[ TARUMAR ] +18

" Son ve Baslangıç "

Bir selamdı hayatınızın her yeni kişisi.
Ve onu bilemezsin,nedir, kimdir..
Ama en önemlisi neyindir ve neyin olacaktır...

Her son yeni bir başlangıçtır..
Ve her yeni başlangıç bilinmez bir yoldur..

🍁•Bölüm 1 •🍁

Öylece kalakaldım..

Nefes alamaz oldum.bir damla göz yaşı önce yanaklarıma ardındanda beyaz gömleğime kavuştu.kelimelerim kalmadı. Günahlarım boynuma dolandı. kilitledim tüm bedenimin odalarını. Gözümün önüne geldi tüm anıları bir anda. Yeni yeni uzayan sakallarımı sıvazladım.

İşte bitmişti tüm hayatım. Bir köşede ölmeyi bekleyecektim.Annemin yanına gitmeyi bekleyecektim. Buna yenilmek mi demeliyim yoksa ölmek mi?acryordu sol yanım. Artık geceleri üzerimi örtmeye gelecek, içim daraldığında sanılacağım,ince giyindim diye söylenecek, en sevdiğim tatlıyı yapacak,gözlerimden öpecek,
ne zaman bir gelinim olacak,diye tutturan annem yoktu.Boğazıma gelen hıçkırıklı acıyı itemedim geriye ve hastanenin koridorunda yankılandı ağlayışım.

Paslı bir çivi saplandı göğsüme.Bir sızı doldu yüreğime. Adam olmayı becermistimde annemi kurtarmayı becerememiştim.

Göz yaşlarım böyle bir yara açamazdı bana hiç.Ağlayamazdım ben. Hayatımda tek yaşama nedenim annem,meleğim...

Melek olup uçmuştu.gözlerimden aşağıya yavaş yavaş akmakta olan yaşlarımı elimin tersi ile sildim.Sert çenem sıkmaktan ağrıyordu. Şimdi kalkıp bana"koca adam oldun ağlanır mi hiç!" diye somurtsaydı keşke...

Cama yaslandım.Sanki uyuyor gibiydi. Kalbi atıyordu ama bir daha asla uyanmayacaktı.beyin ölümü gerçekleşmişti.böyle söylemişlerdi o lanet doktorlar...

Anneciğimin toprağın altına, o daracık yere koymaya nasıl kıyardım ben?Nasıl o karanlık yerde yalnız başına bırakırdım.Nasıl onsuz yaşardım.Ne yapardım ben onsuz.. " annem..Bak ağlıyorum..Hadi,hadi kalk gözlerini aç" diye yakardım.Sanki kalkıp uyanacaktı..

Bi müddet gözlerimi kapayıp cama yasladim kafamı,

Kolumdaki el ile irkildim. Ve kafamı o tarafa çevirdim.Annemin doktoru

idi..

"Talaz bey..Bildiğiniz üzere annenizin beyin öl-"

Elimi kaldırıp cümlesini durdurdum ve yarıda kestim.Benim anneme yakışmıyordu o kelime..

"Lütfen sadede gelin doktor bey."

Doktor çekingence kafasını salladı.

"Anneniz Bize imzalı bir kağıt bırakmış.İçinde organlarının bağışlanmasını istediği yazıyor. Ve size danışmak istedik.Eğer sizde onay verirseniz organları bağışlanacak."

Doktorun söyledikleri boğazıma durmuştu.Yutkunamadığım yumruya rağmen çattım kaşlarımı.Annem bunu Nasıl isterdi.. Güzel annem bu dünyayı terk etmeden önce bile birilerine umut olmak istemişti...Ama annemi delik deşik edeceklerdi. Gözlerim dolarken doktor kendi sınırlarını aşıp içtenlikle omzuma dokundu.

" Halinizi anlıyorum Talaz bey. Ancak,şöyle düşünün.Anneniz başka bedenlerde yaşayacak ve inanın kahraman olacak. O kadar çok sizin gibi bu camın ardında yaşamayı bekleyen insan varki.."

Yüzüne baktım.Haklıydı.Bu acı kimsenin başına gelmemeliydi.Ama annemin parçalarını nasıl verirdim bir başkasına. Annemin her parçası değerliydi.Fakat bu annemin isteği ise ne gelirdi elimden...