Dokunuşu çok uzun zamansız çağlarda arayın.. Umutsuz bir şehire uğramayan nefesler icin mektuplar ile yalvarınıyor. yaşamama izin vermedin sanki. Karanlık tepenin altına düşmez, hiçbir şey beni yeterince iyi hissettirmezken dokuz kat yerin altından cehenneme serbest dalış yapıyor. İntihar eden cümlelerin beni ilgilendirmiyorken bunu neden hala kişiselleştiriyorsun? Duvar tavanındaki aynalar formlarla dolu. Korktuğum şekiller bana beni yada evimi hatırlatıyor. Bir şarap nede bir yer çarpıyor seni. Beni eksik hissettiren bu umut kimin? Duvardaki ağaçlar, sanki bir elmanın losyonu. Çıkma teklifini reddetti mi enflasyonun konumu?
Duygularin sanki bir para avuçların ağlıyor. Saniyeler ile mutsuzluğun yüzüne gülücükler saçıyor mu? Kabul etmen gereken seyler var.
varsaymadigini varsaydigini varsayıyorum...
