Rüya (ARA VERİLDİ)

2K Özel

Medya: İrem Derici - Evlenmene Bak

***

2K olduk! Okuyan, oylayan herkese teşekkür ederiz.

Özel bölüm serimize devam diyoruz. İyi okumalar ;)

---

Asiye duyduğu şeye inanamadı. Gerçekten istemeye mi geliyorlar? Kim ola bilirdi ki? Doruk olmadığı kesindi. O olsaydı Asiye bunu bilirdi. Zaten Doruk onun istemediği bir şeyi yapmazdı, hep haber verirdi, sorardı. Daha bir saat önce onun yanındaydı. Böyle bir şey yapmak isteseydi ona söylerdi.

"İstemeye mi geliyorlar? Kim geliyor yenge?" diye sordu Asiye titreyen sesiyle. Alacağı cevapdan korkuyordu. "Şu bizim Selim. Bakkalın oğlu Selim." dedi Şengül neşeli sesiyle.

Selim ismini duyunca Asiye kalbinin sıkışdığını hissetdi. Böyle bir şey olamazdı. Selimle evlenemez. Doruku bu kadar çok severken ona bunu yapamazdılar.

"Hayır! Ben istemiyorum! Ben Selimle evlenmem, evlenemem!" Asiyenin sesi hala titriyordu. Bu sözleri söyledikden sonra gözünden yaş akmaya başladı. Ne zaman ağladı ki? Ne zaman gözleri doldu ki? Hiç birini hissetmemiş. Duyduğu şey ona o kadar ağır geldi ki, duyguları darmadağın olmuşdu.

"Sana soran mı var? Seni istemeye geliyorlar, bu kadar. Evlenmem falan triplerne girme sakın." Şengülün sinirli sesini duydu Asiye. "İSTEMİYORUM BEN! ANLAMIYORMUSUN? BEN SELİMLE EVLENMİYCEM!" diye Asiye bağırdı.

"Asiye, bak yetdi ama. Ben ne diyorsam o olucak, anladın mı? Selim seni istemeye geliyor ve sen onunla evleneceksin, o kadar." Şengül israr etmeye devam etdi. "İSTEMİYORUM DİYORUM! SELİMİ İSTEMİYORUM BEN! RAHAT BIRAK BENİ!" Asiye bağırmasına engel olamıyordu. Bu sözlerle birlikde ağlamasıda şiddetlendi.

"Eeeh, yeter! Bıktım senden ya! Evleniyorsun, bitti." "Babamın haberi var mı, ha? Babam biliyor mu? Benim istemediğimi biliyor mu? Söyledin mi ona?" Asiye yengesine hala kızgın olmasına rağmen soruları sakin bir şekilde sordu. Cevap alamayınca yine bağırmaya başladı. "CEVAP VER! BABAMIN OLANLARDAN HABERİ VAR MI?"

Kavgalarını duyan Kadir ve Ömer hızla yanlarına geldi. "Ne oluyor burda?" diye soran Kadire döndü Asiyenin bakışları. "Abi? Abi sen bari bir şey söyle ya. Abi beni Selimle evlendirmek istiyor ya. Ben istemiyorum, ama yengem beni anlamak istemiyor. Sen anlat ona abi. Lütfen abi." Asiyenin sesindeki caresizliği ikizi Ömer hissediyordu, ama ne diyeceğini bilemediği için abisinin sözlerini bekledi.

"Abicim, bak Asiyem. Selimi kaç yıldır tanıyoruz. Onunla birlikde büyüdün sen. Ailecek zaten aramız çok iyi. Senin iyiliğini düşünüyorum ve bence bu evlilik gerçekten en hayırlısı." Kadirin söylediği sözlere inanamadı Asiye. Sanki onun iyiliğini düşünen, onun yanında olan, ona güvenen abisi gitmiş yerine bambaşka tanımadığı biri gelmişdi. Asiye abisinin sözlerini sindiremiyordu, bir bıcak gibi kalbine saplandı sanki. O yüzden gözünden akan yaşlar yine şiddetlenmeye başladı.

"Sende mi abi? Sende mi benim mutluluğumu benden alıyorsun? Sende mi benim sevdiğim adamı benden alıyorsun? Hani hep benim yanımda olacaktın? Hani hep bana güvenecektin? Hani? Şimdi niye benim yanımda değilsin? Niye beni istemediğim biriyle evlendirmek istiyorsun, ha? Niye abi? Niye? YA NİYE BENİ ANLAMAK İSTEMİYORSUNUZ?" Asiyenin duyguları birbirine karışmıştı. Ne yapacağını bilmiyordu. Güvendiği abisi şimdi karşısına geçmişdi ve yalnız bırakmışdı onu.

"Asiye, bak ben senin iyiliğini düşündüyüm için bu evlilik en doğrusu olduğuna karar verdim. Ailecek seni destekliyoruz zaten. Selim kötü biri değil ki, hepimiz tanıyoruz onu. Tanımasak, bilmesek böyle bir şey söylemezdik." diye kendini açıklamaya çalışdı Kadir. "Ben istemiyorsam beni zorlayamazsınız. Ben Selimle evlenmek istemiyorum, bu kadar. Ben yanında mutlu ve huzurlu olduğum kişiyle evlenicem ve o kesinlikle Selim değil." diye ısrar etmeye devam ediyordu Asiye.