Chapter 12

103 11 4
                                    

a/n:UNEDITED! ayan ha capslock and bold letters para makita kaagad. means maraming errors maraming wrong spelling at maraming wrong grammar basta in short IMPERFECT okay.... ayoko ng comment ng comment ng hindi nababasa itong AUTHOR'S NOTE KO.. happy reading God bless us all!

COLOSSIANS 3:13 BEAR WITH EACH OTHER AND FORGIVE ONE ANOTHER IF ANY OF YOU HAS A GRIEVANCE AGAINST SOMEONE. FORGIVE AS THE LORD FORGAVE YOU.


Chapter 12

I FELT A TICKLING sensation something wet nanginiginig ang mga tuhod ko I felt like something is coming out from me na para bang inuubos nito ang inerhiya ko sa katawan I was in a foreign feeling reaching a zenith something pleasurable yet it making me damn crazy parang dinuduyan ako.

"hmmmm....." ungol hindi ako pwedeng magkamali ungol iyon I open my eyes and I remember what happen I was inside a room nakahiga ako sa kama its so dark hindi bukas ang ilaw pero naaninag ko ang isang malaking bulto na nasa paanan ko I tried to kick it ng mapagtanto kong tao iyon.

"get away from me" I shouted hinuli nito ang dalawang binti ko at hinila kaya napahiga ako ulit.

"good your awake... I don't fuck sleeping woman..." that voice I know that voice at bago pa ako makapagsalita bumukas ang ilaw at sumalubong sa akin ang mga mata iyon those eyes speak danger and before I can utter the word sakal sakal na ako nito.

"who the fuck are you! how dare you to fool me!" nanggagalaiti ang mga mata niya the foreveins in his hands and arms are showing telling that he was using force to suffocate me pakiramdam ko mapupugto na ang hininga ko at ang mga litid sa leeg niya ay nagpuputukan na tanda na sobrang galit niya is it my end ako na ba ang susunod kay Miss Andromeda? I close my eyes as I accept my fate.

"Boss nahuli na namin, napatay namin yung isa" narinig ko ang boses pabalya niyang binitawan ang leeg ko habol ko ang hininga.

"bantayan niyo yan babalik ako" mariing utos nito. narinig ko naman ang malakas na pagsarado ng pinto ng dalawang bantay at naiwan akong nakaposas sa kama hindi ko alam kung nasaan ako nasa Italy pa ba o dinala niya na ako sa pilipinas? Pero pakiramdam ko nasa Italy pa naman kami I pull my wrist and try to stand up nakatayo naman ako but I was still tangled to the bed post kahit na masakit ang mga kamay ko I need to escape to matter what hinatak ko ang kamay I try to freed my self from the handcuff na nakakabit sa kanang kamay ko tiniis ko ang sakit kahit na nagkanda dugo dugo na ang kamay ko all I was thinking was to get out of this place dahil alam kong wala siyang sasantuhin he would really get kill me I remember how his older brother killed their adopted sister kaya alam kong kayang kaya niya ring gawin sa akin iyon dahil katulad ng sabi niya I fooled him. Narinig ko ang pagalaw ng seradura nahagip ko naman ang flower vase nakaalis na rin ang kanang kamay ko sa handcuff but i felt the sting pain but it doesn't matter halos marigundon ang dibdib ko ng bumukas ang pinto.

"Aly!"

"Mira!"

"let's go aly!" hatak hatak ako ni Mira she has gun in his hands nakita ko kung gaano kaliksi si Mira sa pagkikipaglaban napatumba niya iyong tatlo lalaki.

"are you okay may ginawa ba siya sayo?" alalang-alala ang boses nito ng makasakay kami sa kotse.

"no.. wala naman" nilihim ko na ang ginawa nito kahalayan sa akin I don't want ira to feel guilty isa pa I am still virgin I know it.

"Juan Miguel was the new leader of their Mafia" pambabasag na balita ni Mira sa akin.

"a-anong ginagawa nila dito?"

"I guess... they are..."

"they are after me Mira..."

She sigh we need to go back as soon as possible Mira drove the car in a full speed. Napayakap ako kay Papa ng makarating kami sa bahay the mansion was now in full alert 24/7. Nasa kwarto ako ngayon at nakahiga na sa kama I still feel his tongue in my sensitive part he knows I am here... he really knows...nakatulugan ko na ang pag-iisip. Only to be awake when the tickling sensation I feel so hot and wet... am I dreaming? Nakumpirma ang pagdagan sa akin na hindi nga ako nanaginip

"How dare you to escape!" he shouted at tila isang sakong bigas ako na basta niyang lang pinasan sa kaniyang balikat.

