.
.Unicode
"ချာတိတ်..ကိုယ်တခုလောက်မေးမယ်နော်..."
မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းလေးပေါ်မှာအနောက်တိုင်းဝတ်စုံနဲ့ထယ်ယောင်းကခပ်ဝိုင်းဝိုင်းအရိပ်ရတဲ့သစ်ပင်ရဲ့ပင်စည်လေးမှာမှီနေတယ်။သူ့ရဲ့targetလေးကတော့တဖက်ထောင်ထားတဲ့ဒူးပေါ်မှီပြီးခြေထောက်လေးတွေကိုဆင်းထားတယ်။ရုတ်တရက်စကားပလ္လင်ခံသည့်သဘောမျိုးဖြင့်မေးလိုက်တဲ့အခါရင်ခွင်အောက်ကနေ.မော့ကြည့်တယ်။ကြည်လင်နေတဲ့ရေပြင်လေးတခုလိုပဲ..။ဟိုးအတွင်းထဲကဖြူစင်တဲ့စိတ်ထားလေးကို.မျက်လုံးလေးကြည့်ရုံနှင့်ဖောက်ထွင်းမြင်နေရတယ်။
"ထယ်ယောင်းရှီကလည်းလာပြီးကန့်သတ်နေသေးတယ်...မေးချင်တာရှိရင်ဘယ်နှစ်ခုဖြစ်ဖြစ်မေးလိုက်ပေါ့...အဲ့လိုကြီးအရင်ခွင့်ပြုချက်တောင်းသလိုပြောနေတာကကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကသူစိမ်းတွေကျနေတာပဲ...ချစ်သူတွေလေဘာဖြစ်ဖြစ်မေးလိုက်ပေါ့..."
အရမ်းကိုလည်လွန်းသွက်လွန်းတယ်လို့ထင်ပေမဲ့လည်း.တနေ့ထက်တနေ့ခပ်ခွာခွာဆက်ဆံလာတယ်လို့ခံစားရတာမို့ဂျီမင်နှုတ်ခမ်းဆူမိတယ်။မာမာထန်ထန်ပြောဆိုတာမျိုးမဟုတ်ပေမဲ့သူ့နားကိုမကပ်ချင်သလိုမျိုးထင်မိလာတယ်။ဂရုမစိုက်လို့လားဆိုပြန်တော့လည်းမဟုတ်ပြန်...။နွေးထွေးလွန်းစွာ.ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားမှုများလွန်းစွာ.နှင့်အပိုအလွန်တွေလားလို့ထင်မိသည်ထိ။ဒါပေမဲ့ဘာကိုအားမရမှန်းလည်းမသိပေ။
မှီထိုင်နေရာမှခန္ဓာလေးမတ်လိုက်တဲ့အခါ.လူကြီးဟာလည်းဘာများဖြစ်သွားသလဲအတွေးဖြင့်ဘေးစောင်းထိုင်နေတဲ့သူ့ကိုပါးလေးအားခပ်ဖွဖွလေးဆွဲတယ်။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်..အခုဟာကအရင်ခွင့်ပြုချက်ယူမှဖြစ်မှာမလို့ပါ...ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးသွားတာလား....ချာတိတ်ကအစစအရာရာဆင်ခြင်နေရတဲ့သူမဟုတ်လား...ကိုယ့်မေးခွန်းတခုကြောင့်ချာတိတ်ပြောပြီးမှနောင်တရတာမျိုးမဖြစ်စေလို့ပါ..."
"ထယ်ယောင်းရှီကဘာမေးမှာမလို့လဲ..."
မေးခွန်းလေးတခုအတွက်စကားများစွာဖွဲ့နွဲ့နေတာမို့စိတ်ဝင်စားသည်။သူစိမ်းတယောက်လိုဆက်ဆံခြင်းခံနေရ၍မကျေနပ်သည့်အစိုင်အခဲသေးသေးလေးဟာလည်းဘယ်ပျောက်လို့ပျောက်သွားမှန်းမသိ။
YOU ARE READING
MISSION{VMIN}
Short Storyအသက္နဲ႔သိကၡာရင္းထားတဲ႔Missionတခု...။မင္းသူ႕ကုိနမ္းရႈိက္လုိ႕ရတယ္...။ျမည္းစမ္းလုိ႔ရတယ္...။လွည့္စားလုိ႕ရတယ္...။နင္းေခ်ပစ္လုိ႕ရတယ္...။But...အခ်စ္ေတြေတာ့ေရာမပါသြားေစနဲ႔ ...။ အသက်နဲ့သိက္ခာရင်းထားတဲ့Missionတခု...။မင်းသူ့ကိုနမ်းရှိုက်လို့ရတယ်...။မြည်းစမ်းလိ...
