Acı Kahve

Bölüm 19 : Sevda Veremi

Bir damla gözyaşına sığar bazı sevdalar..

******

"İyi geceler oğlum . Seninle konuşacaklarım var . Gel biraz terasta oturalım.."

"Bir sorun mu var ?"

"Hayır. Seninle önemli bir konuda konuşmak istiyorum sadece."

"Peki . Buyur geçelim baba."

Terasa geçtiklerinde konuya nasıl başlayacağını bilemiyordu Mehmet Bey. Hafiften boğazını temizleyip başladı konuşmaya..

"25 yaşındaydım senin gibi.. Ben , ben onu çok seviyordum.."

Babasının sözlerinden annesinden bahsetmediğini anlamıştı Dilsar . Sessizce dinleyip babasının devam etmesini bekledi..

"Helin.. O çok farklı , çok güzel bir kızdı.. Yemyeşil gözleri siyah saçlarıyla herkesin ilgisini çeken.. Ama kalbinde yalnızca bana yer veren ceylan.. Biz birbirmizi çok seviyorduk. Öyle ki ben Helin için herşeyi göze alırdım.. O da benim için.. Ölümü bile.."

Son sözleriyle sesi iyice alçalan Mehmet Bey gözünden akan bir damla yaşa engel olamadı..Babasının hâlini gören Dilsar ona bir bardak su uzattı.Aklı çok karışmıştı .

"Ben annenle severek evlenmedim evet . Helin ile evlenmek istiyordum . Çok seviyordum onu. Ama babası onu başkasına verdi. Helin karşı çıktı istemiyorum diye ama, ama dinlemediler onu .Eve kapattılar, hırpaladılar. Düğüne bir hafta kalmıştı, ben onu kaçırmak istedim ama beni de engellediler . Dövdüler, tehdit ettiler.Benim kendi canım umurumda değildi ama Helin, onu tehlikeye atamazdım. Helin buna daha fazla dayanamadı. Bir gün evlerinin önünde kalabalık görünce ,düğünü erkene aldılar sandım. Sonra annesinin ağırlarını duydum. Helin can-canına kıymıştı.."

Babasının hızlanan nefesleri ve kan çanağına dönen gözleriyle ne yapacağını şaşırdı, sadece bir an.

"Baba, iyi misin ?"

"İyiyim oğlum ." diyerek derin bir nefes aldı Mehmet Bey. Kendisini toparlaması lazımdı, yoksa bu konuşmayı sonlandıramazdı. İlk ve son defa bahsediyordu Helin'den.. Ömründen , yüreğinden, mahşerinden...

"Oğlum sevda veremi bir defa bulaşır insana..Ben bu veremi yüreğimden kanayarak taşıdım.Çok zor toparlandım . Bu gün bile Helin'imin annesinin ağıtları , feryatları çınlar kulağımda. Hatırladıkça yine o güne dönüyorum.Can acısı geçmez evlat . Bak ben ilk gün nasılsam öyleyim . Ama bir şekilde devam etmek gerekir. Bak annenle ailemin isteğiyle evlendim. Sevmedim mi ? Sevdim , aşk değilse de saygı , sevgi vardı . En önemlisi annen bana sizi verdi. Onun için sevdim anneni.Biliyorum Evin'i seviyorsun. Ama gitti. Nedenini sorduğumda gitti dedin sadece.Bak bu yolun dönüşü yoksa sana bir teklifim olacak."

"Baba sakın ! "

"Kesme sözümü de dinle . Dicle ,sana karşı boş değil belli oluyor haraketlerinden. Ben sana sormadan , bir şey yaptım. Mustafa Bey'le konuştum ."

"Ne yaptım dedin. BABA BANA SORMADAN NASIL YAPARSIN BÖYLE BİRŞEYİ? "

Dilsar sonunda dayanamayıp sesini yükseltmek zorunda kaldı. Bunu nasıl yapardı ? O kimseyi istemiyordu ki hayatında . Evin'in hayali yetiyordu ona. Dicle'ye nasıl umut verirdi ?

"Dilsar sakin ol! Bak oğlum bir dinle ."

"Dinlemek istemiyorum baba ! Bu konu burada kapandı . Ben kimseyi istemiyorum."

Deyip hışımla çıktı odasına. Kendisini soğuk suyun altına bıraktığında, bütün hücreleri uyuşmuş gibi hissediyordu. Canı acıyordu , çok acıyordu...