Chapter 2

480 38 12
                                    

"Alam mo ba ig no'n?" I asked which made them raise a bow. "Bakit mo tinatanong?" pananong nila pabalik habang tinititigan akong maigi gamit ang nangungusisa nilang mga mata.


"Hulaan mo," walang kwenta kong sambit, dahilan kung bakit ako kinaltukan. Inilabas ni Zai yung phone niya, tsaka pumipindot pindot.

"@naomivsco," ika ni Zai. "Deserve ko ng award dahil dito." pagmamayabang niya. "Kahit contact number niyan, ibigay ko."

Tumango tango ako. Siguro ichecheck ko nalang later. Wala naman akong balak mangstalk, medyo lang. Sometimes I don't know where Zai is coming from. I don't even know where she gets this information. I flourished. Hindi naman ako inggrata. Nagkwento pa kami ng iba't ibang plano para sa school year na to, kabilang na ron ang mga pagrereklamo nila. If it wasn't that delinquent who bothers Amelia, yung competitor ni Zai yung kasunod.

Later on, we had to go to class. As usual, I was the lead for the recital. Kakasabi lang sakin na bukas na raw yung botohan ng class officers. It doesn't really matter to me. I walked through the hallway. That was, until may kumalabit sakin,

"Pumunta ka raw sa gym mamaya. Someone asked me a favor to tell you."

Kasunod ron ay ang pagtataka ko. "Who told?"

"Hindi ko kilala. Basta pumunta ka raw." walang kwentang pagliliwanag ng kakilala ko. I rose a bow, then she shrugged. Pagkatapos non, I continued. Sa calculus ko lang nakikita si Talia. Oh talaga ba, sinong may pake.

I considered responding on what I have told earlier. For sure, it would ruin my reputation if I didn't. I sighed.

When I finally went to the gym, I saw a girl on the bleachers. She's probably waiting for someone while holding a rose. As expected. Noong nakita niya ako, mukhang nanlamig yung buong katawan niya. Mukha siyang kinakabahan, dali dali siyang lumapit sakin.

"Goodafternoon, Xiara. As you can see.." Tangina.

"..the first time I saw you, I liked you. To be honest, I confessed to clear up my thoughts. It doesn't matter.." Tangina talaga. "It was loving to see you from afar, but now you're in front of me, na nakikinig sa nararamdaman kong matagal ko nang kinikimkim, makes me feel satisfied.." Tangina sagad.

When I figured she was done, I smiled. "Thanks, I appreciate your courage to confess.." ika ko. Kaso ang kasunod non ay ang pag pawi ng ngiti niya, "..but I'm not interested."

She looked disappointed, but forcefully smiled. She looked like she'll cry in any while, I felt bad, thus, "Still, I hope you find your own." hinawi ko yung buhok niya sa tenga. She nodded, then bowed, and immediately left. Isang tao nanaman ang napaiyak ni Yvonne.

After that incident, sinundo na ako ni Manong. Inayos ko na ang gamit ko para makapag review ako ng maayos mamaya para bukas. At dahil isang gago yung educator namin sa General Biology, binigyan niya agad kami ng project first day palang. Actually, we had 2 weeks to accomplish that but I wanted to get extra points. Balak ko sanang maagang matulog mamaya kaso kailangan ko nang simulan iyon. Tangina talaga.

Up until 2AM, gising pa ako tapos kalahati palang yung nagawa ko.
Bukas ko nalang siguro itutuloy. I took a deep breath, at ibinalik sa lalagyan yung mga kalat rito. Then suddenly remembered about Talia. I took out my phone then scrolled at instagram. Pati rito ang daming umaamin sa dms, putangina.

She's lowkey famous talaga huh.

naomivsco       10       20     9,872

Hopeless (Ashtonevillamore Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon