The Blood Sucker (SaiDa FanFic Story)

Chapter 12

The Blood Sucker
(SaiDa FanFic Story)

Chapter 12: Ang Regalo

Jihyo's POV

Currently, nandito ako ngayon sa sala at naglilinis. Katatapos ko lang din maglinis sa ibang parte ng bahay at pati na rin sa labas. Si Daniel, May kung anong kinakalikot sa bodega. May kung ano raw siyang napansin dun. Hindi naman  importante masyado pero talagang titingnan niya raw. Sa kanya nagmana ang bunso namin sa pagiging curious.

"Jih! Tingnan mo toh." Saad niya habang papalapit saakin habang hawak ang isang kahon. Siguro, pwedeng magkasya ang haggang sa tatlumpung pulgadang mahabang bagay dito at kalahating talampakan na laki na bagay. Nababalot pa ito ng tela at mukhang luma na rin.

Inilapag niya yun sa mesa sa sala at ipinakita sa akin.

Inilabas niya roon ang mga kakaibang bagay na hindi mo papaniwalaang meron pa rin. Mga lumang bagay yun at mukhang sa mga magulang niya pa.

Sa lahat ng bagay na nandun sa kahon, isang kakaibang espada ang pinakatinuunan namin ng atensyon. Ang ganda kasi ng disenyo. May iba pang patalim ang naroon.  Karamihan gawa sa pilak. At may mga nakasulat na mga salita sa mga talim nito. Hindi ko maintindihan, parang Latin.

~~

"Daniel!! Anak!! Pakitulungnan nga kami dito!!" Pagtawag sa kanya ni Mama mula sa labas.

Dali-dali namang itinago ni Daniel yung kahon sa isang tabi at lumabas.

Sumunod naman ako at nakita kong may kasama silang lalaki. Puno ng sugat ang katawan nito.

"Dalhin natin siya sa guest room. Daniel, pakihanda ng mga gamot, pati na rin isang palangganang tubig at pamunas." Utos ni Mama sa asawa ko.

Agad naman itong sinunod ni Daniel at sila naman ay inalalayan ang lalaki paakyat sa kwarto.

Sumunod naman ako kay Daniel at tinulungan siya sa mga dala niya. Pagdating namin sa kwarto kung saan nila dinala ang lalaki ay sinimulan na rin ni Mama na linisan at gamutin siya.

Napatingin naman ako sa anak kong si Sana na alam kong nag-aalala ang mukha niya pero may kaunting inis pa din. Nilapitan ko ito at tinanong.

"Bakit ganyan ang mukha mo? Nakakaawa ang kalagayan ng lalaki pero yang mukha mo ay nakikitaan ko ng inis."

"Naaawa naman po ako sa kanya pero hindi ko pa rin nakakalimutan ang araw na ininis niya ako. Parang pinapamukha niya sa akin nun na di ko kayang bilhin yung kwintas na nakita ko. Sinong hindi maiinis dun? Ang yabang niya."

"Tama na yan. Halika na. Dun na lang tayo sa baba. Tulungan mo ako sa paghahanda ng tanghalian natin."

Nauna akong lumabas at sumunod naman siya.

Ito na ang pangatlo naming araw dito sa San Lorenzo. Pero parang isang Linggo na rin kami rito dahil sa dami ng nangyari.

Unang dating pa lang namin dito, nawala silang magkapatid.

Sa pangalawang araw, nakita na namin sila at nakilala pa namin ang pamangkin ni Mama at ang mga nakakatuwang kaibigan nito.
Sa kanila ngang lima, si Nayeon ang pinakakinaaaliwan ko. Kita ko sa kanya ang aking kabataan. Pati na rin ang tinginan niya sa anak ko ay kapansin-pansin. Hindi ko maitatanggi na parehong-pareho kami.

Sumunod pa ang paglusob ng mga nakakatakot na grupo ng  mga tao kagabi. At ang pagdating ni Kuya Matteo.

At ngayon naman ay ang lalaking dala nila. Siguro ay nakaharap niya rin yung kagabi.

FAST FORWARD

Gabi na at naghahanda na kami ngayon ng aming hapunan. Pero wala si kuya Matteo.

TIME SKIPPED