"Hon" utal ko.
Nilibot ko naman ang paligid ko habang unti unti triny na umupo.
"Hey, shh. Higa lang hon" sambit nito tsaka inalalayan ako para humiga ule.
Baliw ba siya.
Napaikot nalang ako ng mata bago ito titigan.
Habang unti unti ko kinukuha ang lakas ko may pangalan na biglang nagpop sa utak ko.
"Miguel"
"Miguel.. Si miguel" utal ko.
Agad naman lumapit si mico saakin tsaka hinawakan ang kamay ko. Pinakalma naman niya ako agad.
Nasan siya? Siya nagdala sakin dito ah.
"Hon, si miguel nasan?" naiiyak kong tanong.
Pero hindi ito maski makatingin saakin.
"Hon, please tell me where he is please" i pleaded. I even tried to stand up kaso pinipigilan niya ako.
"You will be okay hon, you will be okay" pagpakalma nito saakin.
Pinikit ko ang aking mga mata para kumalma. No, baka nandyan lang sa labas bumili lang siguro sya.
Yes tama, convince yoursef keanna. Nandyan lang siya.
Baka bumili lang sa National Bookstore.
Pagkamulat ko sa aking mga mata nakatayo na si Dr. Liezel saamin. May hawak itong envelope.
Inabot niya ito saakin at hinayaan ako na buksan at pagmasdan ito.
It say's 'Congrats mommy"
Mommy. Does that mean. Im, im
"You are pregnant, Keanna. 4 weeks . So i suggest na wag ka muna masyado mastress."
I'm pregnant. I'm fucking pregnant.
Dali dali kong hinalikan si mico, kasabay ng pagtulo ng mga luha ko.
I want him to know, he will be an uncle.
"Hon, lets call them. Come on sabihin natin sakaniya. " pag mamakaawa ko.
Pero hindi parin ito umimik.
No. Don't tell me.
"He's gone ke. He left. 5 mins ago"
YOU ARE READING
HIS EMERALD EYES
Short StorySS# 3 Maybe I loved you too early and maybe u loved me too late -Divina. A story about how love can be reckless to the point that everyone could be willing to sacrifice themselves just for someone to be happy.
