Siz: Ömrüüüüm.
Siz: Kurt bakışlım.
Siz: Ölümcül bakışlarında hayat bulduğum.
Siz: Kaslı kollarında uykulara daldığım.
Siz: O bal dudaklardan bir öpücük aldığım.
Siz: Hayatım.
Siz: Yakışıklım.
Siz: O nasıl bir asalettir.
Siz: O nasıl bir ferasettir.
...
Asker kurgusu paylaştım yeni, bakarsanız sevinirim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oy vermediğiniz bölümlere dönüp oy verirseniz çok mutlu olurum.
Bölüm sonunda görüşürüz, iyi okumalar ^^
Mine'nin anlatımıyla:
Alperen, daha önce hiç görmediğim bir soğuklukla mesaj atmıştı dün gece. Benimle konuşmak istediğini söylemişti. Eğer o söylemeseydi ben söyleyecektim onunla konuşmak istediğimi. Bu saatten sonra bir şey değişmeyecekti ama yine de konuşmalıydım.
Simge'yle sevgili olduğu günün üzerinden dört gün geçmişti. Her gün ortalık yerde el ele tutuşup kol kola yürüyorlardı. Alperen gibi biri aşkını herkese açmak istemez sanıyordum ama hiç de benim düşündüğüm gibi değildi. Sanki sırf birileri görsün diye sevgililermiş gibi davranıyorlardı. En çok da Simge... Sınıfta sürekli Alperen'i anlatıyordu.
Yok Alperen bana şöyle aşık, böyle aşık. Birbirimizi deli gibi seviyoruz...
O kadar çok gıcık oluyordum ki ona, saçını başını yolsam içim rahat etmezdi herhalde.
Simge'ye olan öfkemi salatalığı ağzımda düşmanımı çiğnermiş gibi çiğneyerek hafifletmeye çalışıyordum ama nafileydi. Zaten pek de iştahım olmadığı için hızla annemlerle vedalaşıp evden çıktım. Ben okula doğru yürürken telefonumun çalmasıyla duraksadım. Arayan kişi Sinan'dı. Muhtemelen yine 'dile benden ne dilersen' demek için arıyordu. Onların barışmasına vesile oldum diye sürekli beni ödüllendirme çabası içindeydi. Hatta öyle ki onun sayesinde kilo almıştım. Her teneffüs ellerinde yiyeceklerle sınıfa gelip kendince beni ödüllendiriyordu. Çikolatadan soğumuştum dört günde.
"İyiyim sağ ol Sinan. Sen nasılsın?" Yalandı, pek de iyi değildim. İlk günkü kadar kötü de değildim ama... Anladınız işte siz, iyi değildim.
"Boşver sen beni. Sana anlatacaklarım var." Heyecanlı sesi bir şeylerden kuşkulanmam gerektiğini söylerken sözlerini tamamlaması için sessiz kaldım.
"Düşündüm taşındım sana bir iyilik yapmaya karar verdim."
"Zaten günlerdir yapıyorsun Sinan. Ne yaptın bu sefer komple kantini mi aldın!?" Histerik bir kahkaha döküldü dudaklarımdan. Yapmış olabilirdi. Hem zaten göstermek istediği kadar kötü biri değildi Sinan. Hatta ülke ortalamasının çok üstündeydi iyilik seviyesi.
"Yok, daha güzel bir şey yaptım. Gittim Alperen'e seninle neden sevgiliymişim gibi davrandığımı anlattım. Ve güzel bir haberim var, buna çok sevindi."
