နှင်းဆီထပ် စူးရှသောမိန်းမသားများ

စာေရးသူ အမွာစာ

စာစုတို၊အက္ေဆး ေတြကို မွတ္မွတ္ရရဆိုရင္ 2017
ေလာက္မွာ ကိုယ္fbေပၚမွာ စၿပီးေရးခဲ့တယ္။ ဆို႐ွယ္မီဒီယာ
ေပၚမွာ စစသံုးခ်င္း စဥ္းစားမိတာက ငါ စာစုေတြ အက္ေဆး
ကဗ်ာေတြေရးခ်င္တယ္ေပါ့။

ကိုယ့္အေဖက ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝတၱဴ
စာေရးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔စာရင္ စာစုတိုနဲ႔အက္ေဆး
ကဗ်ာေတြေရးရတာပိုၿပီးသေဘာက်တယ္။အဲ့အခ်ိန္က လူ
ငယ္အရြယ္မို႔ စိတ္ေတြကလြတ္လပ္တယ္၊အေတြးအေခၚေတြ
အရမ္းေကာင္းတယ္...ဒါေပမဲ့မရင့္က်ပ္ခဲ့ဘူး။အဲ့အခ်ိန္က
စာစုတိုနဲ႔အက္ေဆးကဗ်ာေတြ အမ်ားႀကီးေရးျဖစ္ခဲ့တယ္၊လူ
ႀကိဳက္ၾကတာေတြလည္း႐ွိတယ္။ ဝတၱဴေရးတဲ့ဘက္ကိုကူး
ေျပာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ကဗ်ာေတြနဲ႔စာစုေတြကေဝးကြာသြား
တယ္။

အခ်ိန္ရရင္ ငါဝတၱဴေရးမယ္upမယ္အာ့လိုေပါ့၊ၾကာေတာ့
ကိုယ္စိတ္က မြန္းက်ပ္လာတယ္၊ ကိုယ္က ဇာတ္လမ္းတစ္ခု
ေရးမယ္ဆိုအရမ္းစိတ္ႏွစ္မိတယ္...Fic တစ္ခုထက္မဟုတ္
ပဲ ကိုယ္တို႔ငယ္ငယ္ကဖတ္ဖူးတဲ့ ဝတၱဳစာအုပ္ေတြအတိုင္း
ေရးရတာပိုသေဘာက်တယ္။ခ်စ္ႀကိဳက္ကြဲညားထက္ ဇာတ္
ကိုအမ်ိဳးမ်ိဳးလွည့္တာကိုႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္တယ္ေရးလည္း
ေရးျဖစ္တယ္။

ဆိုေတာ့ ဘာျဖစ္လာလဲဆိုရင္ ကဗ်ာေတြစာစုတိူအက္ေဆး
ေတြနဲ႔ေဝးကြာသြားတယ္မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္လည္းဘဝ
မွာအခုထိအသက္႐ွင္သမ်ွပတ္လံုး လူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔စိတ္အမ်ိဳး
မ်ိဳးေတြၾကံဳခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခုခ်ိန္မွာ ရင့္က်ပ္ေနၿပီ။ရင့္က်ပ္ဖို႔အ
တြက္ေတာင္ေနာက္က်ေနတာ ကိုယ္ကအပ်ိဳႀကီးအရြယ္ျဖစ္
ေနၿပီေလ။

ထိုေၾကာင့္ စိတ္ေပ်ာ္ရာမွန္သမ်ွလုပ္ခ်င္တယ္၊ ေပ်ာ္မယ္ဆို
စိတ္ကိုဖြင့္ထားလိုက္မယ္...လူဘဝကတိုတိုေလးပါ..အခု
လိုေခတ္အေျခအေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ သူတစ္ပါးရဲ႕ပါး
စပ္ဖ်ားကစကားေတြကို နားေထာင္ၿပီး စိတ္ညစ္ခံ၊စိတ္ခ်ဳပ္
တီးခံေၾကာက္စိတ္နဲ႔႐ွင္သန္ဖို႔မသင့္ေတာ့ဘူး...႐ွင္လည္းမ
႐ွင္သန္ၾကပါနဲ႔၊မေသခင္ ေပ်ာ္နိင္မဲ့မွန္သမ်ွဖန္တီးပါ။

အခုုကေတာ့ ကိုယ္ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ စာစုတိုနဲ႔အက္ေဆး ကဗ်ာ
ေတြနဲ႔အသစ္ေလးေတြလည္းေရးမယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒီစာေရးသူက
ဒီလိုေလးေတြေကာက္ေရးေနတယ္လို႔ထင္ရင္လည္းထင္နိင္
တယ္။ ကိုယ့္ဘက္မွာ ေနမဲ့လူမ႐ွိရင္ ကိုယ္ရဲ႕လက္ေခ်ာင္း
ဆယ္ေခ်ာင္း႐ွိပါေသးတယ္။အဲ့လက္ဆယ္ေခ်ာင္းက အားအင္
တစ္ခုပါပဲ။