[ TARUMAR ] +18

" Özlemek "

Küçüklüğümü koydum sana,
Ve gençliğimde karıştım senin sokaklarına, Ve senin hasretine yandım...

••🍁BÖLÜM 2••🍁

Kucağıma doğru oturan Ceyda' ya baktım. Kendimden geçtiğimi zannediyordu aklı sıra.Bense 6 şişe bira bitirmeme rağmen hala bilincimi yitirmemiştim.Annemin acısı ikinci haftasında büyük baş göstermişti.Yoklugu her yerdeydi..kendime gelemiyordum. Ölmek istiyordum.Sarılmasını,gülümsemesini istiyordum.Neşe saçan sesini...

İlk hafta kabullenememeyle geçerken, ikinci hafta herşeyin farkındalığı üzerime çökmüştü. Özlem tüm hücrelerime tanıklık ederken kucağıma oturmuş kadını sert bir şekilde kendime çektim. Dudakları dudaklarımla buluşurken, biraz olsun aklımdan def etmek istedim annemin yokluğunu. Elleri ensemdeki saçları bulurken annemin saçlarımı okşadığı geldi aklıma. Ense saçlarım uzadığında eline makas alıp kesmek isterdi.tatlı küçük anımız aklımı boğmaya başladığında.Dudaklarımı çekmeden, yüzümu buruşturdum. Ardından ellerini omzuma yerleştirdim.

Dudaklarım dudaklarında iken hiçbir tat almıyordum.Hiçbir zevki yoktu.Öpüşmeyi biliyordu ama bende işe yaramıyordu.Ne işi vardı kucağımda? Elbette para. Paragöz insanlar,aç gözlü kadınlar, Aç gözlü adamlar...Parayı seven insan,insan sevemezdi ki.Dudaklarımı ayırıp üzerimden ittim. Koltuğa doğru otururken, ben ayağa kalktım.Endişeli gözlerle bana bakıp oda ayaklandı." Talaz? Ne oldu?Daha devam edecektik." gözlerimi devirme isteğini bastırıp nefes verdim ve takımın ön cebinden nakit para çıkarıp masanın üzerine koydum." gerek yok Ceyda.kafesleyeceğin başka adam bul." kaşları havalanırken yüzsüzce yaklaşıp kollarını omuzlarıma çıkardı.

Omuzlarımı okşayıp; "sen gerilmişsin ama..Gel ben seni biraz rahatlatayım ha? Olmaz mı?" hala israr etmesi sinirlerimi bozarken cüzdandan biraz daha çıkarıp; " yeter mi bu kadar.Benden alacağın geceyi karşıladı mı?" masanın üzerindeki paraya göz atıp kollarını indirdi ve geri koltuğa oturdu." karşıladı saol." dediğine gözlerimi devirirken hemen odayı terk ettim. Hiçbir kadın bu muameleyi hak etmezdi.Ama böylesi kadınlar sevmeyi bilmediği içinde sevilmezlerdi.

Otelden çıkarken arabamı vale den alıp,Sürmeye başladım. Kafamdaki çınlama annemin masaj yapmamasından mıydı? Yada alnıma öpücük bırakmadığı için mi bilemiyordum.Annem vardı benim sadece her an yanımda..kafamın içinde dolanan cam kırıkları beynime batıyor ve düşünmeme engel oluyordu. Ruhumda bir yara vardı ve durmadan kabuk bağlamadan kanıyordu.Kalbimde bir yangı vardı. Şimdiden Kalbim yanıyordu.Kül oluyordu.Özlem böyle birşey miydi?Böyle acıtırmıydı. Toprağa koyarken benimde yanına yatmak ve gömülmek istemem miydi? yada sıcak ellerini yüzümde hissetmek,yada kırık bir gülümsemesine hasret kalmak mıydı?

Sesli bir şekilde frene bastığımda ayaklarım son anda bir köpeği ezmekten kurtarmıştı beni.Yürüyemeyen,yavru küçük bir köpekti.Annesi taşırken düşürmüş olmalıydı. Arabamı boşa alıp indim ve yavru köpeğe doğru yürüdüm.tam o anda kaldırımın diğer tarafında bir köpeğin kanlar içinde yattığını gördüm. Ardından dolu olan memelerini gördüğümde elimdeki yavrunun annesi olduğunu anladım.arabaya yürüyüp kapılarını kapatıp kilitledim.Köpeğin yanına hızlı adımlarla varırken yaşayıp yaşamadığına baktım. Hiçbir yaşam belirtisi yok aksine ağzında köpükler vardı ve dili dışarıdaydı.

Siktiğimin insanları! Ulan köpeği zehirlemişlerdi. Oda yavrusunu taşırken bayılıp ölmüş olmalıydı. Elimdeki yavru küçük küçük sesler çıkarırken kaldırdım.ve yüz hizama tuttum." seninde annen gitti öyle mi küçücük.Benimde annem yok.."saçmaladığımı düşünsemde umursamadım