LOTUS ÇİÇEĞİ♡ Kitap Oldu

♡ 1. BÖLÜM ♡

İlk göz ağrımı düzenlenmiş haliyle okumak isteyenler, buyursunlar efendim :)

Sosyal medya adresleri

Facebook grubu: _YabanCicegi_ & _LotusCicegi_

İnstagram grubu: kuzenlerdenhikayeler

Kendi hesabım: _rumysaa

*******

*******

Bir süredir birkaç adım ötede ki kalabalığa ürkek bir balık misali bakıyordum. Titremeye başlayan ayaklarıma komut gönderirken bir yandan da tam anlamıyla içeriye girmek için kendimi hazırlıyordum. Zihnimde canlanan o bakışlar ürkmeme neden oluyor olsa da kendimi toplamalıydım. Bunu yapabilirdim. Titremeden, ayağımı burkmadan, kimseyi takmadan oraya girebilirdim.

Ah sen neler atlatmış kızsın Erva. Bunu mu atlatamayacaksın! Sen güçlüsün bir kere. İstersen titremezsin. Titreme. Titreme kız!

Savaşa dalacakmışım gibi görünen bu sahne son derece masumaneydi aslında. Bir nevi savaşa da gidiyor sayılırdım. Kendimce tabii..

Kuzenimin kınası için buradaydım. İçeride ki yani biraz ileride ki kalabalık ise düşman olduğundan falan değil, sadece çoğusu oğullarına kız bakan teyzeler olduğundan çekiniyordum. Ayrıca utangaç biriydim, o kadar kalabalığın içerisine tek başıma girmek birazcık çekinmeme neden oluyordu.

Mafya filminin yahutta korku filminin en heyecanlı sahnesi falan değildi yani.

Sevmiyorum o bakışları ne yapayım. Kendimi indirime giren bir kıyafetmiş gibi hissediyorum. Herkes indirime giren mağazaya hücum eder ya hani. Erkek anneleri, teyzeleri, halaları, nineleri de kınalara, düğünlere hücum ediyor sanki. Belki duyanlar bu konuda gülebilirler bana fakat bu konu tartışmaya kapalı benim dünyamda.

Sevmiyom arkadaşım!

Annem sağolsun arabadan iner inmez salona giriş yaptığı için sap gibi dikiliyordum hala salonun girişinde.

Tek başıma. Yalnız. Ürkek ve titrek. Ama ne olursa olsun güçlü.

Fazla olamasamda şu anlık, olsun...

Bir anne neden kızını tek bırakırdı ki böyle zamanlarda. Üzerimi düzelttikten sonra topuğa takılan, elbisenin eteğini kurtardım.

Mor renkli, belden oturtmalı uzun elbisem, terziyle küçük tartışmalar yaşamış olsamda güzel olmuştu. Sevmiştim elbiseyi ve topuklu ayakkabıların mahvetmemesi için tüm gece dikkat edecektim. Üzerime feracemi geçirdiğimden rahat düzeltemiyordum burada.

Tekrar diklenerek tüm cesaretimi topladıktan sonra kalkışa geçtim.
Yolcu yolunda gerekti. 

Haydin cesaretim gidiyoruz...

"Erva, beni bekle. "

Bekle cesaretim, yeni yolcu geldi. Ah kurtarıcı bir melek geldi.

Evet... Kurtarıcım olan bu melek kuzenim Büşra'dan başkası değildi. En iyi sırdaşım şimdi de en iyi kurtarıcım olmuştu.

"Erva haydi yürü. Tuğba çok kızacak, yeterince geç kaldık zaten kızın kınasına."

Büşra ise bana nazaran daha aceleciydi anlaşıldığı üzere.

"Çok şıksın bu arada..."

Tam yanımda, benden uzun boyuyla belirdikten sonra beğenisini de sundu.

"Ah senin yanında pek lafı da olamaz ama."

Bir beğeni de benden o zaman. Like, like...

"Teyzemde seni mi tek bıraktı?"