Çıkmaz

298 21 23
                                    

Sert bir rüzgarla uyandım.
Soğuk ter dökmüştüm ve büyük ihtimalle bütün gece de böyleydim.Karanlık odada hiçbir şey görememe rağmen yerini ezberlediğim yatağın yanındaki komodinden telefonuma uzandım ve tek seferde elime aldım.Emre'den birsürü mesaj olduğunu görünce telefonun kilidini açtım.

Y/N
ACİL
ACİL BAK
Y/N
LÜTFEN
BAK
BURAYA
İMDAT
BİR ŞEY OLDU
ÖNEMLİ!!!

Yatağımda doğruldum ve ne olduğunu anlamaya çalıştım.Hızlıca üstümü saran battaniyeyi yana fırlattım ve yataktan kalktım.Emre'yi aradım ama ulaşamadım.

Mert'i aradım ama o da açmadı.Son çare Zeynep'i aradım.Aslında aramak istemiyordum çünkü daha yeni taburcu olmuştu.Dediğim gibi son çarem oydu fakat ondan da ses yoktu.Ya hastane de ya da evinde olduğunu düşünüyordum.En mantıklı seçenek evi olduğu için ilk önce bu seçeneği değerlendirdim.Koştum,nefesim kesilene kadar koştum.En son böyle koştuğumda Mert içindi.

Mert için her şeyi yapardım gerçi.Bana soğuk davranıyor şu sıralar.Her neyse,konu Mert değil Emre.

Kapısına vardığımda sakince kapıyı çaldım.Kimse açmadı.Sonrasında sakinliği sikeyim deyip kapıyı yumruklamaya başladım.

"AÇIN KAPIYI!"

Sinirliydim.

Kapı yavaşça açıldı ama karşımda kimse yoktu.Sadece karanlık.İtiraf etmeliyim ki karanlıktan korkarım ve nefret ederim.Ama bunu Emre için yapacaktım.

Telefonumun ışığını açıp içeri yürüdüm.Emre'nin evi küçüktü,kapının hemen karşısında salon vardı.Sadece ayak seslerimi duymam beni daha da geriyordu.Salonun kapısına geldiğimde içeri telefonumun ışığını tuttum.

"İYİ Kİ DOĞDUN!"

Arkamdan gelen sesle ani bir refleks ile çığlık attım.Sonrasında ne olduğunu anlıyamadığım için dirseğimi arkaya attım.

Işıklar geldi.Emre önümdeydi,Zeynep arkasındaydı.Hemen gözlerimi yerde yatan Mert'e diktim.

"SİKİME GELDİ!"

Evet,sanırsam kasıklarına vurmuştum.
Emre ve Zeynep aynı anda Mert'e koştu.Yere eğilip elimi acıyan yere tutacaktım ki bunun etik olmadığını düşünerekten hemen geri çektim.Emre hem gülüyor hem de yardım etmeye çalışıyordu.

"Bize yine hastane yolu gözüktü."

Zeynep asık suratla söyledi.Hastane deyince moralinin bozuk olması hemşirenin evli ve çocuklu olduğunu öğrenmesinden kaynaklı olduğunu düşündüm.Ki buydu.

"Sen gelmek zorunda değilsin."

"Önemli değil."

Yüzüne sahte bir gülümseme koydu.Psikolojik olarak daha iyiydi ama tam olarak atlatamadı.Travma atlatmak kolay değildir ve onu en iyi anlayanlardan biri de bendim.

"Gerçekten,Zeynep.İkimiz evde kalalım Emre götürür."

Emre çoktan Mert'i kolunun altına almış kapıya doğru yürüyordu.
Zeynep bana fısıldadı,kimsenin duymasını istememişti.

"Evde kalsam daha iyi olur.Biliyorsun,dizi izleyip Nutella kaşıklamak istiyorum."

"Tamam ama pastanın hepsini yersen seninle konuşmam."

Güldü ve başını salladı.Emre'nin peşinden kapıdan çıktım ve kapıyı çektim.Zeynep'in neden Emre'nin evinde yalnız kalmasının bana tuhaf gelmediğini anlamadım.
Kapıyı çektim ve aşağı indim.

Ben arkadaydım,Emre arabayı sürüyor Mert ise şaşırtmayan bir şekilde sakin kalmaya çalışıyordu.Pek başarılı olduğunu söyleyemem çünkü Emre'nin siyah tişörtü ayak izleriyle doluydu.Mert'in Emre'ye tekme atmasını düşününce gülümsedim.

Saat sabah saatlerine geliyordu.Biz ise hâlâ hastane kapısındaydık.

"Doğum günümü kutlamak için geceyi mi buldunuz?"
"SİZİN ZORUNUZ NE?"

Emre ile konuşuyordum.Ya uyanmasaydım,bütün planları bozulacaktı.

"Ama sen 3.48'de doğdun."

"Eee,yani?"

"Özel bir şeyler yapmak istedik."

"Çok özelmiş cidden,bir düşünelim.MERT'İN ÖZEL BÖLGESİ GİTTİ."

Son cümleyi bağırarak söylediğim için hemşirelerin çoğu bize baktı.Sabahın körü olduğu için çok hasta yoktu bu yüzden nöbetteki doktorlar dışardaydı.

Emre kahkaha atınca ben de durumun ne kadar saçma olduğunu farkettim.

"Hazır buradayken anneme bir bakayım."

"Tamam."

Emre ciddileşti.Ona gülümseyip bir üst kata çıktım.Annemin kapısını tıklamadan içeri girdim,uyuduğunu düşünüyordum.Ama annem yatağında değildi,tuvalette olduğunu varsayıp tuvalet kapısını tıklattım.Sessizlik sinirimi bozmuştu.

Aşağı inip nöbetteki bir doktora annemi sordum.Buralarda gezindiğini birazdan da yatağına geri döneceğini söyledi.Yine de onu görememek beni korkutmuştu.

Emre çoktan Mert'in odasına girmişti.Ben de odaya girmemin sorun olmayacağımı düşünüp girdim.

Rüya|saniyeXreaderHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin