulüpteydi. Her gün aynı yerde tek başına oturduğu için zaten hep dikkatimi çekmişti. Kusursuz yüzü ve mükemmel vücudu da işin içine girince kendisinden gözlerinizi alabilmeniz pek mümkün olmuyor zaten.

Kendisini her gün görmeme rağmen kulübün ortaklarından olduğunu bana söyleyene kadar bilmiyordum. Çalışırken bakışlarını sürekli üzerimde hissetsem de aldırış etmiyordum. Bana mesaj atanın o olduğu da aklımın ucundan bile geçmemişti. Ama öğrendiğimden beri istemsiz bir şekilde daha çok dikkatimi çekiyordu.

Locaya yaklaştığımda sanki yanına geleceğimi hissetmiş gibi arkasını döndü ve delici bakışları beni buldu. Birkaç adım daha attıktan sonra artık yanında duruyordum.

"Siparişiniz, Garen Bey." Elimdeki viski bardağını ve çerezi tepsiyle beraber masaya bıraktım. "Başka bir isteğiniz var mıydı?"

Bakışlarını ağır ağır mini eteğimin açıkta bıraktığı bacaklarımdan gözlerime çıkardı. Gözündeki şehvet pırıltılarını görebiliyordum. Yüzünde bir sırıtış belirdi ve arkasına yaslanarak "Bey mi?" dedikten sonra kahkaha atmaya başladı. Sarhoş gibi durmuyordu ama kafasının yerinde olduğunu da söyleyemezdim.

"Vay be gözünde takipçi sapıktan beye yükselmişiz." Artık gülmesi kesilmişti. Neden şimdi bu konuları açıyordu ki?

"Söylediklerim için özür dilerim, siz olduğunuzu bilemezdim. Başka bir isteğiniz yoksa işime geri döneyim." Tekrar bara dönmek için arkamı döneceğim sırada bileğimi kavrayan parmaklar tarafından çekildim. Beklenmedik hareketin etkisiyle dudaklarımdan minik bir çığlık kaçtı ve kendimi koltuğa doğru devrilmekten alıkoyamadım. Birkaç saniye sonra kendime geldiğimde durumu fark ettim. Garen Bey'in üzerine düşmüştüm! Ellerim ve yüzüm koltuktaydı, kalçam tam olarak oturan Garen Bey'in kucağındaydı. Sertliğini kasıklarımda hissedebiliyordum. Ahhh ne utanç verici bir pozisyon! Hala yerde duran ayaklarımdan güç alarak kalkmaya çalıştım. Kalkmaya yeltenmemle Garen Bey'in elini açıkta kalan uyluklarımda hissettim. Çok yakındı! Yutkundum ve telaşla "Ne yapıyorsun?" diye bağırdım.

Sakinliğini koruyarak elini dizlerime doğru hareket ettirmeye başladı. "Lütfen, sadece birazcık yanımda kal." Sesi gerçekten üzgün çıkmıştı, ama yapamazdım. "İşe geri dönmem gerek. Bırakır mısın?" Tekrar kalkmaya çalıştım ve bu sefer ellerimle koltuktan da destek aldığım için kalkmayı başardım.

Arkama bakmadan hızlıca bara doğru yürümeye başladım. Engin Bey'le göz göze geldiğimde yanaklarımın kızarmasına engel olamadım.