"let me go...."nagpupumiglas ako dito habang pilit akong nitong kinakaladkad nakita ko ang mga tauhan na security na naka handusay sa loob ng mansion nagkalat ang mga basyo ng bala at mga dugo nahilo ako sa amoy ng dugo ang langsa nito naliliyo ako ng malala ko si Papa si Mira. Nakabaliktad ako pero kita koa ng napakaraming armadong lalaki na nakapalibot sa mansion namin and the blood are scattered anywhere I saw a man lumabas ang laman loob nito at utak I wanted to vomit. Nakarinig ako ng pagbukas ng pinto ng sasakyan and then someone tie my hand and feet and the other was putting a blindfold in my eyes and gag my mouth to keep me quiet...

"hmmmmm....hmmmppphhh..." naramdaman ko ang pag andar ng sasakyan...

"boss katulad ng sabi mo naubos na po namin silang patayin lahat..." I heard someone said to him

I cried when it put in my head that Mira and Papa was already died Juan Miguel Lanciego get his revenge to me.

May tumunog na cellphone. "Boss tumatawag daw po si Ma'am Abigail sa inyo" mas lalo akong napaiyak too think that he really did find me just to get even to me.

"yes mahal..." I heard her sweet words confirming it was Abigail the pain was lingering so much that I tried to think that its is just all a dream huminto nag sasakyan and strong arms was carrying me I tried to wiggle only to be silence in the nose with I know a drug for making me sleep.

Tears are keep coming out in my eyes as if I was slapped by the truth I am in the Philippines and I can feel my days are numbered in his hands isang de armadong lalaki ang pumasok.

"o pagkain mo" rinig kong sabi nito at lumabas din kaagad.

"pre bakit ba pinapakain pa natin yan eh diba papatayin din naman yan ni bossing?"

"hindi ko alam ang pinaplano ni Boss baka may balak pang pahirapan hanggang sa mamatay alam mo naman iyon walang pwedeng makapanakit kay Ma'am Abigail.

Nakatitig lang ako sa pagkain at hindi iyon ginalawa a day without eating made me drain but it was okay mas gugustuhin ko pang mamatay sa gutom I wanted to be with Mira and Papa if they are already killed what was my purpose ayoko ayoko na ring mabuhay.

3 days have passed I was still imprison here with no news about outside world hindi ko alam bakit hindi pa rin ako mamatay gayong tatlong araw na akong hindi kumakain should I still be thankful with life? pinilit kong magpanggap na tulog ng marinig ko ulit ang pagpasok ng armadong lalaki.

"tulog pre..."

"ilagay mo na lang dyan ang pagkain niya" ani nito they never lay a hands on me but thinking they are having a gun hindi iyon nagpakampante sa akin.

The aroma of the food lingering in my nose as if it was my favorite pasta dish bumangon ako at tama nga ako it was my favorite pasta tinitigan ko ang pagkain I was so tempted to eat but I reminded my self not to taste what if it has a poison? Hinawakan ko ang tyan ng tumunog ito nakaramdam din ako ng panlalamig nakita kong nakabukas pala ang aircon kaya pala kahit 3 araw na akong hindi naliligo I don't smell my self as stinky.

Alas syete na ng gabi for sure maya-maya papasok na naman sila at magbibigay ng hapunan ko should I be thankful? despite that being imprison they are still mabait to me at dinadalan ako ng pagkain no for sure I should not give hope and trust to them.

"pre tulog pa rin tingnan mo nga kung humihinga pa.." rinig kong sabi ng isa naramdaman ko naman ang paglapit ng isa sa gilid ko.

"humihinga pa umaalon pa yung tyan o.."

"hindi pa rin kumakain yan tatlong araw na patay tayo kay boss..."

"wag kang mag-alala mamaya ata darating si Boss si boss bahala sa kanya"

"mamaya bakit tapos na yung honeymoon nila ni Ma'am Abby?"

"siguro iwan na lang natin pati itong bagong damit..."

Dumilat ako pupunta siya ngayon? is this the day may last day in earth.

empressJIA

PS. NO TENTATIVE DATE FOR THE NEXT UD... STAY TUNED! YOUR COMMENTS ENERGIZED ME LUV Y'ALL.

The Juan's Mafia Legacy 3 (The Juan  and Only I Love)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें