Midnight Love

-11✅

For my dearest friend: Aijemie

"Ha! Huli ka!" Malalas at nakakiritang sigaw ko nang makita si Callee sa pinagtataguan niya, marahas namang umubo si Callee at tumaw din kalaunan.

Napaigtad naman ako nang pumasok si Doc at sinabing kailangan niya akong kausapin ng kami lang, may isang nurse naman ang lumapit sa'min at inalalayan si Callee pabalik sa kwarto niya, at kami naman ni Dkc ay pumunta sa kwarto ko.

"Here's the result of the last week lab test. We need to under chemo you already." Bumigat ang pakiramdam ko nang ibulalas ni Doc. Trish 'yon. Lumamlam ang mga mata ko at lumuluhang tinignan si Doctora.

Napaupo ako sa higaan ko at doon tahimik na umiyak.

Nang dumapo ang dapit hapon ay lumabas ako sa kwarto at pinuntahan si Matthan, pero bago ko pa man maipasok ang sarili sa pintong nakabukas ng kaunti ay umilangawngaw ang boses niya at ni Martle.

"Sabihin mo nga sa'kin, Matthan. Si Asra na ba ang nakikita mo o si Era padin?" Tila namomroblemang tanong niya sa kaibigan, ako naman ay napantig sa narinig.

Kumabog ng malakas ang puso ko, dahan-dahan at tahimik kong ipinasok ang kabuuan ko sa pinto at hinintay ang sagot ni Matthan.

"I don't know," he mumbled in frustration, he grabbed his hair. "She's still here." Itinuro niya ang dibdib saka tinignan ang kaibigan na magkasalubong na ang mga kilay.

"Yan na ang sinasabi ko sa'yo, hindi mo pa kayang bitawan si Era pero alam mo sa sarili mo na mahal mo si Asra." Hinilamos niya ang sariling mukha. "What are you gonna do?"

"I love Asra... she's like a ray of sunshine for me. My yellow." Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko at pinaglaro ang mga daliri ko. "But Era..."

Sumilay ang masakit na ngiti sa mga labi ko. Tumango-tango ako at nagsalita. "Sorry..."

Mabilis na napaigtad patayo si Matthan at nagugulat na tumingin sa'kin, mula sa gulat ay napalitan ng nagpapamaunhin at nagsusumamong tingin ang mga mata niya.

Lumapit siya sa'kin at hinawakan ang dalawang kamay ko, ako naman ay sinusundan lang siya ng tingin habang tumitipon ang mga luha sa mata ko. Nakita ko namang tinapik siya ni Martle at naawang tumingin sa'kin bago lisanin ang kwarto dahilan upang manahimik ang buong silid.

Nagalakas loob ako at hinayaang tumulo ang unang luha mula sa mga mata ko. "M-mahal mo pa siya?" My voice cracks and quavers.

Hindi naman siya makatingin sa'kin at nakatitig lang sa mga kamay ko na hawak niya. Pumikit ako at hinawakan pabalik ang mga kamay niya. Nakita kong gumalaw ang mga balikat niya, tila piniga ang puso ko.

"P-pumunta ako d-dito para s-sana...bitawan kana," nakangiti ko mang sinabi 'yon ngunit parang madudurog ako nang mabuo ko ang mga katagang lumabas mula sa bibig ko.

He looks at me with hopefull look, he held my hand tight. The tears still flowing in his cheeks, umiling ako at humakbang palayo kahit na hindi pinaghihiwalay ang mga kamay namin.

Paulit-ulit naman siyang umiling kasabay ng mga impit na hikbi ko. "No, just be patient with me... I promise, Asra-"

"No need, Matthan. I'll always be patient to you. Hinding hindi ako magsasawa sa'yo." Sinabi ko 'yon ng hinahaplos ang pisngi niya kasabay ng mga luhang naguunahan sa pisngi ko.

"Wag mo'kong iiwan." Gumagaralgal niyang sabi dahilan para maramdaman kong kumirot ang dibdib ko.

Umiling ako. "Sana bago mo'ko pinapasok ng tuluyan sa buhay mo ay handa ka ng pakawalan ang nakaraan mo. Dahil hindi lang ikaw ang nahihirapan sa sitwasyon ngayon." Kalmado ngunit may kasamang sakit ng loob kong sagot sakaniya. "Alam kong h-hindi ko siya mapapantayan p-pero sana naman naging totoo ka sa'kin,"