Sabah yataktan telefonumun çalmasıyla kalktım.
Kim arıyor diye bakmak için telefona baktım.
Mert.
Telefonu açıp uykulu sesimle konuştum.
"Alo?"
"Alo?"
"Bir şey mi oldu?"
"Bugün günlerden ne?"
"Bunun için mi aradın Mert?"
"Evet dün bana seni aramamı söylemiştin."
"Ben Y/N.Yanlış oldu sanırım Mert."
Birkaç saniye sessizlikten sonra Mert'in kafasına vurduğunu anladığım bir ses geldi.
"Çok özür dilerim benim salaklığım.Seni de kaldırmış oldum erkenden çok pardon."
"Yok önemli değil."
"Sen uyumana devam et benim kusuruma bakma,görüşürüz."
"Görüşürüz."
Telefonu kapattığım gibi gözümü devirdim.Neyse bari kalkmışken okula gideyim.
Mert.Aynı üniversiteye gidiyoruz ama çok samimiyetimiz yok,sadece birkaç ortak arkadaşımız var
Üstüme geçirdiğim t-shirt ve zaten onunla uyandığım eşofmanla evden çıktım.Yoldan taksi çevirip okulun önüne geldim.Zaten neredeyse yarısına geldiğimiz okulun her yerini biliyordum,hızlı adımlarla sınıfıma ilerledim.
Her zaman oturduğum yere gidip oturdum.Amfi boştu.Hoca da çok geçmeden içeri girdi.Notlarımı almaya başladım.Normalde bu dersi Mert'te alıyordu ama gelmedi.Sabahta uyanmıştı aslında niye gelmedi ki?
Neyse bana ne.
Yorucu bir günün ardından eve geldim.Sıcak duşumu alıp yemek hazırladım.Telefonumu elime aldığımda aklıma ilk gelen kişi Mert'ti.
"Alo?"
"Merhaba Y/N."
"Merhaba Mert."
"Bir şey mi oldu?"
"Merak etme bugün günlerden ne olduğunu söylemeyeceğim."
Bunu söylediğimde telefondan gülme sesi geldi.
"Aa tabii.Söylemesen iyi edersin çünkü en büyük korkum bu."
Komik çocuk aslında.
"En büyük korkun artık günler yani?"
Alaycı şekilde sordum.
"Hayır.Perşembeleri hâlâ seviyorum.En büyük korkum benim silahımın bana kullanılması."
Kahkaha attım.
"Tamamdır Mert Bey anlaşıldı."
Şuanda Mert'in sırıttığına yemin edebilirim.
"Ha bu arada cidden ne için aramıştın?"
"Sadece bir dersimiz ortak,ona da gelmedin ben de merak ettim.Eğer bir şeyin varsa notları sana verebilirim."
"Ya çok teşekkür ederim.Gece geç yatmıştım bazı sıkıntılar yüzünden.Çok incesin teşekkürler."
"Rica ederim.Ben sana yollarım."
"Tekrardan sağol.Görüşürüz."
"Görüşürüz."
Notlarımı hemen Mert'e yolladım,altına da 'bugünde geç uyuma anlamazsın sonra.' yazdım.
Dalga geçtiğim belli oluyordu değil mi?
Çok geçmeden cevap geldi.
'Teşekkürler anne.'
Nedense bunu okuduğumda evde kahkaham yankılandı.Nasıl farkedemedim bu kadar kafa bir çocuğu?
Gerçi derslerden kafamı kaldıramıyorum.Evet ben başımı derslerden kaldıramıyorum.Biraz garip ama sanırım gerçek hayatı öğrenmekle ilgiliymiş her şey,neyse sizi hayatın gerçekleri vb. şeylerle sıkmayacağım.
Cevap yazdım.
'Rica ederim oğul kendine iyi bak.'
Bir saniye.
Biz flörtleşiyor muyuz?
Ben öyle düşündüm herhalde.
Gelen mesaj sesiyle irkildim.Mert'ten sanmıştım ama zaten çoktan görüldü atmıştı.Yukarıdan mesajı okudum.
'Kızım annen fenalaştı.Şu an hastanedeyiz.Gelebilirsen gelir misin?'
Okuduğum mesajla başımdan kaynar sular döküldü.Hemen günlük olarak giydiğim birkaç eşyayı sırt çantama sıkıştırdım.Ne yapacağımı bilmiyordum.Annemle çok iyi bir ilişkim yoktu ama sonuçta annem.
Arabam olmadığı için otobüse binecektim fakat böyle de çok yavaş olacaktı.Sabah ki gibi taksi çevirdim ama biri daha çeviriyordu.Mert.YİNE Mİ MERT?
"Mert çok özür dilerim ama benim işim acil cidden."
Gözüm dolmuştu ve acelem vardı.'Evet' demekten başka şansı yoktu değil mi?
Değil mi?
"Hayır."
"Anlamadım?"
"Y/N özür dilerim ama benim de işim ciddi.Hastaneye gitmem lazım."
"BENİM DE!"
Bunu dediğim gözyaşım aşağıya süzüldü.
"Tamam beraber gidelim olur mu?"
Sadece başımı sallamakla yetindim.
