DALYA•

2. Bölüm

Tekrar Hoşgeldinizz!

Uzun Süredir Yoktum Ama Artık Tekrar Burdayım

1. Bölümde Ufak Değişiklikler Yaptım Tekrar Bir Göz Atarsanız sevinirim.

Keyifli Okumalar Bebeklerim <3

__________

"Baba!" İçeriye temkinli adımlar atarken gözüm aralarından en büyük olduğu belli olan sarışın adama kaydı babamdan baya uzun geniş omuzlu olan adam dolu olan yeşil gözlerini üzerimde gezdiriyordu daha çok süzüyordu.

"Dalya" Annemin sesiyle kendime geldim. Gözlerimi adamdan zor koparsamda ellerini bağlamış anneme çevirdim. Şaşırmış gibi değildi babamın kartından aldığım uçak biletinden haberi olucağına imkan veriyordum ama annemin bana her türlü laf söyleyeceğini eminim. Kendini şuan bile zor tuttuğu belli ayağını yere vurması, kollarını bağdaştırıp dik dik bakması onun her an patlamasına işaretti.

Onu umursamadan tanımadığım erkek tayfasına döndüm. Tek tek incelemek istesemde gözlerim tekrar o adamla kesişti, o kadar fazla duygu barındırıyordu ki gözleri kendimi... bilmiyorum işte beni çeken birşey vardı.

Babamın kollarını belimde hissetmemle kollarının arasında ona doğru dönüp kendimi ona yasladım.

"Hoşgeldin küçük hanım, anneanneni gördün mü?" Kafamı iki yana salladım.

"Onun katına çıkarken sizi gördüm bend-"

"Sende odaya dalmak gibi bir saygısızlık örneği gösterdin herhalde!" Annemin sözümü kesmesine alışık olduğum için tepki vermeden cevap verdim.

"Tam olarak öyle." Suratımda onun gıcık olması için yaptığım bir gülümsemeyle kaşlarını daha çok çattı. Ona anlayışımı son birkaç ayda kaybetmiştim onun bana tavırlarından dolayı çok bile dayandığımı düşünüyorum. Ondan çekinmek onun daha fazla üstüme gelmesine sebep oluyordu bunun çözümünü onu geri püskürterek buldum.

"Anneanneni görmeye çık sonra seninle birşeyler konuşucaz." Konuşucaz derken annemi baştan sona süzdüm genelde konuşmak yerine bağırmayı seçiyordu.

"İkiniz mi?" Gözüm hala babamın üstündeydi bana cevap vermek yerine küçük bir kafa işaretiyle cevap verdi.

"Ne hakkında?" İkisi de baya ciddi görünüyordu ki babam genelde annemle aramızda ki elektriği yumuşatmak için biraz daha esprili yaklaşırdı.

"Dalyacım şimdi değil önce anneannenin yanına çık."

"Tamam ben çıkıyorum."kimseye bakmadan odadan ayrılmak mantıklı gelen bir fikir olsa da odada da bulunan ikizlere bakmak gibi bir hata yaptım. İkisininde o iri adam gibi baktığını görünce adımlarımı hızlandırıp odadan ayrıldım. İnsanların bakışlarını üstümde görmek bile beni gererken beni bu kadar dikkatli incelemeleri...

Anneannemin odasının önüne gelince kapıyı çaldım hiçbir ses gelmeyen odaya girdiğimde anneannemin uyuduğunu gördüm. Yanına yaklaştığım gayet iyi görünmesi içime bir nebze su serpti başka bir manzarayla karşılaşmaktan deli gibi korkuyordum, elimin bir tanesini beyazlamış saçlarına götürdüm o kadar yumuşaktı ki hep çok iyi bakardı saçına ne kadar dedemi tanımasamda anneannemin saçlarına bu kadar iyi bakmasının sebebi olduğunu biliyorum.

Odanın içinde durmaktansa hastanenin büfesine gitmek daha mantıklı geldi tabi böyle bir hastanenin içinde anca restoran felan olur diye düşünmekten kendimi alamıyorum. Birşeyler yesem iyi olur çünkü gerçekten açıkmıştım.

Hem cafe hem restoran gibi gözüken, hastanenin içine göre daha fazla renk kullanılmıştı. Genel olarak antrasit ve mavi tonlarıyla gerçekten iyi bir iş çıkmıştı ortaya.